Zoals de titel het al een beetje zegt, zit ik met een probleem en weet ik niet wat ik moet doen. Ik zit door enkele problemen in mijn privé leven in de put en dat zorgt er dan weer voor dat ik met een probleem zit waarvan ik niet weet hoe ik het op kan lossen en iedereen tevreden te houden.
Dus ik zal beginnen bij het begin in de hoop dat iemand goede raad kan geven want ik zit echt met mijn handen in het haar.
Eind 2015 ben ik gestopt met de universiteit omdat het toch niets voor mij bleek te zijn. Al dat stilzitten en notities maken terwijl het niemand echt kan schelen of je aanwezig bent of niet. Geen vrienden hebben omdat ik niemand kende en ik heel moeilijk contact kan leggen was ook een hele grote factor om die beslissing te nemen. Maar goed.
Eind december ben ik dus officieel gestopt met de universiteit en moest ik van mijn ouders naar werk zoeken. Iets wat ik ook volledig snap aangezien ik niet zomaar thuis wil zitten op de kosten van mijn ouders. Ik heb me dus aangemeld bij verschillende interim kantoren en alle partijen waar je je nog moet aanmelden voor een zoektocht naar werk. Ook heb ik verschillende keren gesolliciteerd maar dit zonder resultaat.
Op 4 februari, kreeg ik ook nog te maken met het feit dat mijn oma, langs vaders kant, met spoed was opgenomen in het ziekenhuis. Ze lag er aan de zuurstof, moest allerlei onderzoeken ondergaan en zag er alles behalve goed uit. Op zich is dit al vrij erg, maar het wordt erger als je weet dat mijn oma nog zorgt voor mijn zwaar gehandicapte tante. Zij is niet alleen blind, maar heeft ook een serieuze mentale achterstand. Iets dat dus heel zwaar is om voor te zorgen maar ze wil de zorg voor mijn tante ook niet uit handen geven.
Wij moesten dus oplossingen zoeken voor mijn tante en dan nog de tijd vinden om naar mijn oma te gaan terwijl ik nog eens naar werk moest zoeken. Dit bracht voor mij dus wel de nodige stress omdat we te weten zijn gekomen dat mijn oma nog maar 25% longinhoud heeft en dit nooit zal verbeteren. Elke infectie, verkoudheid of iets in die aard dat ze oploopt, kan haar dus fataal worden.
Op 10 februari mocht ze weer naar huis mits ze in maart wel op controle bleef komen.
Ondertussen bleef ik de komende weken nog steeds zoeken naar werk, maar ook dit zonder resultaat. Ik werd er stilaan helemaal gek van en had ook voortdurend ruzie met mijn ouders omdat ik al van eind december thuis zat en er maar niet in slaagde om werk te vinden. Ik deed nochtans echt mijn best maar kreeg gewoon de ene weigering na de andere. Dus de moed zakte al wat in mijn schoenen. Ik wilde werken, geld verdienen en sparen zodat ik een mooie toekomst kan hebben met mijn vriend.
Halverwege april kreeg ik van de VDAB de kans om een opleiding te beginnen om te kunnen werken in de maritieme sector. Bureauwerk om specifieker te zijn. Ze wisten alleen nog niet of ik die opleiding in mei of juli kon beginnen omdat het zo kort in tijd was.
Uiteindelijk zou het dan voor juli zijn omdat mei blijkbaar volzet was. Maar goed, daar kon ik echt wel mee leven. Ik had de testen gedaan, kwam in aanmerking en was een uiterst geschikte kandidaat om die opleiding te volgen gezien mijn achtergrond. Maar goed.
Het enige dat ze van mij verlangden was dat ik aan de slag zou gaan voor mijn rijbewijs. Iets wat ik, tot dat moment, nog niet had gedaan wegens te weinig interesse. Het doel was dus om zo snel mogelijk mijn rijbewijs te halen in de maand mei.
De maand mei brak aan en op 5 mei, kregen we te horen dat de zus van mijn opa gestorven was aan de gevolgen van een infectie. De begrafenis was op 13 mei en was voor mij echt hartverscheurend. Ik had altijd een goede band met mijn opa en de begrafenis bracht alles weer naar boven. Zijn zus was ook erg geliefd in de familie dus dat viel ook niet mee dat ze zo onverwachts is overleden. Dit duwde me nog dieper in de put.
Dan 2 dagen later, op 15 mei kregen we bericht dat mijn oma nogmaals met spoed was opgenomen. Dit keer met gescheurd ribben en nog iets waar ik de naam niet meer van weet. Dit kwam door het vele hoesten omdat haar longen zo slecht zijn.
Op 18 mei mocht ze weer naar huis.
23 mei, alweer telefoon. Mijn oma was voor de verandering met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Deze keer met een serieuze darmbloeding. Ze werd volledig onderzocht, kreeg zwaardere pijnstillers en bleek ook nog eens allergisch te zijn aan de contrastvloeistof voor de CT-scan. Dus mijn oma moest eerst medicatie krijgen om die allergische reactie tegen te gaan voordat ze een CT-scan kon laten nemen.
De onderzoeken brachten verschillende zaken aan het licht. Zo zou mijn oma een bacterie hebben opgelopen, is gebleken dat ze een groot en meerdere kleine indeukingsfracturen heeft in haar rug en ook een breuk in staartbeen. Dit allemaal omdat ze was gevallen van haar hometrainer die ze moest gebruiken van de kinesist. De dokter zou zwaardere medicatie voor moeten schrijven omdat het nodig is.
Maar goed, al die ellende heeft er dus voor gezorgd dat ik eind mei nog steeds geen rijbewijs had. Maar ik weigerde om de moed op te geven dus heb ik impulsief, tussen al de ziekenhuisbezoeken in, beslist dat ik toch voor mijn theoretisch examen zou gaan op 8 juni.
Ik heb mij dus volledig op die leerstof geworpen, tot ik op mijn oefenexamen 47 op 50 haalde. Je moet minstens 41 halen...De dag van het examen had ik 39, ik was er dus niet door.
Goed, ik belde naar de consulente van mijn opleiding en daar kreeg ik te horen dat ik echt wel moest zorgen dat ik mijn rijbewijs haalde want anders kon ik niet beginnen met mijn opleiding begin juli.
Het probleem is echter dat als ik het deze keer niet haal, ik verplicht ben om 12 uur theorielessen te volgen ten bedrage van 100 euro. En dat heb ik dus niet. Een bijkomend probleem is wel dat, als ik niet door mijn theoretisch examen ben, mijn opleiding pas zal beginnen op 15 augustus. Wat dus wil zeggen dat ik weer ruzie zal hebben met mijn ouders omdat ik dan nog langer thuis zit.
Maar goed, ik kwam woensdag dan thuis van mijn theoretisch examen om daar te horen te krijgen dat mijn oma, langs moeders kant dan, ook met spoed was opgenomen. Zij omdat ze weigerde om te eten en te drinken en omdat niemand haar aan mocht raken. Ze riep naar iedereen dat ze dood wilde en nog wat andere dingen die niet geschikt zijn om hier neer te pennen.
Mijn oma's liggen nu met twee in hetzelfde ziekenhuis, op dezelfde afdeling. Mijn oma langs vaders kant mag er vandaag normaal gezien weer uit maar de andere zal nog een tijdje moeten blijven. Ze heeft medische drainages gekregen om te plassen en om een grote boodschap te doen, ze krijgt zware medicatie om haar pijn te verlichten en haar wat kalm te houden. Nu vroegen de dokters of mijn oma, langs moeders kant, euthanasie wil. Maar voor zover wij weten heeft zij er nooit iets van gezegd en durven we het haar ook niet vragen omdat mijn oma licht dementerend is en wij nooit goed weten of ze helder is of niet. Zo heeft ze vorige keer ook gezegd dat Frankrijk onveilig was omdat alles daar plat gebombardeerd was.
Maar ik dwaal af...
Nu weet ik niet wat ik moet doen. Aan de ene kant wil ik voor een tweede keer mijn theorie afleggen maar ik vrees dat ik er weer niet door ga zijn omdat ik zo in de put zit momenteel. Ik wil dus aan de ene kant wachten tot 15 augustus, want daar heb ik niet noodzakelijk een rijbewijs voor nodig, maar dat wil dan ook zeggen dat ik nog langer thuis zit en daar gaan mijn ouders niet mee kunnen lachen.
En ik kan echt geen 100 euro betalen voor die stomme theorie lessen.
Ik zit echt met mijn handen in het haar en kan wel janken want ik weet niet met wat ik nog goed kan doen en hoe ik het thuis moet vertellen. Ik wil ook niet langer thuis zitten maar niemand lijkt mij hier thuis te kunnen begrijpen.
Bedankt om trouwens alles te lezen...
Meningen en raad is altijd welkom.
Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.
