Ik moet dit gewoon even van me afschrijven omdat ik mijn hart even moet luchten
Sinds vorig jaar kom ik eigenlijk goed overeen met een jongen , laten we hem Y noemen, die ik leerde kennen door gemeenschappelijke vrienden.
In het begin zagen we elkaar vooral door gemeenschappelijke vrienden maar aangezien ik dan naar zijn dorp ben verhuist begonnen we elkaar steeds vaker te zien. We gaan samen uit in het weekend en hij voert me ook naar school ( lees: hij zit op dezelfde school). Toen ik hem in het begin leerde kennen had ik nog een vriend maar na 1 jaar een relatie gehad te hebben liep dit op zijn einde en Y heeft me veel gesteund hier in. We groeide steeds dichter en dichter naar elkaar toe, we sturen bijna elke dag met elkaar en bijna elk weekend zitten we bij elkaar. Doordat we zoveel bij elkaar zaten begon ik gevoelens voor hem te krijgen, maar dit probeerde ik weg te dwingen. Ik wou onze vriendschap niet kapot.
Enkele maanden later leerde ik een jongen kennen waar ik veel mee stuurde en zag dat Y hierop best wel jaloers reageerde. Ook zei Y vaak lieve dingen tegen me , waardoor ik natuurlijk weer als een blok voor hem viel en die andere jongen vergat...
In januari op mijn verjaardag gingen we met onze vriendengroep naar een dancing. Mijn vriendinnen vroegen waarom ik en Y nog steeds geen koppel waren omdat iedereen dit toch al dacht van ons als ze ons zagen lopen op de straat. Ik zei hun dat hij toch waarschijnlijk geen interesse had in mij en mij als een gewone vriendin zag. Mijn beste vriendin, L, ging toen met hem praten terwijl ik met mijn andere vriendinnen naar buiten gingen. L kwam toen met Y ook naar buiten. L zei me dat hij me ook wel zag zitten en mijn hart sloeg over, maar stiekem geloofde ik niet dat het zo was. Opeens pakte Y me beet en gaf hij me een zoen. Ik verschoot maar gaf hem ook een zoen terug. We zijn dan ook hand in hand naar binnen gegaan. Ik moet eerlijk zeggen dat toen we terug binnen waren iedereen toch ook al wat aangeschoten was. Even later was Y opeens weg en toen hij terug kwam nam hij me apart. Hij zei me dat die kus een fout was en dat hij dat niet had mogen doen. Hij wilde gewoon vrienden blijven. Mijn hart brak ik duizend stukken, de hoop die hij had gegeven verdween even snel als dat ze gekomen was... Op dat moment moest ik weg van hem want ik voelde de tranen lopen over mijn wang.. Ik rende naar buiten. Mijn beste vriendin L liep me achterna. Ik vertelde het haar en ze snapte er niks van. Y had tegen haar gezegd dat hij me leuk vond, dat hij me graag zag maar de stap niet durfde zetten. Nu was ik nog meer in de war dat ik al was en besloot met Y te praten. Hij vertelde me hoe hij in de knoop zat met zichtzelf en wel gevoelens had voor mij en mij graag zag maar hij had twijfels. Niet over mij maar over zichzelf. Hij zat in twijfel over zijn geaardheid. Ik had die twijfelfase al lang achter de rug maar hij zat er blijkbaar net in en wou niet met mij beginnen om mij daarna te moeten kwetsen. Iets wat ik wel begreep.
De dagen na de kus was ik bang dat alles zou veranderen dat onze vriendschap kapot zou zijn maar integendeel. We waren nog meer naar elkaar gegroeid.
Het was voor mij wel moeilijk wat ik zie hem als meer dat een vriend. Hij stuurt me vaak good morning gorgeous of zegt lieve dingen. Hij is ook erg jaloers als ik met andere vrienden praat of als een andere jongen mijn aandacht wil. Als ik hem hiermee confronteer zegt hij dat het hem spijt dat hij zo doet maar dat hij er niks kan aan doen.
Ik zit op het moment dat ik gewoon geen blijf met mezelf weet want ik ben iemand die moeilijk gevoelens krijgt of zich aan iemand hecht maar eenmaal dat gebeurd is het ook voor 1000%.
Ik kan ook moeilijk mijn gevoelens uitschakkelen al zou ik dit zo graag willen.
Sorry voor het vele leeswerk en als er taal of grammatica fouten instaan ( dit is niet mijn sterkste vak)
[ bericht aangepast op 30 maart 2016 - 14:14 ]
"Fifty shades of fucked up" ~ Christian Grey