Het is één van mijn favoriete bezigheden om eens rond te snuffelen bij mijn plaatselijke Standaard Boekhandel. Natuurlijk ga ik altijd meteen naar de YA-sectie, die erg beperkt is, maar toch weet ik er altijd een leuk boek te vinden, en ook weer deze keer, yay!
Met nog een kortingsbonnetje en mijn lidkaart ga ik naar de kassa, waar een jonge (vast) jobstudent verschijnt. Hij rekent mijn boek af en kijkt me dan aan.
'He, *zegt iets wat ik niet versta omdat ik doof af ben* maar je haar is echt cool.' Ik word rood als een tomaat, aangezien ik niet vaak complimentjes krijg over mijn iets of wat bizarre haar (of toch voor in dit nogal oudbollig ingestelde gemeente) dat ik onderaan blauw heb geverfd maar nu een soort van vreemde combinatie is van groen / blauw.
Ik zei erg beduusd 'dankje', en keek hem aan.
En toen ...
Kwam mijn moeder ertussen en begon ze te zeggen hoe 'hij één van de weinige is door de ingesteldheid van de oudere mensen in onze stad'.
De jongen keek mijn moeder erg vreemd aan, en ik zag hem gewoon denken 'oh het is weer zo iemand'.
Daar gaat mijn kans op de perfecte jongen *zucht*.
ik had zin om het in een leuk verhaal te gooien lolz
Hebben jullie ook onlangs nog zoiets meegemaakt waarbij je moeder / vader je compleet voor schut zette? pls don't tell me im the only one hahaha
soul made of stardust and chaos.