Over dat donorschap: vroeger liep ik serieus boos en huilend weg (van de keukentafel) als het over orgaandonatie na de dood ging. Ik kon het er niet over hebben, nog steeds amper want ik kan gewoon niet omgaan met het concept 'dood'. Nu is het veel minder gelukkig, maar ik heb er nog steeds geen lekker gevoel bij. Ik heb wel een keuze gemaakt. Voor nu staat deze nog op keuze 3, dus dat de nabestaande mogen kiezen of ze mijn organen willen doneren. Ik ga het denk ik nog een keer aanpassen naar keuze 1, dat ze alles van mij mogen gebruiken, maar hier ben ik nog niet klaar voor. Het idee is voor mij gewoon nog te eng, denk ik. Ik vind wel dat meer mensen moeten gaan doneren, omdat er een serieus tekort is. Ik zou het verschrikkelijk vinden als een geliefde van mij, of ikzelf, moet wachten op een vitaal orgaan dat niet meer beschikbaar is. Ik zou het daarom ook geen probleem vinden als ze de nieuwe wet aannemen, waar iedereen donor is tenzij anders aangegeven. Ik merk al dat sommigen gewoon 'te lui' zijn aan te geven dat ze willen doneren, en dat er daarom niks gebeurt.
You gave me my life all those years ago, now I give you yours.