Niet het streven naar perfectie zelf is je probleem, maar je gedrag komt is een compensatie/reactie op een bepaald negatief idee dat je hebt van jezelf. Wat precies aan de basis ligt moet je zelf uitzoeken: het kan zijn omdat je diep vanbinnen denkt van jezelf dat je niets kan, maar ook aan andere dingen, bijvoorbeeld je bent nooit echt gezien geweest en diep vanbinnen heb je het gevoel dat je onzichtbaar/niets bijzonders bent en je je daarom de nood hebt om je te manifesteren... ect. Wat exact je issue is, dat kan je enkel van jezelf bepalen (http://www.growingaware.com/Negative_beliefs_examples.htm), maar er is altijd een 'kernovertuiging' ingeburgerd in je onderbewuste brein. Het draait automatisch en je hebt er geen controle over. Al je gedachten ontspringen daaruit. En je gedachten sturen uiteindelijk je gedrag.
Je moet dus de overtuiging zoeken, want dat is de wortel. Trek die eruit en de manier waarop je jouw hele werkelijkheid beleeft zal anders worden.
Hoe? Door je kernovertuiging te vervangen door de tegenovergestelde - wat je zou willen zijn, uiteindelijk zou willen geloven van jezelf: om maar een voorbeeld te geven: ik ben iemand die er altijd uitspringt om mijn talenten. Zoek eens voorbeelden/bewijzen in je leven dat dit nieuwe geloof waar is, van veelal is het zo dat éénmaal we iets vinden van onszelf, we al de rest uitsluiten ook al worden we met complimenten gebombardeerd. Als je je hele leven iets gedacht hebt van jezelf en je 'gelooft' het echt van jezelf dan kan het wel zo zijn dat je brein dat nieuwe geloof meteen van zich af zal werpen, zoals een wiel waarop teveel momentum opzit. Dan kun je best opbouwen met iets beter/minder pijnlijk wat je in de realiteit terugvindt die realistischer en minder pijnlijk is: voorbeeld: Ik kan vele dingen goed afronden.
Zoek het even uit voor jezelf.
Dan is het de bedoeling om bewijzen te vinden die het nieuwe geloof te ondersteunen. Begin bijvoorbeeld te letten op alles wat je goed doet, en dus bewijst dat je een competent persoon bent. Vanuit je verleden, maar ook elke dag vanuit je realiteit.
Jezelf oppervlakkige gedachten in praten, en zo bijsturen zal niet helpen. Zolang je iets slechts gelooft over jezelf dan zullen je gedachten zo bezig blijven, ook al breng jij, of iemand anders er iets anders tegenin. Ik herken dat ook bij mezelf. Ik zit mezelf dan ziek te maken met mijn eigen gedachten waarom die persoon me ineens als een blad laat vallen: ik ben gewoon waardeloos voor hem, bleek hij achteraf gewoon verliefd te zijn. En dan ben ik nog van: ja maar...
Er blijft altijd die mààr zolang je de wortel niet aanpakt. Ik viel zowel totaal uit de lucht als - 'ik heb dat eigenlijk altijd al geweten, maar het telkens weggewuifd .' Dus je brein stoot echt bepaalde 'waarheden' af soms, omdat het niet klopt met het geloof die je over jezelf heb. Neem jezelf voor nieuw en realistisch bewijs te gaan zoeken en er echt op gaan letten. Dan zul je er vanaf geraken. Meestal gaat het echt om onzin die in de verste verte niet klopt in de zin van: 'Ik kan niets of niemand mag mij...' Neem jezelf voor om het te her - bekijken. Roei de wortel uit en alle aftakkingen van dat die kernovertuiging verdwijnen mee. (:
Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.
