Occamy schreef:
(...)
En daarom verschillen we van mening. En daarbij hebben volgens mij wij nu een levensverwachting boven de 90, dus jouw vader zou wel degelijk mogen stemmen.
Ik ben ook één iemand die er minder van last heeft, maar dat is alleen omdat mijn ouders me steunen. Maar zoveel mensen maken nu de keuze om lager te gaan studeren en daardoor eerder aan een baan kunnen beginnen zodat ze minder schuld opbouwen. Ook zelfstandig wonen wordt niet meer gestimuleerd, omdat ik gewoon wéét (alle eerstejaars waarmee ik ben gestart vorig hebben hetzelfde probleem) dat zoveel mensen het maximale (800,-) lenen. Even rekenen, als je dan (gemiddeld gezien) 4 jaar over je bachelor en 3 over je master ben je zeven jaar kwijt aan geld. Dat 7x12x800= 67.200 euro schuld aan het eind van je studie. Dat is veel, als ik dit even voor je mag vergelijken:
Ik heb even een gemiddeld maandsalaris van een afgestudeerde masterstudent gepakt en daarmee (als deze persoon echt al het salaris in het terugbetalen steekt) zou deze persoon iets minder dan 24 maanden doen over het terugbetalen. Echter is dat onmogelijk, omdat mensen ook nog een huis/appartement met alles van dien betaald moeten worden. Stel je zou 400 euro per maand aflossen zou je 14 jaar bezig zijn. Met je optimale studeertijd zou je op je 25e klaar zijn en zou je op je 39e klaar zijn met aflossen. (Aandiende dat je nog promotie krijgt en hoger geschaald worden neem ik er 10 jaar voor)
Echter willen sommige mensen ook nog kinderen. En sinds vrouwen een biologische klok in zich hebben, moet dit voor hun 35/40e een keer gebeuren, omdat de kans op miskramen-
Ik ga hiermee niet verder vervelen. Het zal niet in zijn geheel kloppen en zal ik misschien misberekeningen maken. Maar het feit dat ik mensen ken die straks afstuderen met zó ontiegelijk veel schuld, wens ik níémand toe.
En als dan hoor ik ouderen zeuren over het feit dat ze steeds langer moeten werken omdat de AOW-leeftijd omhoog gaat dan denk ik: ach zak toch een eind in de strond. Veertig jaar geleden werden mensen niet ouder dan 80. Dan is 65 héél logisch. Maar nu zijn wij van de generatie dat wij de honderd gaan halen. Makkelijk. En met al die babyboomers is het gewoon letterlijk zo dat voor elke oudere twéé werkende mensen belasting betalen. Dat kan toch niet?
Overigens ben ik sowieso ervoor om het hele AOW-systeem onder de schop te nemen en het veel eerlijker te verdelen (mensen die zwaarder werk doen (zoals in de zorg, klussers, etc.) mogen eerder met pensioen dan mensen met kantoorbaantjes en er moet gewoon veel rekening gehouden worden met vrouwen in de overgang, want sommige mensen kunnen gewoon niet (goed) functioneren doordat ze door opvliegers en dergelijken nachten/weken/maandenlang niet (goed) slapen), maar ik denk dat dat nog heel lang gaat duren eer dat dat in de politiek gaat doordringen.
Sorry voor mijn spraakwaterval, maar ik ben me nogal aan het verdiepen voor de verkiezingen en ik merk steeds meer wat ik zelf belangrijk vind en ik merk ook wat ik vind van andere reacties en ideeën die bestaan in Nederland. Sommige dingen ben ik het heel erg mee eens (we moeten veel meer bezig zijn met het milieu), maar andere dingen ben ik het dan weer totaal niet mee eens (we moeten een quota instellen waaruit de top van Nederland moet bestaan (eerlijke verdeling van rassen in bijvoorbeeld de politiek)).
Ik wil je niet aanvallen, maar ik wil eigenlijk gewoon een gezonde discussie voeren.
Again, mijn beide ouders zijn babyboomers en zij zitten echt niet te zeuren over de AOW-leeftijd, over studieschulden etc. So dit komt nogal rauw op m'n dak, als je het niet heel erg vindt. Ik ben het met sommige dingen eens, namelijk het eerlijk verdelen van de leeftijd waarop men met pensioen zou gaan (mensen die in de bouw werken mogen van mij veel vroeger stoppen dan anderen), maar met sommige dingen ben ik het niet eens.
Ik heb ook het geluk dat mijn ouders me ondersteunen met mijn studie, maar verder betaal ik mijn boeken (veel boeken) en kamer zelf. Mijn moeder is een aantal jaar werkloos geweest, maar sinds september heeft ze weer een baan. Ze is nu 62 en was een jaar of 59/60 toen ze ontslagen werd 'omdat ze niet meer de juiste papieren had'. Ze baalde ontzettend en dat was logisch, want enkele maanden ervoor werd er tegen haar gezegd dat ze zo goed was in haar baan, dat ze wel gek zouden zijn als ze haar contract niet zouden verlengen. Ze werkt(e) in de zorg, maar door een verlamming toen ze in de twintig was, kon ze veel dingen niet meer doen. Het register werd opgeschoond en als ze erin zou willen blijven, zou ze bijgeschoold moeten worden. Dit kon ze echter niet, omdat ze alles met haar linkerhand deed en bloedprikken zou dus geen optie zijn, ook niet met rechts. Toen is ze dus ontslagen en zat ze thuis. Ik vind dat ouderen hier wel degelijk over mogen klagen. Bedrijven willen geen 'oudere mensen' aannemen en dat merkte mijn moeder ook. Ze moest verplicht elke week een sollicitatieactiviteit doen en ze werd keer op keer afgewezen. Ze wilde zelfs gaan schoonmaken, maar 'ervaring' was een pre. Toen ze vroeg of ze ervaring op kon doen om daar te komen werken, was het antwoord standvastig 'nee'.
Ik wond me ontzettend op over dit, omdat mijn moeder met alle liefde tot haar 65e door wil werken om nog wat pensioen op te bouwen, terwjil haar de kans niet werd gegund om nog aan het werk te komen. Gelukkig heeft ze nu weer een baan, maar zij zat er echt doorheen.
Mijn moeder is ook een babyboomer, net als mijn vader (hij is acht jaar ouder), maar dat betekent niet dat zij over een aantal jaar meteen seniel en oud zijn zodat ze niet meer mogen stemmen. Ik vind het belachelijk als je de lijn ergens in de zeventig trekt. Mensen stemmen soms niet meer omdat ze het niet bijhouden (to be honest, ik ben 20 en ik houd het amper bij) en omdat ze misschien mentaal niet meer helemaal op orde zijn om een weloverwogen keuze te maken, maar ik zou furieus worden als mijn ouders hierop over een aantal jaar worden afgerekend omdat ze 'te oud' zijn en 'geen keuzes meer kunnen maken'. De regering is er óók voor hen en het zou oneerlijk zijn om hun stemrecht af te nemen zodat mensen zoals wij, jongeren, keuzes maken die voor hen niet altijd goed uit zullen pakken.
Dan nog even over dat leenstelsel: ik heb me er niet door laten weerhouden. Ook nu niet. Ik zit in de schulden, ja, maar ik vind dat studeren ook leuk moet zijn. Ik snap dat mensen het eng vinden om hieraan te beginnen en sommigen willen het liefst zonder schulden de studie doorkomen, maar het moet ook een leuke ervaring zijn. Ik studeer nu anderhalf jaar aan de andere kant van het land en ik heb geen moment spijt gehad van de keuze om op kamers te gaan. Ik zou het juist jammer vinden als ik had besloten thuis te blijven wonen en in Amsterdam te gaan studeren. Daar had ik ongetwijfeld spijt van gekregen, omdat ik Amsterdam nu eenmaal geen leuke (studenten)stad vind. Groningen, waar ik nu studeer, is gewoon meer mijn ding en ook al moet ik geld lenen om te kunnen betalen wat ik wil, ik vind het prima. Ik schrok wel eind vorig jaar toen ik de stand van zaken zag, maar daarna schoof ik dat aan de kant en ik bedacht me wat ik ervoor terugkrijg, eigenlijk. Ik heb een studie, ik heb vrienden gemaakt, ik doe nieuwe ervaringen op in een heel nieuwe stad en ik heb het gewoon naar mijn zin. Dat mensen het niet leuk vinden om straks geld terug te moeten betalen, snap ik heus wel, en dat heb ik ook, maar bedenk dat het systeem er rekening mee gehouden heeft. Wij hebben 35 jaar om alles af te lossen. We betalen nooit meer dan 4% van ons inkomen en wanneer we onder het minimumloon verdienen, hoeven we het niet terug te betalen. Ik verwacht niet dat dat laatste gaat gebeuren, maar ze houden er dus wel degelijk rekening mee. Ik hoop sowieso dat wanneer ik ooit een huis wil kopen, voorlopig nog niet hoor, maar stel dat, ze niet per se met een vergrootglas naar mijn studieschuld kijken.
Ook: in de VS betalen ze nog tienmaal zoveel collegegeld per jaar, exclusief verblijf et cetera. Vergeleken met daar hebben wij het hier prima, omdat de universiteiten, hogescholen en andere instellingen geld van de regering krijgen.
You gave me my life all those years ago, now I give you yours.
