Ja, en ik moet het even delen met jullie want mijn vrienden zijn daar toch niet in geïnteresseerd. Of jullie dat wel zijn, weet ik niet, maar ik ga jullie er toch mee lastigvallen.
Gisteren had ik dus examen toneel, en ik zit nu in mijn voorlaatste jaar, volgend jaar studeer ik dus af (voor degenen die zich afvragen hoe je nu in toneel kunt afstuderen: dat is naschools in een academie, het is dus meer een hobby, maar je kunt er wel in afstuderen. Veel ben je met dat diploma niet, maar het is awesome om te hebben). Dus gisteren moest ik naar Ronse (de hoofdschool, er zijn vier afdelingen) voor de generale repetitie. Kom ik binnen in het lokaal en het is daar echt kapot warm.
Dus bon, we doorlopen ons stuk met de nodige moeite (want we speelden het voor het eerst in die zaal) en daarna had elke persoon nog een kleine monoloog. Daarna moesten we het stuk opvoeren (en de monoloog) en een keer dat gedaan was moest ik naar het afstudeerstuk van mijn zus gaan kijken (wat eigenlijk buiten gespeeld moest worden, maar door onweer binnen doorgegaan is, in dat mega warm lokaal. Waar overigens geen ramen zijn en er ook enkel kunstlicht is). Die hele cirque heeft meer dan vier uur geduurd, in een veel te warm lokaal.
Na dat hadden we nog een receptie voor het afstuderen van mijn zus en haar medespelers, ook in een zaal die kapot warm was. Ik was dus echt kapot, maar kapot toen we uiteindelijk in de auto stapten, mocht ik nog eens van het centrum van ons dorpje naar huis rijden met de fiets, omdat ik die daar vergeten was. Dus toen ik thuis kwam onmiddellijk wat gerief klaargestoken en me gedoucht, totaal buiten adem (want Jesus, volgens mij heb ik nog nooit zo snel gefietst) en ben ik dan naar mijn vaders huis gefietst, omdat ik vandaag met hem naar een communie moet. Daar ben ik gewoon direct in mijn bed gekropen.
Al bij al was gisteren dus een vrij drukke dag en was ik gewoon kapot, en ben ik nu nog steeds super moe. Zo. Da's eruit.
Wanneer was jullie laatste ik-ben-kapot-momentje?
[ bericht aangepast op 22 mei 2016 - 10:14 ]
Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried