In de trant van stilheid op het forum en zo..
Jarenlang verborg ik mezelf achter de zwarte oogpotlood strepen onder mijn ogen. Ik was bang voor de reacties van mensen, bang wat mensen van mij vonden. Bang om eerste indrukken te verkloten, bang om mensen toe te laten. Mensen dichtbij te laten komen. Zonder make-up de staat op was voor mij altijd een no-go, zonder make-up op foto's gebeurde ook zelden. Tot afgelopen week. Ik heb lak gehad aan mijn onzekerheid en mijn make-up toch even uit mijn ochtendritueel geschrapt voor enkele dagen. Het beviel me best goed. Het werd helemaal getest toen ik afgelopen weekend, soort van onverwacht, bij mijn vriend ging logeren. Ik had geen make-up bij me, dus ik werd gelijk voor de leeuwen gegooid als het ware. Vanavond waren we in een bos en toen is hij maar gewoon foto's gaan maken. Eerst was ik best boos, want ik had immers geen make-up op en ik voelde me hartstikke ongemakkelijk. Uiteindelijk zat er een foto tussen die goed weergaf hoe ik als persoon in elkaar steek, waar ik zonder make-up opstond en waarbij ik nu super awkward keek. Stiekem ben ik best wel trots, gheheh.
Well, mijn zelfbeeld is nog steeds niet super positief, maar ik ben goed op weg nu. Dus, ja, eh, dat. Ofzo.
26 - 02 - '16
