Eigenlijk is het iets waar ik al heel lang mee zit (zo'n twee jaar) en heel erg is het niet, maar soms ik kan me er zo over opwinden. Ik heb een vrienden groep met 7 vrienden, waar we vaak op school mee rond hingen en buiten school wel eens mee afspraken. Aan het einde van de vierde klas (zo'n anderhalf jaar geleden). Bleef iedereen zitten (op 1 na maar die zit op vwo) behalve ik! Normaal gesproken is de gene die blijft zitten, de persoon die alleen achterblijft, maar nu was ik dus de gene die alleen in het examenjaar kwam te zitten. Nu zit ik dus als enige van mijn vrienden op het HBO, de rest zit nog bij elkaar op school en dat vind ik soms echt naar. Want je heb toch het idee dat je er wat minder bijhoort en dat je dingen mist. Soms vergeten ze ook wel eens iets tegen mij te zeggen (via whatsapp) en dan moet ik het via via of via facebook horen (wat ik persoonlijk niet zo leuk vind). Ik miste ook vooral de eerste paar weken op het hbo de: "Hebben jullie dat ook?" contactjes, want die had ik met niemand. Verder maar ik ook dat ik met sommige dingen nu al gewoon een fase verder ben, terwijl ik dat dan helemaal niet wil zijn.
Het gevoel wordt de komende periode steeds erger, want ondanks dat ik blij ben dat het voor mij voorbij is, zullen zij hun eindexamens hebben. En rondom de eindexamens komen natuurlijk allerlei leuke activiteiten (gala, stuntdag, heel vroeg vakantie), die ik nu allemaal mis (al hoop ik wel dat iemand zo aardig is om me mee te nemen naar gala). Er waren zelfs plannen om met z'n allen op vakantie te gaan tussen de examens en de uitslag in (weet niet of dit nu nog doorgaat). Maar ik vind het gewoon kut. Want ik heb ontzettend mijn best gedaan om over te kunnen gaan en vervolgens wordt ik daar eigenlijk voor gestraft. Nou ja dat was eigenlijk mijn zeiktopic. Einde.
©1998
