Nja, dat dus. Ik ben een deeltje van mijn hart verloren aan een jongen die ik regelmatig spreek en het frustreert me. Ik ben namelijk in een relatie, en daarnaast zijn er zo'n honderd redenen dat iets beginnen met die jongen niet goed zou gaan. Denk ik.
Ik zou graag controle over mijn brein terug willen :') Een hart wat niets steeds enthousiast begint te kloppen als ik hem zie zou ook fijn zijn.
Heeft iemand tips om ervoor te zorgen dat hij stopt met in mijn gedachten ronddwalen?
Edit: om de situatie nog rommeliger te maken; we zijn collega's van elkaar
[ bericht aangepast op 15 juni 2016 - 23:37 ]
If a writer falls in love with you, you can never die