RPG • 200 • The Alexandria Safe Zone • The Walking Dead • Speeltopic • 01 • 16+ - Speeltopics

6 nov 2016 - 14:04 Smiths is offline

Smiths 5032

The Alexandria Safe Zone

"We've been praying together. Praying that God will save our town. Well, our prayers have been answered. God will save Alexandria because God has given us the courage to save it ourselves."

Het is nu bijna drie jaar geleden sinds de zombie Apocalyps uitbrak. Drie jaar lang overleven, drie jaar lang niet weten of je überhaupt het volgende uur wel haalt, drie jaar lang je dierbaren verliezen, maar ook drie jaar lang doorreizen in de hoop een plek te vinden waar het wél veilig is.
Na een lange trip heeft de groep Alexandria gevonden, een dorp wat in stand gehouden is door de oorspronkelijke bewoners, en wat lijkt veilig zijn.
Ze zijn toegelaten, maar of elke inwoner hun daadwerkelijk vertrouwt is een ander verhaal. Ze zijn er nu een aantal weken, en hebben tussen de bewoners vrienden, maar ook vijanden gevonden. Deze plek mag misschien wel hekken om zich heen hebben, maar dat neemt de gevaren van deze verrotte wereld waar ze in leven niet weg.
Buiten de hekken blijft het hetzelfde. Er is nog steeds een uitkijkpost, en eens in de zoveel tijd moeten ze nog steeds opzoek gaan naar proviand buiten Alexandria.
Alexandria heeft hun rust gebracht, en ze hebben hun leven in zekere zin weer op kunnen bouwen, maar voor hoe lang zal dit alles behouden blijven?

"You wanna live, you take chances. That's how it works."

• Rollen

• Jongens/Mannen.
- Carl Grimes •16 • Oorspronkelijke groep • Riggs •
- Daryl Dixon • 44 • Oorspronkelijke groep • Thunderfvck •
- Glenn Rhee • 24 • Oorspronkelijke groep • Walkerbait •
- William Reeves • 28 • Bewoner Alexandria sinds een maand • Scypho •

• Meisjes/Vrouwen.
- Robyn Price • 33 • Groep Abraham, Eugene, Rosita • JDM •
- [R] Sahar Madison Reynolds • 17 • Oorspronkelijke groep sinds de gevangenis • Camouli •
- [R] Maggie Greene • Oorspronkelijke groep • Masterson •
- Christina Mavor • 20 • Komt uit Woodbury • Shireen •
- Lexy Lilian York • 26 • Reigns •

• Lijstje

• Regels

• Faceclaims.

- Bij deze RPG mag je zowel de personages uit de serie als zelfbedachte personages gebruiken.
- Deze RPG volgt zijn eigen storyline, en volgt dan ook niet de exacte gebeurtenissen uit de serie en of games.
- Deze RPG bevat spoilers van de serie.

• Het Begin
Het is rond 1 uur in de middag. Iedereen doet zijn of haar ding. De een staat op wacht, terwijl de ander wat rondloopt in het nog vredige Alexandria, in de hoop iemand tegen te komen om een praatje te maken.

@Robert Kirkman, AMC The Walking Dead, Riggs.

[ bericht aangepast op 13 nov 2016 - 21:09 ]

How far is far

6 nov 2016 - 14:10 Scypho is offline

Scypho 496

Tell me, my friend. Have you ever danced with the devil in the pale moonlight?

6 nov 2016 - 15:19 Thunderfvck is offline

Thunderfvck 54310

MT. Ik ga later vandaag een post maken.

Your make-up is terrible

6 nov 2016 - 21:31 Thunderfvck is offline

Thunderfvck 54310

D A R Y L D I X O N

Ik was al een paar uur buiten de muren van Alexandria geweest vandaag. Hoewel ze gewoon eten hadden daarbinnen, ging ik nog altijd naar buiten om mijn eigen vlees te vangen. Dat was niet alleen beter voor de voedselvoorraden en waarschijnlijk ook gezonder, maar ik moest af en toe gewoon weg daar. Ik voelde me niet op mijn gemak tussen al die nieuwe mensen. Ze waren zo anders, ze hadden hele andere dingen meegemaakt dan ons en ik had het idee dat ze niet begrepen waar wij vandaan kwamen. Als ik ging jagen, kon ik tenminste doen wat ik zelf wilde zonder dat iemand zich afvroeg wat ik aan het doen was of me in de gaten hield. Ik had namelijk het idee dat ze me steeds in de gaten hielden.
Tegen het middaguur was ik onderweg naar terug naar Alexandria. Heel ver weg was ik niet gegaan, maar wel ver genoeg om de omgeving te kunnen controleren en om wat te schieten. Aan mijn riem hingen drie eekhoorns en in mijn hand hield ik een vers geschoten buizerd. Degene die de wacht hield bij de poort, schoof hem een stukje open zodat ik er doorheen kon. Grommend groette ik diegene zo goed als onverstaanbaar voordat ik verder liep. Alexandria had genoeg huizen, waardoor ik mijn eigen gekregen had, maar ik spendeerde daar maar bizar weinig tijd. De meeste kamers waren ongebruikt, zoals de badkamer.
Mijn eigen huis ontweek ik dan ook terwijl ik door Alexandria liep. In plaats daarvan ging ik gelijk door naar mijn vrienden, de mensen van mijn eigen groep. Hoewel ik niet vaak iets zei, was ik zorgzamer geworden dan ik voor mogelijk had gehouden. Ik uitte het in simpele daden, zoals eten vangen voor iedereen. Ik liep naar een van de deuren en klopte aan door op de deur te bonzen.

Your make-up is terrible

7 nov 2016 - 21:58 Pinguino is offline

Pinguino 18074

ROBYN PRICE

Robyn zuchtte en liep verveeld langs de poort. Bij iedere keer dat ze zich omdraaide wierp ze een blik omhoog naar de wachter. Het was vandaag haar taak om de poort te openen als er mensen terugkeerden. Vooralsnog waren dat er niet veel geweest, dus had Robyn niet veel te doen. Ze had een hekel aan de poortwacht, maar hier in Alexandria werd van iedereen verwacht dat ze mee werkten aan de veiligheid van het dorp. Dat deed Robyn met liefde, maar die poortwacht. De volgende keer zou ze proberen om te ruilen met iemand. Zo achter de poort kon ze niets zien en de wachter die op uitkijk stond was allesbehalve spraakzaam. In de vijf uur dat ze hier stond had ze drie mensen naar buiten gelaten en waren er twee weer teruggekomen.
Na haar zoveelste ronde floot de wachter als signaal dat er weer iemand terugkwam. Robyn liep naar haar post en trok met veel moeite de zware poort op een kier, net genoeg om een mens door te laten.
Daryl schoot langs haar en gromde iets wat hopelijk moest doorgaan voor een begroeting. Hij had een hoop vers wild bij zich, waar Robyn verlangend naar keek. Ze was nooit een echte vleeseter geweest, maar sinds de apocalypse kon ze erg genieten van vers geschoten vlees. En Daryl kon dat als de beste. Ze kende de man verder niet en had ook niet de behoefte om hem te leren kennen; hij zag er niet uit als iemand die je een vriend zou kunnen noemen. Zijn ogen stonden altijd donker, alsof hij altijd boos was.
Daryl liep met grote passen weg en Robyn schoof de poort weer dicht. Nu er niemand meer buiten was was het tijd voor iemand anders om de poortwacht over te nemen. Haar dienst zat erop voor vandaag.
Met een glimlach zwaaide ze naar de wachter bovenop de muur, die maar halfjes reageerde. Ze zuchtte en liep vervolgens weg om de volgende poortwachter te zoeken die haar kwam aflossen.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

7 nov 2016 - 23:53 Smiths is offline

Smiths 5032

C A R L G R I M E S

Ik had de hele nacht geen oog dicht gedaan. Zelfs nu we comfortabele bedden hadden, en een warm huis kon ik mij er niet toe zetten om daadwerkelijk af te dwalen naar dromenland. Misschien kwam het juist doordat we het nu zo makkelijk hadden in vergelijking met hoe we het eerst hadden. Het was, ik denk voor ons allen, gewoon allemaal te mooi om waar te zijn in Alexandria. Ik bedoel, het is mooi en alles. Mooie huizen, aardige mensen, maar het was allemaal gewoon een beetje moeilijk te bevatten.
Ik had inmiddels al een paar rondjes door het huis gelopen, maar er was bar weinig te doen nu Judith naar Carol was, en mijn vader en Michonne weg waren. Ik was dan maar gaan zitten op de bank, eigenlijk wachtend tot er iets ging gebeuren. Het klonk misschien raar, maar om eerlijk te zijn miste ik het gevaar van daar buiten een beetje. Ik schrok lichtelijk op uit mijn gedachten toen er op de deur geklopt werd. Ik maakte mezelf los van de bank, en opende de voordeur, om vervolgens Daryl te zien. "Hey," zei ik, en keek vervolgens naar de drie eekhoorns welke levenloos aan zijn riem hingen. Tenminste iemand had een productieve ochtend gehad.
Ik hing wat tegen de deurpost aan, en keek Daryl vervolgens aan. "Mijn vader is er niet, als je hem soms zocht." zei ik, en focuste mijn blik weer op zijn vers gevangen wild. "Lekker bezig geweest vanochtend?" vroeg ik, doelend op de levenloze dieren die hij bij hem had, in de hoop toch nog een beetje een gesprek met hem aan te knopen.

[ bericht aangepast op 12 nov 2016 - 22:40 ]

How far is far

8 nov 2016 - 12:28 Thunderfvck is offline

Thunderfvck 54310

D A R Y L D I X O N

Geduldig wachtte ik tot de deur openging, waarna niet mijn beste vriend opendeed, maar zijn zoon. Mijn gezichtsuitdrukking veranderde niet, maar ik was wel blij hem te zien. De jongen groeide als kool en ik was blij dat hij hier genoeg te eten kreeg. Eigenlijk waren zij de enige reden dat ik hier bleef.
"Hey," zei Carl en zijn blik ging naar mijn vangst. "Mijn vader is er niet, als je hem soms zocht. Lekker bezig geweest vanochtend?"
"Iemand moet toch voor goed eten zorgen hier," deed ik een poging tot een grapje, hoewel mijn humor vaak niet echt humor was. "We zien je pa vanzelf wel verschijnen. Ik ga de buit villen, wil je helpen? Zijn veren moeten eraf." vroeg ik hem, terwijl ik de buizerd omhoog hield.
Ik wist dat Rick het zelf ook wel kon, maar omdat hij andere bezigheden scheen te hebben, besloot ik het maar te doen. Kon ik gelijk alles villen. Ik wist niet of Carl wel wilde helpen. Nu we hier waren, was het leven luier, je hoefde je handen niet zo vies te maken als eerst. Ik maakte mijn handen nou eenmaal liever vies dan schoon, dat was een feit. Ik vond het dan ook helemaal niet erg om andere dingen vies te maken, waardoor ik plaats nam op de veranda voor het huis. Ik ging in kleermakerszit zitten en legde de buizerd naast me neer, waarna ik de eekhoorns van mijn riem afhaalde.
"Waar is je pa eigenlijk?"
Daarna pakte ik mijn eigen mes, waarmee ik zorgvuldig in het kleine lijfje begon te snijden. Dit deed ik al sinds ik jong was, we woonden in the middle of nowhere en mijn vader ging vaak jagen. Hij leerde me hoe ik moest villen. Later deed ik het met Merle, toen mijn vader te dronken was om uit zijn stoel te komen.

Your make-up is terrible

8 nov 2016 - 19:12 Smiths is offline

Smiths 5032

C A R L G R I M E S

Daryl zijn gezichtsuitdrukking veranderde zelden, en dat deed het nu ook niet. Hij keek altijd wat nors, en straalde uit dat je maar beter bij hem uit de buurt kon blijven. Inmiddels weet onze groep wel beter. Buitenstaanders mijden hem liever, waar ik me wel iets bij voor kan stellen. Toch was het zeker geen slechte man, alles behalve. Sinds hij deel was van de groep, en steeds vaker met mijn vader omging heb ik hem beter leren kennen, en ben ik stiekem best wel gek op hem geworden. Hij is een deel van de familie, en zou net zoals ieder ander uit de groep hem niet meer kunnen missen.
Ik grijnsde na zijn opmerking over het eten. Het was waar, Daryl bracht altijd al het beste eten met zich mee, dat kon niemand ontkennen. "Daar heb je een punt." zei ik met een kleine lach rond mijn lippen. Ik knikte op zijn volgende vraag, en keek daarna wat bedenkelijk naar de buizerd welke bungelde toen Daryl hem omhoog hield. Hoeveel walkers ik ook gedood heb, van een dier villen had ik echt geen kaas gegeten. Meestal deden Daryl en mijn vader het. Niet dat ik het zielig vond, of het niet durfde, het was me gewoon nooit specifiek geleerd. Ik haalde mijn schouders op. "Tuurlijk, zolang het voor mij maar bij veren plukken blijft, anders ben ik bang dat ik het eten voor vanavond verpest." lachte ik maar, ik wilde namelijk niet dat Daryl dacht dat ik niet voor mezelf kon zorgen.
Ik volgde Daryl zijn voorbeeld en ging naast hem op de veranda zitten. Ik haalde vervolgens weer mijn schouders op. Dat was best een goede vraag, waar was hij eigenlijk? "Hij zei iets over dat hij iets moest regelen wat betreft de veiligheid hier? Ik weet het niet precies, hij zal vanzelf wel terug komen." zei ik.
"Dus, zal ik onze gevederde vriend dan maar ontdoen van zijn veren?" vroeg ik en grinnikte even terwijl ik mijn hand naar Daryl ophield, wachtend tot hij me de buizerd zou overhandigen.

[ bericht aangepast op 10 nov 2016 - 18:17 ]

How far is far

8 nov 2016 - 21:27 Scypho is offline

Scypho 496

William Reeves

Met stevige wandelpas liep William langs de afrastering van het dorpje. Doordat hij zich meestal wel bezig hield met dingen repareren, hadden de bewoners inmiddels al hun oog op hem geworpen indien er iets zou schelen. Het was zijn taak vandaag om te kijken of de omheiningen overal nog veilig waren, dat wat hen van de gruwelijke realiteit daar buiten afschermde. Hoewel het misschien wat overbodig leek om dit meermaals per week te doen, vond William het niet meer dan normaal dat ze wel een beetje moesten opletten. Binnen Alexandria was er niet veel te merken van de Walkers, maar men mocht zeker niet nalatig worden en doen alsof ze niet meer bestonden. Bovendien voelde hij zichzelf veel veiliger als hij alles even was afgelopen.
Uit voorzorg droeg hij een tas met gereedschap over zijn schouder en had hij zijn haren naar gewoonte bijeen gebonden. Met zijn ogen speurde hij de omheining af, zeker op de plaatsen waar de barrière uit niet veel meer bestond dan enkele rijen prikkeldraad en planken die aan elkaar waren bevestigd met spijkers. Intussen was dit al beter verstevigd dan de eerste week dat William hier verbleef.
Tot nog toe hadden ze nog geen ongelukken gehad met Walkers die toch via een of andere manier zouden binnen zijn geraakt en dat hield hij ook liever zo. Jarenlang heeft hij met de constante angst gezeten en nooit heeft hij het gevoel gehad dat hij veilig was. Tot nu, en die veiligheid wilde hij dan ook zo lang mogelijk behouden.

Tell me, my friend. Have you ever danced with the devil in the pale moonlight?

9 nov 2016 - 22:43 Thunderfvck is offline

Thunderfvck 54310

R H Y S G O O D W I N

Ik had net geholpen in de voorraadkamer, waarbij ik niet zoveel hoefde te doen omdat ik nog lichtelijk mank liep van een enkelblessure die ik op had gelopen net voordat ik hier aankwam. Ik wist wel zeker dat ik binnenkort ook de wacht moet gaan houden of meehelpen met bouwen en eigenlijk vond ik dat idee niet zo erg. Nu deed ik niet zo heel veel omdat het rust nodig had om te genezen. Maar ondertussen was ik van mijn krukken af en daar was ik wel blij mee. Van de voorraad organiseren werd ik af en toe een beetje panisch omdat ik constant dingen aan het tellen was, maar het steeds opnieuw deed, ook al hoefde dat niet.
Nu was ik vrij voor de rest van de dag en ik besloot op mijn gemak een rondje te doen in Alexandria en te kijken hoe mensen hun tijd besteedden. Ik vond het altijd leuk om naar andere mensen te kijken. Het moest sowieso op mijn gemak, want ik voelde mijn enkel opspelen als ik te snel liep. Gelukkig was Alexandria groot en had ik genoeg tijd om er doorheen te lopen. Het was zelfs lekker weer. Het weer in Washington was af en toe wat verraderlijker dan waar ik opgegroeid was. Volgens mijn moeder had ik nog geluk dat we niet in Cardiff gebleven waren, want dat weer had ik pas vreselijk gevonden.
Mijn rondje voerde me langs de muur, die groot en deels onbewaakt was. De Alexandrianen hadden veel geloof in hun muur en hun stad, ze waren duidelijk al even niet echt buiten geweest en voelden zich erg veilig. Uiteindelijk kwam ik bij de poort terecht, waar een vrouw stond. Ik wist dat ze met een andere groep meegenomen was en had haar al even in de gaten gehouden. Ik wist niet of ze dat gemerkt had of niet, iets wat me ook niet zoveel uitmaakte. Vandaag besloot ik op haar af te stappen.
"Goedemiddag," begroette ik haar. "Krijgen we veel bezoekers?" grapte ik vervolgens.
Ik leunde met mijn schouder tegen het hekwerk aan, datgene wat je moest verschuiven om het te openen. Zo kon ik mijn enkel op een onopvallende manier rust geven. Mijn armen sloeg ik automatisch over elkaar heen.

D A R Y L D I X O N

"Tuurlijk, zolang het voor mij maar bij veren plukken blijft, anders ben ik bang dat ik het eten voor vanavond verpest," lachte de jongen.
Ik trok mijn ene mondhoek in een korte grijns waarbij er een zacht gegrinnik over mijn lippen kwam. Toen ik op de veranda ging zitten, volgde hij me automatisch en ging hij naast me zitten. Nadat ik vroeg waar zijn vader was, haalde hij zijn schouders op. Het was ook niet alsof Carl ondertussen niet oud en zelfstandig genoeg was om alleen thuis te blijven.
"Hij zei iets over dat hij iets moest regelen wat betreft de veiligheid hier? Ik weet het niet precies, hij zal vanzelf wel terug komen," antwoordde hij en ik knikte. "Dus, zal ik onze gevederde vriend dan maar ontdoen van zijn veren?"
Hij grinnikte en hield zijn hand uitgestoken, zodat ik de buizerd erin kon leggen. Ik was het alweer vergeten omdat ik zo gefocust was op de eekhoorns, maar gaf de dode vogel vervolgens aan bij zijn poten. In mijn ogen glom een beetje trots voor de jongen, maar ik richtte me al snel weer op mijn eigen werk. Mijn haar hing lichtelijk in de weg voor mijn eigen en het maakte me weinig uit of mijn handen momenteel vies en bebloed waren, ik duwde de pluk gewoon uit mijn gezicht.
"Hebben ze jou al een taak gegeven?" vroeg ik hem. "Misschien kan je Carol helpen met koekjes bakken," plaagde ik hem.
Mij niet. Ik had het idee dat ze eigenlijk een beetje bang voor me waren, alsof ze aan het afwachten waren tot ik genoeg in de samenleving geïntegreerd was voordat ze me iets anders lieten doen. De meesten hier lukte het aardig snel, maar ik voelde me om eerlijk te zijn ook een beetje opstandig. Ach, ik voedde een deel van de bewoners, dat was toch wel genoeg? Ik had hier ook niet om gevraagd.

Your make-up is terrible

10 nov 2016 - 18:44 Smiths is offline

Smiths 5032

C A R L G R I M E S

Nadat Daryl de buizerd aan zijn poten had aangegeven, en hij verder ging met zijn eekhoorns begon ik met het plukken van de veren. Ik heb het altijd fijn gevonden een steentje bij te dragen. Veren van een vogel plukken mocht dan wel geen super grote taak zijn, ik was tenminste iets nuttigs aan het doen. Ik keek op toen Daryl begon met praten, en tikte mijn hoed wat omhoog zodat ik hem beter kon aankijken.
Ik grinnikte na zijn opmerking. "Nou, ze zouden het me haast laten doen." zei ik nonchalant. Het was de waarheid. De mensen binnen Alexandria keken nog steeds naar mij als een kind, wat ik ook nog was. Maar intussen heb ik meer moeten doen en doorstaan dan de meeste mensen hier, en ik wist inmiddels echt wel hoe alles werkte. "Het is dat mijn vader aangeeft dat ik wel wat meer kan dan koekjes bakken, ze kijken hier namelijk naar me als een kind van twaalf." zei ik, en ging weer wat verder met het plukken van de veren, waar ik onder het gesprek even mee was gestopt.
"Ik heb nog niet een specifieke taak gekregen, maar het af en toe helpen met taken is voor nu genoeg tot ik er wel een krijg." zei ik, en keek weer op van de buizerd om weer naar Daryl te kijken, wie nog altijd bezig was met de kleine lijfjes van de eekhoorns te villen. "En jij? Hebben ze jou al een taak gegeven? Of houden ze je nog steeds liever op een afstand?" vroeg ik en grinnikte een beetje. Het was wel grappig om te zien hoe de meeste inwoners van Alexandria met een boog om Daryl heen liepen. Ik weet niet precies waardoor dat kwam, misschien omdat Daryl hun confronteert met hoe het er buiten hun veilige hekken aan toe gaat, of misschien omdat Daryl er geen doekjes om wind. "Bevalt je huis een beetje?" vroeg ik hem, waarna ik mijn blik weer op de buizerd focuste, wachtend op zijn antwoord.

How far is far

10 nov 2016 - 19:47 Pinguino is offline

Pinguino 18074

ROBYN PRICE

Robyn had nog geen drie stappen gezet toen ze iemand in de verte naar haar toe zag lopen langs de muur. Ze kneep haar ogen samen om te zien wie het was, maar ze herkende de man pas toen ze zijn opvallende tattoos zag. Toen hij drie weken geleden arriveerde in Alexandria had ze ergens zijn naam opgevangen, maar die was ze tot haar grote schaamte inmiddels alweer vergeten. Er waren best veel mensen hier, maar Robyn had maar met een handjevol van hen echt contact.
De man liep erg rustig wat Robyn lichtelijk irriteerde. Als hij haar moest overnemen dan mocht hij best wel wat sneller lopen. Gezien de blik in zijn ogen zou het Robyn niets verbazen als hij dit deed om haar te jennen. Of misschien zag ze spoken en merkte ze nu pas hoe moe ze eigenlijk was en hoe graag ze even wilde zitten. Misschien moest ze Rick vragen om een stoel bij de poort te zetten.
"Goedemiddag," zei de man toen hij bij haar stond. Hij leunde nonchalant tegen de poort. "Krijgen we veel bezoekers?"
Robyn kon deze jongeman maar moeilijk peilen. Zijn stem klonk speels, maar zijn houding was erg gesloten. Dat was natuurlijk niet vreemd, want Robyn was zelf ook niet erg open. Je wist in deze tijd gewoon niet wie je wel en wie je niet kon vertrouwen. Behalve Abraham, Eugene en Rosita vertrouwde ze zelf ook niemand. In de eerste week had ze gedacht dat ze misschien Rick ooit zou kunnen vertrouwen, want hij leek een goede leider, maar Rick had soms rare uitbarstingen en een vreemde blik in zijn ogen waar ze erg achterdochtig van werd. Daarbij ging hij veel om met Daryl, die ze sowieso niet vertrouwde.
"Nee," antwoordde Robyn. "Er is niemand meer buiten. Daryl is net teruggekomen van het jagen. Kom jij me overnemen?" Iets in haar zei dat hij dat niet kwam doen.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

11 nov 2016 - 10:56 Shireen is offline

Shireen 2021

MT.
[Ik maak Christina asap af]

how dare you speak of grace

11 nov 2016 - 21:16 Pinguino is offline

Pinguino 18074

R I C K G R I M E S

Rick liep door Alexandria richting het huis van Carol. Hij was een halfuur geleden teruggekomen van zijn patrouille met Michonne en het was tijd om Judith op te halen. Het was erg rustig buiten de veilige muren van Alexandria en dat beviel hem niet. Soms vroeg hij zich af of hij niet heel erg paranoïde aan het doen was, maar dan schudde hij zijn hoofd en bedacht hij dat hij daar alle reden toe had.
Carol zat in een rieten stoel op de veranda met Judith op haar schoot. De aanblik van zijn dochter toverde altijd een lach op zijn gezicht, ongeacht wat. Carol zwaaide vrolijk naar hem en Judith kirde vrolijk.
"Hallo, dames," groette hij hen. Judith stak haar armpje omhoog en Rick tilde haar op. "Hoe gaat het hier?"
"Goed," antwoordde Carol, die lief glimlachte toen Rick Judith knuffelde. Rick was Carol enorm dankbaar en niet alleen omdat ze regelmatig op Judith paste. Ze was de afgelopen jaren een goede vriendin geworden en Rick zou het vreselijk vinden als haar iets overkwam.
"Ze wordt steeds beweeglijker," vervolgde Carol, die één van de sokjes van Judith recht trok. "Het zou me niets verbazen als ze binnen een paar maanden hier rond rent in plaats van kruipt."
Daar kon Rick zich echt nog helemaal niets bij voorstellen. Hij herinnerde zich het moment dat Carl voor het eerst liep nog als de dag van gisteren, maar dat zijn kleine meisje binnenkort hetzelfde zou gaan doen leek nog zo ver weg. In zijn ogen was ze er pas net. Even moest hij aan Lori denken en voelde hij een steek van verdriet. Carol, die altijd alles in de gaten had, fronste maar vroeg niets.
"Bedankt voor het oppassen, Carol," zei Rick. "Je weet het, hè - als je wat nodig hebt, roep je maar."
Carol knikte en stond op om hem en Judith een knuffel te geven.
"Dat weet ik," zei ze. "Maar ik heb niets nodig." Dat zei ze altijd, iedere keer weer. Rick glimlachte nogmaals en zwaaide toen hij wegliep, onderweg naar zijn eigen huis. Hij vroeg zich af wat Carl vandaag had gedaan en keek ernaar uit om even wat tijd door te brengen met zijn gezin. Een halfuur, niet langer. Er moest tenslotte nog een hoop worden gedaan.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

11 nov 2016 - 21:59 Smiths is offline

Smiths 5032

C A R L G R I M E S

Inmiddels had Daryl mij verlaten. Hij had natuurlijk ook genoeg dingen te doen, en moest bovendien het vers gevangen, en gevilde eten rondbrengen. Hij had nog gevraagd of ik hem wilde vergezellen, maar het kon nu niet lang meer duren tot mijn vader terug zou komen, dus ik had besloten om op hem te wachten.
Ik speelde even afwezig met één van de afgeplukte veren van de buizerd, om deze vervolgens weer op de grond te laten vallen en op te staan van de grond. Ik verplaatste me naar één van de stoelen welke op de veranda stonden, en keek wat om me heen. Nog geen minuut zag ik mijn vader in de verte al aankomen. Hij had Judith al opgehaald bij Carol, wie hij in zijn armen hield. Ik glimlachte even bij het aanzicht, en liep naar hun toe. "He Judith," zei ik met een glimlach, en aaide haar liefdevol over haar hoofdje. Ze groeide al snel, en deed het ontzettend goed, wat mij ontzettend trots maakte.
"Hey," zei ik daarna tegen mijn vader, en lachte naar hem. "Is het allemaal gelukt?" vroeg ik hem, doelend op waar hij mee bezig was geweest deze morgen. Ik liep weer richting ons huis, samen met hem. "Hoe gaat het met Carol?" vroeg ik, en keek hem aan.
Ik zelf had Carol al een tijdje niet meer gezien, en was wel benieuwd hoe het met haar ging. "En met jou? Hoe gaat het met jou?" vroeg ik. Hoe het met iemand ging was niet echt een veel gestelde vraag meer. Tegenwoordig heb je niet echt een keus meer, je moest gewoon doorgaan, of je -je nou goed voelde of niet. Toch maakte ik me wel zorgen over hem, net zoals ieder ander binnen de groep. Hij had binnen een korte tijd erg veel meegemaakt, maar omdat hij als de leider gezien werd moest hij wel doorgaan. Hij had geen keus. Ik had erg veel respect voor hem, maar zag ook wel dat al de gebeurtenissen hem niet koud lieten, hoe erg hij dat ook probeerde te verbergen. En vragen hoe het met hem ging was dus wel het minste wat ik kon doen, ook al kon ik er zelf helaas niet zo veel aan veranderen.
"Staat er voor vandaag nog wat op de planning?" vroeg ik vervolgens geïnteresseerd. Ik had gehoopt dat ik vandaag nog ergens mee zou kunnen helpen, maar snapte ook wel dat er nogal wat dingen geregeld moesten worden waar ik gewoon niet bij nodig was.

[ bericht aangepast op 12 nov 2016 - 23:15 ]

How far is far

11 nov 2016 - 23:23 Pinguino is offline

Pinguino 18074

R I C K G R I M E S

Judith brabbelde wat in onbegrijpelijke taal en sabbelde op het - gelukkig nog schone - shirt van Rick. Eenmaal thuis moesten ze eerst maar eens wat gaan kijken. Rick had zelf ook best wel trek. Echte honger had hij niet meer sinds ze hier in Alexandria woonden, maar hij vreesde het knagende gevoel in zijn maag. Het deed hem denken aan slechtere tijden.
Toen het huis eenmaal in zicht was zag hij Carl aan komen lopen. Zijn zoon leek met de dag langer te worden. Rick vroeg zich af of Carl hem ooit voorbij zou groeien. Ergens hoopte hij van niet. Carl werd veel te snel volwassen.
Carl begroette hen en aaide Judith over haar hoofdje, die breed lachte naar haar broer. Rick vond het absoluut geweldig hoe Carl met zijn kleine zusje omging. Hij deed het zo goed en Rick was daar enorm trots op, ook al liet hij dat niet altijd blijken.
"Is het allemaal gelukt?" vroeg Carl terwijl ze met z'n drieën richting huis gingen.
"Ja," knikte Rick. "Er was niet zoveel te beleven vandaag. Morgen gaan we richting het zuiden." Rick ging iedere dag op patrouille. Meestal nam hij niemand mee, maar het kwam ook voor dat hij alleen ging. Het was niet echt nodig om elke dag weer een ronde te doen, maar hij sliep 's nachts beter als hij wist dat er geen enorme groep walkers onderweg was.
"Met Carol gaat het ook goed. Altijd eigenlijk. Ze vind het volgens mij wel erg gezellig met Judith," glimlachte Rick. Hoe het werkelijk ging met Carol wist Rick niet. Hoewel ze best close waren was Carol moeilijk te peilen.
Daarna vroeg Carl hoe het met hem ging en Rick keek hem even kort aan terwijl ze het trappetje van de veranda opliepen. "Dat zou ik aan jou moeten vragen," zei Rick. "Hoe gaat het met jou?" Rick wist diep van binnen dat hij dat veel te weinig vroeg aan zijn zoon. Maar hun relatie was nu eenmaal zo ontzettend veranderd sinds de apocalyps. Carl was niet eens meer echt een kind te noemen nu. Vergeleken met leeftijdsgenoten was hij zelfs erg volwassen, maar om de totaal verkeerde redenen.
"Nee, vandaag heb ik niet zoveel meer te doen," antwoordde Rick op zijn laatste vraag. Hij moest nog een paar rondes lopen in Alexandria zelf en was van plan te kijken waar ze zijn hulp verder nog nodig hadden.
"Maar... misschien kun je morgen mee als ik mijn ronde buiten de muur loop?" stelde Rick langzaam voor. Hij aarzelde maar half. Ergens voelde het fout om zijn zoon mee te nemen naar walker-gebied, maar aan de andere kant had Carl meer dan eens bewezen dat hij echt wel voor zichzelf kon zorgen. Misschien was het ook wel goed om hem eens mee te nemen. Om te kijken of ze misschien weer een iets betere band op konden bouwen, want die was de laatste paar jaar nogal bekoeld geraakt.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Index RPG Actieve Topics Zoek