He mensen,
De laatste tijd zijn mijn ouders weer vaak weg in de avond om leuke dingen te gaan doen. Sowieso zijn ze iedere maandagavond weg. Hier kan ik dan nog wel af en toe afleiding vinden op skype met mijn beste vriendin, maar mijn ouders lijken steeds vaker weg te willen van huis. Nu zijn ze ook weer weg, gezellig voor hun, maar voor mij is het een hel.
Ik probeer afleiding te zoeken door filmpjes, series en tv te gaan kijken, maar alsnog vind ik het donkere in het huis om mij heen eng. Hoewel er lichten aan staan blijf ik eraan denken dat het donker is. En als ik ergens een angst voor heb is dit donker. Ik ben zelfs niet naar de keuken geweest, omdat mijn ouders de lamellen niet dicht hebben gedaan en ik dus naar buiten kan kijken. Ik ben gewoon erg bang dat ik ineens iemand zie staan of zo. Ik probeer me daar al tijden overheen te zetten, maar het is zelfs al zo erg dat ik 's ochtends dat ik naar stage moet alleen maar om me heen loop te kijken met de zaklamp op mijn mobiel.
Nu ging vanavond ineens de wifi uit, waardoor de tv ook op zwart sloeg en ik niet meer durfte te kijken. Ik deed mijn laptop maar dicht en ben naar boven gevlucht, waar ik nu in bed lig en dit typ. Ik voel me gewoon zo onprettig, maar als ik dit aan mijn ouders vertel zeggen ze toch alleen maar: "Ach, doe niet zo gek. Er gebeurt echt niets." Alsof dat me gerust stelt. Het is toch niet normaal dat ik vanavond onder de douche stond en alleen maar nadacht dat als ik het douchegordijn open zou trekken er iemand zou staan? Ik krijg steeds vaker dit soort dingen en ik word er serieus doodsbang van. Ik durf nu niet eens naar de wc, omdat ik dan naar beneden zou moeten gaan en het gordijn voor de buitendeur open is...
Ik heb ook het gevoel dat ik me dingen nu ook heel erg in aan het beelden ben, waardoor mijn angst duizend keer erger word.
Wat moet ik hiermee?
[ bericht aangepast op 16 maart 2016 - 22:39 ]
Ich liebe dich 27.12.23