Als je je echt zou afvragen wat me heeft gemaakt wie ik ben, kan je de reden voor een groot deel gaan zoeken bij jezelf. Zowel bij m'n goede als slechte eigenschappen. Ja, je hebt het lastig. Ja, je hebt een hartinfarct gehad, en ja, het is oké. Het is oké dat je je niet goed voelt, maar dat houdt niet in dat ik verdomme telkens weer de persoon moet zijn die het maar moet incasseren.
For Christ's sake, ik heb je nooit uitgelachen in je wezen. Ik heb nooit gezegd dat wat je zei, belachelijk was. Ik heb melk over m'n toetsenbord gemorst, ja, en jezelf in die godverdomse slachtofferrol steken ("oh, dan is het duidelijk, dan is het wel mijn fout") van het moment dat ik ook nog maar iets durf te zeggen dat niet in je kraam past, is me beu. Je hebt de laatste maanden gespendeerd aan zeggen dat je niet meer over je heen laat lopen - wel, weet je wat? Ik doe het ook niet meer. Ik heb een fout gemaakt, het is niet nodig om daar een hele ravage over te geven ZO'N DINGEN GEBEUREN. IK BEN NIET PERFECT. IK. HEB. OOK. GEVOELENS. Misschien zou je je dat eens moeten herinneren.
Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried
*drums out for Raijin*
