Hm, misschien. Ik ga er eens over nadenken.
Naam: Manon
OP of fanficite: Fanfictie/HP
Standpunt/tijd: verleden tijd, ik-vorm
Schrijfstijl:
Met een tollend hoofd verscheen ik weer in het midden van mijn woonkamer. Vragen en verschillende gedachten gingen door mij heen. Het duurde dan ook even voor ik weer helder kon denken. Wat had mij bezield om naar Hogwarts te verdwijnselen en zomaar voor de Headmaster te verschijnen om te vragen voor een baan? Het meest frapante was nog wel dat hij mij die baan had gegeven. Hij had er zelfs een nieuw vak voor gecreëerd!
Mijn zwarte mantel deed ik met een sierlijke zwaai uit, mijn paars gewaad blootgevend en hing hem op de kapstok. Met een zucht liet ik mij op de bank vallen. Waarom zou ik zoiets doen? Waarom had ik de drang om dit te doen? De kalender aan de muur vertelde mij dat het midden juli was. Ik zou nog een halve maand op St. Mungo's kunnen werken en dan moest ik op 1 september klaar staan in London om de Hogwarts express naar Hogwarts te nemen.
Het was alsof de tijd voorbij was gevlogen. De aanzicht van het gigantische kasteel maakte net zoveel indruk als dat het die allereerste keer had gedaan. De verschillende torentjes, de lange gangen, het meer erbij. En net als die allereerste keer vroeg ik mij af hoe iemand daar ooit de weg in terug zou vinden. Ik had ooit de weg daarin gevonden, maar ongetwijfeld was het weer veranderd nu.
Ik zou daar les gaan geven, aan studenten. Ik zou mijn kennis overdragen. Ik zou mijn eigen kamer krijgen. Professor. Ik gniffelde even. Ja, ik was professor nu, inclusief verantwoordelijkheden en alles. Diep ademde ik in. Dit zou goed voor me zijn.
Iemand kwam naast me staan. 'Wat doet u hier?' De lage stem herkende ik ergens van, maar ik wist het niet precies waarvan. Pas toen ik opzij keek zag ik dat het Severus was. Hij was ouder geworden. Mijn hart maakte een sprongetje. Was het van angst? Van de confrontatie met mijn verleden die ik hoopte achter mij te laten?
'Ik ben de nieuwe professor,' zei ik en glimlachend stak ik mijn hand uit naar hem. 'Aangenaam, professor Stana,' stelde ik mezelf voor toen hij mijn hand schudde.
Wantrouwend keek hij me aan. 'Professor Stana,' herhaalde hij langzaam en monotoon. Even werd ik bang dat hij mij zou herkennen. 'Professor Snape. Welkom,' zei hij toen en draaide zich bruusk om, wegbenend richting de poort, waar hij een versleten uitziende man wegjaagde en zelf de lijst over nam.
Een golf van herinneringen viel over mij heen en plotseling herinnerde ik mij de Unbreakable Vow met Severus. Dat was dus wat ik hier kwam doen.
Het punt is namelijk dat ik sommige periodes iets van vijf hoofdstukken per twee dagen kan schrijven, en andere dagen helemaal geen inspiratie heb, of mij de tijd ervoor neem. In het verleden heb ik al een paar keer samen geschreven, maar voor details kun je me altijd een pb of gb sturen. (:
You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt
