• al een poosje lijkt het me leuk om samen met iemand anders een schrijversduo te vormen. oftewel een co-writer schap (ofzoiets)
    Ik heb nog niet echt een idee wat voor een genre verhaal, zolang dit geen fanfiction is.
    Verder zoek ik iemand die past bij mijn schrijfstijl, zodat het verhaal van beiden mooi samenloopt.

    mocht je interesse hebben, laat even een berichtje achter met:
    leeftijd:
    favoriete genres:
    Stukje van eigen schrijfstijl (een dialoog en een stuk zonder dialoog):

    Ik neem daarna misschien contact met je op via een pb!

    :)


    The Definition of Insanity

    Klinkt leuk. Moet alleen nog even kijken of ik daar wel de tijd voor heb (:


    It's never gonna happen, Guys.

    leeftijd: 19
    favoriete genres: Fantasy, Fiction, romantiek en drama.
    Stukje van eigen schrijfstijl (een dialoog en een stuk zonder dialoog):

    Nare gedachtes van vroeger spoken in mijn hoofd, alsof ik in elk moment in huilen kon barsten. Er waren zoveel nare dingen in de afgelopen tijd gemaakt, dat me leven wel lijkt in te stortte. Ik zat in mijn kamer, en ik probeerde afleiding te zoeken, maar dat lukte niet helemaal. Wat was het nut van het leven als je voor andere niet belangrijk was? Zelf niet perfect genoeg was?

    Met dialoog.
    Ik liep ergens in een park, waar veel bloemen en struiken waren. Er was zelfs een ronde fontein. ''Jij bent het fontein meisje.'' Hoorde ik een jongens stem achter me. Ik draaide me, en ik zag niemand. Ik schrokte, toen hij voor me stond. ''Dat ben jij toch of niet soms?''
    Waar had hij het over?
    ''Natuurlijk ben ik het fontein meisje niet.'' Zei ik Nors
    ''Oh nee? Sommige mensen in het land beweren van wel.''
    ''Jij gelooft toch niet alles wat mensen zeggen?''
    Hij hield zijn schouders op.

    Leeftijd:
    12 (al blijkt dat niet sterk naar voren te komen in mijn hoofdstukken omdat ik al zo lang schrijf)
    Favoriete genres:
    Fantasy, ook vaak wel "dark" verhalen (die niet echt horror zijn) En ook wel een beetje romantiek.
    Stukje van eigen schrijfstijl (een dialoog en een stuk zonder dialoog):
    Met dialoog (sorry, het is een heel melig gesprek tussen broer en zus, ik kon zo gauw niets anders vinden ;D):

    De treindeuren schuiven vlak achter ons dicht en niet lang daarna begint het voertuig te rijden. 'Gehaald!' zeg ik vrolijk en Milo ploft op een klapstoeltje neer. Ik kom naast hem zitten en haal mijn mobiel tevoorschijn. 'Poep.'
    Milo kijkt me aan met een lichte frons om zijn wenkbrauwen. 'Wat poep?' vraagt hij.
    'Geen 3G.' zeg ik. Milo grinnikt.
    'Je hebt mij.' grapt hij. Ik zucht gespeeld geërgerd en rol met mijn ogen.
    'Daarom juist.' zeg ik. 'Ik wil iets anders hebben om naar te kijken dan jouw hoofd.'
    Milo fronst. 'Hé,' zegt hij. 'Dat is ook niet aardig.' Ik steek mijn tong uit en richt mijn blik weer op het scherm.
    'Ava Tara...'
    'Ik ken mijn naam. Dankje,'

    Zonder:
    Door de ramen komen grote, brede stralen licht vallen, de gordijnen lijken eraf te zijn gerukt. De kamer is zo goed als leeg, een paar kastjes proberen de leegte te vullen, maar tevergeefs. Op de één of andere manier herken ik mezelf in die kasten.
    Er zijn een paar net als die kasten, we proberen een hard, zwaar leven te kleuren met vrolijkheid, maar we zijn niet met genoeg. En omdat we zo ver van elkaar af staan voelen we ons vaak eenzaam, achtergelaten.
    Ik strijk met mijn vinger langs het hout, een schone veeg in een dikke laag stof. Ik maak er een boogje van met daarboven twee oogjes, een lach.
    Een onbewuste glimlach glijdt over mijn gezicht, ik veeg het stof af aan mijn rok en loop zo zacht mogelijk naar de deur. Stap, stap, stap. Door de leegte kaatst het geluid door de hele kamer heen, alsof je een balletje tegen de muur aan hebt gegooid die tegen alle andere wanden stuitert.
    Ik hoor dat iemand door de gang rent, meteen stoppen mijn benen met lopen en wacht ik verstijfd af. De deur gaat krakend open, een zucht van verlichting ontsnapt aan mijn lippen als ik zie dat het Mal is


    mortui vivos docent