2227 is het einde!
|
2103 Het begon allemaal in 2103, de eerst geïnfecteerde werd gedetecteerd al leek het toen gewoon een zelfmoord. Pas jaren later bleek het een ziekte te worden. In 2103 breekt er een epidemie uit, een zelfmoordepidemie om precies te zijn. De ziekte lijkt alleen effect te hebben op tieners en zij zijn dan ook degene die streng gecontroleerd worden. Alle tieners tussen de twaalf en achttien jaar oud zijn vatbaar voor de epidemie. Zodra je volwassen bent verdwijnen alle symptomen van de ziekte. Toch profiteren vele mensen van deze onverwachtse ontwikkeling zo komen er producten op de markt die ervoor zorgen dat zelfmoord alleen maar makkelijker wordt, zo komen ook de drankjes Antidepressivia op de markt, maar laat je niet verraden door de naam want deze drankjes zorgen er juist voor dat je sterft. My heart is a mess. A beautiful mess. Perfectly ruined. Splendidly destroyed. Het medicijn Na jaren van experimenteren is daar dan toch eindelijk het medicijn gevonden. Toch is het medicijn zeker niet gewild en wordt het onder de tieners en jongeren zelfs gevreesd. Want dit medicijn zorgt er niet alleen voor dat je je depressiviteit verliest maar ook al je herinneringen. Je zal je niks meer herinneren niet van de vriend of vriendin die zelfmoord heeft gepleegd of je broer die het land heeft verlaten om te gaan studeren, want als je herinneringen weg zijn kun je ook de reden voor je depressiviteit niet meer herinneren.
|
Wat spelen wij? Wij zullen de tieners spelen die op de vlucht zijn voor het medicijn, in deze groep zitten zowel geïnfecteerde als tieners die nog geen last hebben van de epidemie. Samen zullen ze moeten proberen om de epidemie voor te blijven en elkaar hierbij ook proberen te steunen. Het is niet de bedoeling dat de tieners ook daadwerkelijk zelfmoord plegen tenzij je je rol wil laten vallen. De tieners gaan op zoek naar andere tieners die nog niet geïnfecteerd zijn en op zoek naar een manier om zichzelf immuun te maken voor het virus. I know what it is like to want to die. How it hurts to smile. How you try to fit in but you can't.
How you hurt yourself on the outside to try to kill the thing on the inside. |
Dit is vast een klein opzetje en moet nog wel verder uitgewerkt worden, maar zou dit RPG waardig zijn? Alle credits gaan overigens naar Suzanne Young.
"The stars replaced the emptiness of my heart."
