Uitleg is misschien handig: ik had vandaag examen Nederlands en moest daarvoor allerlei stromingen leren, vooral in de literatuur en poëzie. Het expressionisme was daar één van. Ik heb al een tijd het gevoel dat ik een gedicht over iets moet schrijven, maar ik heb nooit de juiste woorden en emoties gevonden. Ik denk dat ik het nu wel gevonden heb. Ik geloof dat jullie zelf ook wel snappen waar het over gaat, maar de reden dat ik het zo onverbloemd heb verwoord is omdat het fenomeen ook gewoon niet bloemig is. Het is vuil en dat vuile moest van m'n hart af. Voor de mensen die niet goed weten hoe ze het gedicht moeten lezen, staat er onder de spoiler een getypte versie - ik het er een afbeelding van gemaakt omdat het makkelijker is met vorm te werken dan.
Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried
