Mijn vriendin zit de laatste tijd mijn schrijfsels door te lezen en ze vond dat ik teveel sombere/drama/actie/horror verhalen schrijf dus ze wilde een verhaal waarvan ze zou moeten glimlachen. Dat heb ik geschreven. Zij gaat het morgen te zien krijgen als ze weer terug is onder de warme Nederlandse zon. Ik ben wel benieuwd wat anderen er van vinden. De laatste keer dat ik heb geschreven zat ik volgens mij nog in de collegebanken!
Linkje
This is a story about a girl. A girl who's sad and confused. Why did her daddy, who always loved her very much, reject her on her 6th birthday? Why does he avoid her? These are questions Kiara struggles with as she lies in the grass, staring up at the sky to the soothing tones of her best friend's flute.
Huphup ga lezen, het is een standalone van 2819 woorden.
quidquid excusatio prandium pro
