Normaal gesproken ben ik er niet zo van dit soort topics te maken. Maar het zit me nu even pittig het moet uit mijn hoofd, voor ik mezelf doodmaal.
Mijn zus en ik hebben sinds zij begin met haar pubertijd, nooit echt meer een normale relatie gehad. De laatste paar jaar zijn er periodes van maanden waarin het gewoon goed gaat, omdat we elkaar weinig zien of omdat ik mijn best doe om alles naar haar zin te maken en op eieren te lopen, omdat ik gewoon niet van gezeik houd. Daarnaast is het voor de backstory ook belangrijk te weten dat ik heel veel in het huishouden doe, omdat ik alleen in de ochtend werkt.
De laatste keer dat het mis ging, was omdat mijn moeder in het ziekenhuis lag en we het dus met zijn tweeën moesten doen in huis, mijn vader is nooit van het huishouden geweest, maar a la, die werkt veel en doet veel op stal.
En nu is het weer zover, mijn ouders zijn op vakantie en we moeten het dus weer met zijn tweeën doen.
Het ding is dus dat ze nooit normaal met mijn spullen kan omgaan. Als ik opruim, hang ik altijd normaal haar tas aan de kapstok en leg dingen weg waar zij ze zelf verder op kan ruimen, maakt niet uit hoe vaak ik hetzelfde van haar op aant ruimen ben.
Toen mijn moeder in het ziekenhuis lag, kwam ik er niet iedere dag aan toe om alles te doen, ik ging vaak naar mijn moeder toe om spullen te brengen. Wat nogal een tijdrovende onderneming was, omdat het ziekenhuis niet bepaald om de hoek staat. Ik regelde het bezoekschema en stond iedereen te woord en was er daarnaast ook gewoon kapot van om mijn moeder te moeten missen.
Dus ja, de vaatwasser werd af en toe een avond niet ingeruimd, maar dan deed ik het de volgende ochtend. Niet iedere dag fatsoeneerde ik de keuken of veegde ik de vloer en niet altijd kwam ik er na het middagbezoekuur aan toe om goed eten te koken.
En daar kon mijn zus niet tegen, in haar ogen werd er niets opgeruimd, deed ik niets aan het huishouden en moest zij alles doen. Ze had het geduld niet om gewoon te wachten tot ik het zou doen, dus ging ze zelf dingen doen terwijl dat helemaal niet hoefde. Als ze het nog een uur zou laten staan of tot de volgende ochtend zou wachten, zou ik het gewoon doen.
Maar nee, zij moest alles doen in huis en ik deed niets. Daarnaast was haar idee van opruimen mijn spullen achteloos in een andere hoek van het huis gooien. Toen ze mijn tas zowaar voor de tweede keer uit de keuken 'moest' halen, werd ze geïrriteerd en smeet mijn, niet goedkope tas, in een hoek van de bijkeuken waar alle inhoud eruit viel en die tas zielig ondersteboven in een smerige houten krat lag.
Dit gebeurde hierna nog twee keer. Ik had er na de eerste keer al wat van gezegd, na de derde keer was ik het zat en heb ik aan mijn moeder gevraagd of ze me wilde helpen duidelijk te maken dat ik ook normaal met haar spullen omga en dat andersom ook gewoon zo verwacht.
Nu is het dus weer zover, ik weet dat dingen slecht gaan als we met zijn tweeën zijn en dus loop ik al twee weken op eieren en doe ik alles wat ze vraagt omdat ik gewoon geen ruzie wil hebben.
Ik kom er nu weer niet altijd iedere dag aan toe om alles te doen. Zij gaat dingen doen, omdat 'ik het niet doe' en gaat daarnaast weer achteloos met mijn spullen om als ze opruimt. Dit keer heeft ze alles wat voor mijn la lag (we hebben een grote kast waar we allemaal onze eigen la voor spullen in hebben), omdat het er niet in paste en ik het nog ergens anders moest weg bergen, achteloos erin gepropt, wat er dus in geresulteerd heeft dat mijn zonnebril kapot is. Nou was dat ding niet heel duur, maar met mijn kleine, smalle gezicht met bolle wangen is het verdomt moeilijk om een goede zonnebril te vinden. Dus daar was ik een beetje pissig van. Enfin, ik ging gewoon lekker naar de Landbouwdag zonder zonnebril.
Omdat ik weg ging, had ik haar gevraagd of ze vandaag in de middag even voor de paarden wilde zorgen. Is misschien 10 minuten werk en het eerste wat ik van haar vraag te doen sinds mijn ouders twee weken geleden op vakantie zijn gegaan.
Kom ik thuis om drie uur, kapot moe en met koppijn. Maak ik me net klaar om even op de bank te rusten, komt ze binnen "Oh de paarden zijn nog niet gedaan hoor", zonder verder aanstalten te maken om heen te gaan. Dus ik, bovenop het verlies van mijn zonnebril, ontzettend pissig. Lacht ze me uit en zegt ze dat ik niet zo pissig moet kijken. Het was verdomme drie uur, der stonden al twee paarden sinds vanochtend zonder eten, dat kan gewoon niet.
Het was EEN dingetje, EEN klein dingetje waar ik om vroeg tegenover de tientallen dingen die ik al voor haar heb gedaan deze weken, maar nee hoor, ik mag het uiteindelijk gewoon zelf doen. En dan nog zeuren dat ik niets doe.
Ik hoef verder geen advies ofzo, ik ga vanavond als ik gekalmeerd ben gewoon weer met haar praten en voor de laatste keer duidelijk maken dat ze krijgt wat ze geeft en dat het niet lang meer duurt voor ik stop met respect hebben voor haar spullen. En dat ze verder ook niets meer van me moet verwachten deze week. Ik moest het alleen even uit mijn hoofd hebben.
Sorry voor het zeikverhaal.
#WWED - What Would Emma Do?
