Enkele dagen geleden kwam ik thuis van een dagje hapjes maken voor de verjaardag van mijn tante, bij mijn tante thuis. Zoals altijd riep ik Pim, maar hij kwam maar niet. Mijn ouders zeiden dat hij chagrijnig overkwam en blies naar de hond. Dat vond ik raar, want dat doet Pim eigenlijk nooit, hij is enorm lief. Uiteindelijk kwam hij dan toch. Hij liep langzamer dan ik van hem gewend was en zijn staart leek over de grond te slepen. Gelijk zag ik al dat het niet klopte en we hebben zo snel mogelijk een dierenarts laten komen. Deze vertelde dat Pim waarschijnlijk een tik van iets heeft gehad (een auto misschien). Zijn ene poot was ook wat dikker. Hij heeft pilletjes gekregen tegen de pijn en koorts en we hebben hem de afgelopen dagen goed de tijd gegeven om uit te rusten. Ook hebben we hem maar binnen gelaten, want ik vind het geen prettig idee als 'ie verzwakt naar buiten gaat. Nu, enkele dagen verder, gaat het weer beter met hem. Hij lijkt te herstellen. Z'n poot ziet er beter uit, zijn staart hangt minder en hij is weer wat vrolijker. Pfoeh. Wat schrikken zeg
Deze foto heb ik vanochtend gemaakt, toen hij bij mij op bed lag (:
Hebben jullie nog iets meegemaakt?
26 - 02 - '16