Ik blijf me maar slecht voelen... - Liefde, Vriendschap & Familie

hey,
Als je geen zin hebt in gezeik lees het dan maar niet.
Maar weet wel dat ik dit absoluut niet doe om aandacht te trekken ofzo, want ik voel me echt vreselijk.
I know, ik ben nog maar 14, maar mensen van mijn leeftijd hebben ook gevoelens...

Ik weet niet waar ik moet beginnen maar oke...

In januari leerde ik een jongen kennen, hij was 1 jaar ouder dan mij (toen 14).
Hij kwam zomaar naar mij op school en hij zij dat hij me knap vond. Ik wist wel dat hij dit niet meende. 4 dagen later kwamen 3 vrienden van hem naar mij om te zeggen dat ze een jongen kennen die mij leuk vindt. Die jongen zat altijd naar me te kijken, en hij was altijd in de buurt. Hij vroeg later ook of ik vrienden wou zijn met hem. Naja...iedereen dacht dat hij me leuk vond, en stiekem was ik smoorverliefd op hem. Toen was het vakantie en ik had nog altijd niet kunnen vragen of hij het meende. Ik heb me heel de vakantie vreselijk gevoeld. Toen heeft een (nep)vriendin van mij een berichtje naar hem gestuurd om te vragen of hij het meende. En hij zij dat het allemaal voor een weddenschap was. En nu op school ontloopt hij me... Ik voel me echt k*t, al bijna 4 maanden zit ik elke dag te huilen...ik kan hem niet vergeten, ik zie hem elke ochtend. En ik heb nieuwe vriendinnen ondertussen, zei weten niet wat ik voor hem voel, dus ze praten elke dag tegen hem...Maar hij doet zo raar...Ofwel negeert hij ze ofwel weer niet, ze hebben ook gezegd dat ik van hem hou. Nou ja, hij antwoordde "ik ook van haar" maar ik was er niet bij dus idk of het sarcastisch bedoelt was.
Hierdoor ben ik ook moeten stoppen met skaten (skateboarden) omdat hij ook altijd in het skatepark is.

Pff... ik voel me ook nog rot omdat ik m'n vader mis. Maar langs de andere kant heb ik een hekel aan hem.
Ik heb al 2,5 jaar geen contact meer met hem.
Als peuter heb ik 6 maanden bij mijn grootouders gewoond omdat hij me niet wou hebben. Daarna zijn mijn ouders gescheiden. Ik ging elk weekend naar hem, maar toen ineens toen ik 6 jaar was 2 jaar niet...daarna ging ik terug naar hem...Tot mijn 12 jaar sindsdien heb ik hem nog 1 keer gezien op kerstmis bijna 2 jaar geleden, maar toen is hij het afgetrapt. Ik heb dit nooit erg gevonden maar sinds kort wel...ik weet niet eens waarom, ik was bang van hem, ik verveelde mij dood bij hem,mijn punten waren nooit goed genoeg en hij haat me. Maar soms hadden we echt geweldige momenten. Het is gewoon echt rottig als je vader je haat. En op kerstmis ga ik hem terug zien, ik ben er wel bang voor want ik weet niet hoe hij gaat reageren, maar ook niet hoe ik moet reageren. pfff...ik schaam me echt dood, hij heeft mij en zoveel andere mensen die belangrijk voor me zijn gekwetst, en ik mis hem...

En dan nog, deze periode is erg moeilijk voor me...
Het is bijna 5 jaar geleden dat mijn nonkel gestorven is door een auto ongeluk.
Hij was de enige die ik door en door vertrouwde (ja ik heb vertrouwensproblemen door m'n vader).
Ik voel me zo schuldig...het lijkt alsof ik nu pas besef hoe belangrijk hij voor me was...

sorry voor dit...
bedankt als je dit gelezen hebt.

[ bericht aangepast op 26 nov 2016 - 14:19 ]

Wauw, als er zoveel door me heen ging zou ik ontploffen denk ik!
Over die jongen... het lijkt mij alsof het voor hem allemaal een spelletje is, maar als je het echt zeker wilt weten zul je het hem moeten vragen (en dan ook echt zelf, en niet door je vriendinnen). Misschien is het ook handig om je vriendinnen te vertellen hoe je je voelt, als je denkt dat ze te vertrouwen zijn. Je hebt iemand nodig om over hem en je gevoelens te kunnen praten en vriendinnen zijn bij jongensproblemen onmisbaar.
Bij je vader ken ik de situatie niet goed genoeg om goede raad te kunnen geven, maar misschien kan je best afwachten hoe hij gaat reageren op kerstmis? Als hij weer zo vreselijk doet als je beschrijft, lijkt het mij het beste om afstand te nemen. Het is compleet normaal dat je je vader mist, een vaderfiguur om naar op te kijken heeft iedereen nodig en die goede herinneringen maken het nóg moeilijker, maar als hij je zo behandelt... is hij dan wel de vaderfiguur waar je naar zoekt?
En gecondoleerd met je nonkel, wat een verschrikkelijke situatie ik hoop echt dat je nog iemand tegenkomt die je zo kan vertrouwen als hem.
Dus hang in there, laat de hele kerst-situatie een beetje op je afkomen en blijf sterk (: je bent heel wat sterker dan je zelf denkt.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Frodo schreef:
Wauw, als er zoveel door me heen ging zou ik ontploffen denk ik!
Over die jongen... het lijkt mij alsof het voor hem allemaal een spelletje is, maar als je het echt zeker wilt weten zul je het hem moeten vragen (en dan ook echt zelf, en niet door je vriendinnen). Misschien is het ook handig om je vriendinnen te vertellen hoe je je voelt, als je denkt dat ze te vertrouwen zijn. Je hebt iemand nodig om over hem en je gevoelens te kunnen praten en vriendinnen zijn bij jongensproblemen onmisbaar.
Bij je vader ken ik de situatie niet goed genoeg om goede raad te kunnen geven, maar misschien kan je best afwachten hoe hij gaat reageren op kerstmis? Als hij weer zo vreselijk doet als je beschrijft, lijkt het mij het beste om afstand te nemen. Het is compleet normaal dat je je vader mist, een vaderfiguur om naar op te kijken heeft iedereen nodig en die goede herinneringen maken het nóg moeilijker, maar als hij je zo behandelt... is hij dan wel de vaderfiguur waar je naar zoekt?
En gecondoleerd met je nonkel, wat een verschrikkelijke situatie ik hoop echt dat je nog iemand tegenkomt die je zo kan vertrouwen als hem.
Dus hang in there, laat de hele kerst-situatie een beetje op je afkomen en blijf sterk (: je bent heel wat sterker dan je zelf denkt.

Bedankt voor je reactie!

Ja, dat is waarschijnlijk ook zo...Die vriendinnen zijn wel te vertrouwen, maar als ik dat vertel dan gaan ze ofwel met hem praten ofwel ons proberen koppelen.
Ik ga het beter gewoon niet aan hem vragen, volgend jaar ga ik hem vaker zien, dan hebben we pauze op dezelfde uren, en dat gaat anders veel te gênant zijn. Ja ik moet inderdaad gewoon afwachten...maar ik ben bang dat hij het voor heel de familie gaat verpesten omdat ik er ben. Hij is helemaal niet de vaderfiguur waar ik naar zoek, ik vind hem ergens echt vreselijk, maar hij blijft gewoon mijn vader.
Bedankt, nou ik heb nooit echte vriendinnen gehad, maar sinds dit schooljaar wel. Hun vertrouw ik wel redelijk.

Dat is best rot. Je kan face to face met die jongen praten waarom hij zo doet.

---

wees jezelf dan ben je al mooi genoeg

Flowerpowers schreef:
Dat is best rot. Je kan face to face met die jongen praten waarom hij zo doet.

Zou inderdaad kunnen ja...maar eerlijk, dat durf ik niet. Ik ben bang voor zijn reactie...

Chyta schreef:
(...)
Zou inderdaad kunnen ja...maar eerlijk, dat durf ik niet. Ik ben bang voor zijn reactie...

Ben jij bang dat hij iets gemeens tegen jou zegt? Gewoon lef hebben, en als hij iets naars zegt dat zegt dat meer over hem dan over jou.

---

wees jezelf dan ben je al mooi genoeg

Flowerpowers schreef:
(...)

Ben jij bang dat hij iets gemeens tegen jou zegt? Gewoon lef hebben, en als hij iets naars zegt dat zegt dat meer over hem dan over jou.

Ja daar ben ik bang voor, ik weet dat het meer over hem zegt, maar dan maak ik me gewoon belachelijk.
En waarschijnlijk gaat hij me negeren of boos worden omdat die "vriendin" het al gevraagd heeft via een bericht.