Want mijn docent mist me. 
Don't get it? Let me explain:
Een paar maanden terug ben ik gestopt met accordeonles. Dit, omdat het in mijn hoofd gewoon een zooitje is geworden door alle ellende van de afgelopen paar jaar. Ik had tijd voor mezelf nodig en heb die dan ook genomen. Dit betekend dat ik ook accordeonles heb gestopt, want het was me gewoon te veel en ik studeerde niet meer de aantal uren per dag die nodig zijn.
Toch heb ik les altijd wel heel leuk gevonden (orkest niet, maar goed, bij het ene hoorde het andere als we goedkoop les wilden hebben) en mistte ik het toch wel. Toevallig belde vandaag mijn oude accordeondocent (tevens dirigent van het orkest) op! Hij wilde me graag terug in het orkest met les erbij en dat ik de solopartij in het orkest zou krijgen die ik toch al wel heel lang graag wilde hebben. Hij wil geen enkel ander persoon op die partij zetten behalve mij, omdat ie vindt dat ik de enigste ben die het aankan. Dus ik voel me nu toch wel heel vereerd.
En aangezien de laatste paar weken toch wel weer wat flinke tegenvallers heeft gegeven, heb ik toegezegd op zijn aanbod. Want ik vind het stiekem toch wel heel leuk en wilde toch al weer les. Dus vanaf maandag heb ik gewoon weer accordeonles + orkest!
Oh, en ik heb ook nog twee hele leuke jurkjes gescoord vandaag, om mijn mislukte ochtend toch maar te doen slagen. Klik en klik.
Wat voor leuks hebben jullie onlangs meegemaakt? 
• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •
