Zo gestrest... - Liefde, Vriendschap & Familie

Oké, ik weet niet helemaal wat mijn doel is met dit topic. Ik moet gewoon even wat van me afschrijven, want ik ben de hele dag al aan het huilen.

De afgelopen weken zijn behoorlijk stressvol geweest. Ik heb al eerder een topic aangemaakt over het feit dat de psycholoog bij de universiteit dacht dat ik misschien autisme had. Ik heb ondertussen drie gesprekken bij de psycholoog gehad en ik heb nog geen verdere duidelijkheid. Die zou ik bij mijn volgende gesprek, over iets minder dan twee weken krijgen. Die gesprekken hebben niets geholpen en mijn zelfvertrouwen ontzettend naar beneden gehaald. Natuurlijk heb ik het daar met hen over gehad, maar ze zeiden dat dat normaal is. Maar het blijft niet leuk om lange gesprekken te hebben over wat er allemaal mis met je is en wat je allemaal niet kan. Ik denk niet dat ik me ooit zo slecht over mezelf heb gevoeld, maar ik probeer mijn gevoelens om dit alles heen weg te drukken, want mijn leven dendert gewoon op sneltreinvaart door. En bovendien zijn mijn vrienden vast ook wel klaar met mijn gezeur hierover.

Hoewel ik dacht dat mijn eerste tentamenweek wel goed ging, verwacht ik geen hoge cijfers. Het begint me steeds meer te storen dat ik me al jaren kapot werk voor een 6, en bij hoge uitzondering, een 7. Ik heb net vorige week mijn eerste collegeweek weer gehad en ik heb nu al 2 van de 3 vakken waarvan ik weet dat ik me weer kapot voor moet gaan werken. Eén van de vakken geeft tweewekelijkse quizzes en samenwerkingsopdrachten. De docent zei dat die quizzes wel te doen zijn, als je gewoon de tekst leest. Hij heeft ons ook de vragen meegegeven die hij evt. zou kunnen stellen. Helaas geldt het niet voor mij dat ik de vragen kan beantwoorden na één of twee keer de tekst te lezen. Ik wilde vandaag verder met leren, maar ik voel me zo slecht, dat ik nog niets heb gedaan. Daarnaast moet ik vrijdag een belangrijke opdracht inleveren, heb ik een concert en een voorstelling en extra rijlessen. Begin december heb ik mijn rijexamen en ik moet het halen. Mijn ouders gaan zo kwaad zijn als dat niet gebeurd en ik haat autorijden zo erg. Nooit meer lessen zou geweldig zijn.

Ik weet wel dat dit eigenlijk helemaal niet zo belangrijk is, zeker vergeleken met wat er de afgelopen tijd in de wereld is gebeurd. Toch kan ik niet stoppen me hier heel veel zorgen over te maken.

---

Rest in Peace, Son of Gondor

Ik begrijp het wel. Stress kan hele naar dingen met een mens doen. Mij helpt het vaak om bij stress per dag een lijstje te maken wat ik allemaal moet doen. Misschien ook iets voor jou? Heel veel sterkte in ieder geval.

---

The truth is out there.

Ik herken het wel. Ik heb ook altijd moeten vechten voor een 6. Het is nu zelfs zo ver dat ik al een tijdje het gevoel heb dat ik het niet meer kan. Dat het me gewoon niet lukt om iets te halen, terwijl dat waarschijnlijk wel zo is. De druk om juist iets te halen, legt me juist stil in het werk.

Ik heb er nog geen oplossing voor. Maar een lijstje van wat je moet doen klinkt op zich goed. En tja,wie weet moet je ergens prioriteiten stellen. Dat weet ik niet. Succes in ieder geval

---

It's never gonna happen, Guys.

Je moet je eigen problemen niet vergelijken met die van anderen, Marleen. :c Je hebt het druk, bent mentaal niet op zo'n prettige plaats en hebt een hoop dingen waar je je zorgen over maakt, dus het is absoluut niet fout om je daar rot over te voelen. Als alleen die ene persoon die het het aller moeilijkst heeft van iedereen op de wereld zou mogen klagen, zouden we op een erg vreemde planeet leven.
Ik hoop dat dat volgende gesprek enigszins het gevoel geeft dat het helpt. Ik hoop ook heel erg voor je dat je dat rijexamen haalt, want een bron van stress minder lijkt me een van de beste dingen die je kan overkomen.

---

"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

@Cersei en SecondStar: ik heb mijn lijstje gemaakt. Eigenlijk is het zoveel nog niet, maar er zijn een aantal redenen dat ik me er zorgen over maak.

@Inge: I know, I know. Maar ik voel me een beetje schuldig dat ik me niet zo druk maar over die aanslagen. Ik vind het allemaal heel erg, maar het is niet de reden dat ik wakker lig. Volgens mijn rijinstructeur moet ik het kunnen halen, maar ik ben bang dat ik een stress-blackout krijg,

---

Rest in Peace, Son of Gondor

I know what you're talking about bro. Ik ben aan het afstuderen en dat leverde zo veel stress op dat ik een week thuis heb gezeten. Mijn vraag is eigenlijk: wat veroorzaakt jouw stress? Ik ben bijvoorbeeld theoretisch sterk, maar zodra ik met het filteren en organiseren van informatie aan de slag moet raak ik in paniek. Dat gaat fout. Dus: wat leidt tot het halen van die mindere cijfers, al steek je er zo veel werk in? Is het de hoeveelheid stof? Is het omdat je je niet kan focussen omdat alles door elkaar loopt? Ben je niet efficient met tijd? Vind je geen rust, thuis als op school? Is het enorm druk in de klas waardoor je je niet kan focussen? Heb je telkens meldingen op je telefoon/pc van Facebook, Twitter, Gmail, Whatsapp etc etc etc?
Wat ik hiermee probeer te zeggen is eigenlijk iets waar ik al jaren van overtuigd ben: dat mensen veel meer kunnen dan ze zelf beseffen omdat ze veel meer beoordeeld worden op wat ze níet kunnen (hello negativity bias) en omdat de manier hoe ze wat geleerd wordt/hoe ze zelf leren níet op hun leerstijl aansluit. Onderwijs is enorm gegeneraliseerd: iedereen krijgt dezelfde stof op dezelfde manier binnen dezelfde tijd en dat wordt op dezelfde manier beoordeeld terwijl in een klas van 20 man 20 verschillende persoonlijkheden zitten. Hello zesjescultuur. Pink Floyd, anyone?
Hoe dan ook, het gevaar schuilt erin dat iemand negatief beoordeeld wordt op iets terwijl dat niet zo zeer aan die student kan liggen, maar aan de manier waarop de stof gebracht wordt. Nu hoor ik mensen denken: moet je dan voor 20 mensen 20 keer de stof verschillend uitleggen? Nope, niet nodig. Maar wat echt al heel veel kan helpen is wanneer de stof een betekenis krijgt. En wat nog beter is: dat iedereen wéét wat z'n leerstijl is. Een onderwijskundige zei het al: iedereen moet leren leren.
So, next question: vind je de stof zelf te moeilijk of denk je dat de manier waarop het gebracht wordt niet bij je aansluit? Dit kan een lastige zijn, maar ik heb bijvoorbeeld als hypothese dat ik best Javascript zou kunnen leren, maar ik denk dat ik er geen zak van snap omdat de manier waarop het mij geprobeerd is te leren niet bij mij aansluit.

Wat verder enorm helpt is de weg van eerlijkheid, op z'n minst. Zeg die psycholoog dat wat hij/zij zegt, niet bevorderlijk is voor hoe je je voelt en dat je de kern van het probleem duidelijk maakt, voor zo ver je dat kan. Ik heb meerdere malen gezegd: jongens, ik ben niet achterlijk. Ik kan best leren, anders was ik zo ver niet gekomen. Maar ik kan gewoon niet mijn eigen randvoorwaarden opstellen zonder hulp en bepalen wat belangrijk is en wat niet. Simpelweg: ik kan niet eens bepalen wat bijlagen in een verslag zijn en wat niet. Prioriteiten stellen gaat bij mij fout, plannen en afkaderen ook. Ik kán dit gewoon niet, al is het een HBO-competentie. En ik wil niet al die jaren studie weggooien omdat ik alleen deze dingen niet goed kan. Want ik kan bijvoorbeeld wel op een dieper niveau denken, ik weet het een en ander van hoe mensen in mekaar steken, ik kan met metaforen en ideeën komen om een probleem op te lossen en ik kan denken in hoeken en gaten waar andere mensen niet in denken.
Uiteindelijk heb ik complimenten over mijn openhartigheid en eerlijkheid gekregen en zijn verschillende docenten me aan het helpen. Hogescholen (universiteiten misschien ook) zijn soms naar mijn insziens nogal geneigd om poppenkast te spelen. Alles gaat goed, er is ruimte voor talent, passie en succesvolle resultaten, er is ruimte voor die 3% topstudenten waar elk bedrijf oren naar heeft. En de rest die keihard moet ploeteren en niet bij die 3% hoort, de student die 25 is en nog steeds niet weet wat hij met z'n leven moet, waar zitten die dan?

[ bericht aangepast op 17 nov 2015 - 22:53 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

HANAYA schreef:
I know what you're talking about bro. Ik ben aan het afstuderen en dat leverde zo veel stress op dat ik een week thuis heb gezeten. Mijn vraag is eigenlijk: wat veroorzaakt jouw stress? Ik ben bijvoorbeeld theoretisch sterk, maar zodra ik met het filteren en organiseren van informatie aan de slag moet raak ik in paniek. Dat gaat fout. Dus: wat leidt tot het halen van die mindere cijfers, al steek je er zo veel werk in? Is het de hoeveelheid stof? Is het omdat je je niet kan focussen omdat alles door elkaar loopt? Ben je niet efficient met tijd? Vind je geen rust, thuis als op school? Is het enorm druk in de klas waardoor je je niet kan focussen? Heb je telkens meldingen op je telefoon/pc van Facebook, Twitter, Gmail, Whatsapp etc etc etc?
Wat ik hiermee probeer te zeggen is eigenlijk iets waar ik al jaren van overtuigd ben: dat mensen veel meer kunnen dan ze zelf beseffen omdat ze veel meer beoordeeld worden op wat ze níet kunnen (hello negativity bias) en omdat de manier hoe ze wat geleerd wordt/hoe ze zelf leren níet op hun leerstijl aansluit. Onderwijs is enorm gegeneraliseerd: iedereen krijgt dezelfde stof op dezelfde manier binnen dezelfde tijd en dat wordt op dezelfde manier beoordeeld terwijl in een klas van 20 man 20 verschillende persoonlijkheden zitten. Hello zesjescultuur. Pink Floyd, anyone?
Hoe dan ook, het gevaar schuilt erin dat iemand negatief beoordeeld wordt op iets terwijl dat niet zo zeer aan die student kan liggen, maar aan de manier waarop de stof gebracht wordt. Nu hoor ik mensen denken: moet je dan voor 20 mensen 20 keer de stof verschillend uitleggen? Nope, niet nodig. Maar wat echt al heel veel kan helpen is wanneer de stof een betekenis krijgt. En wat nog beter is: dat iedereen wéét wat z'n leerstijl is. Een onderwijskundige zei het al: iedereen moet leren leren.
So, next question: vind je de stof zelf te moeilijk of denk je dat de manier waarop het gebracht wordt niet bij je aansluit? Dit kan een lastige zijn, maar ik heb bijvoorbeeld als hypothese dat ik best Javascript zou kunnen leren, maar ik denk dat ik er geen zak van snap omdat de manier waarop het mij geprobeerd is te leren niet bij mij aansluit.

Wat verder enorm helpt is de weg van eerlijkheid, op z'n minst. Zeg die psycholoog dat wat hij/zij zegt, niet bevorderlijk is voor hoe je je voelt en dat je de kern van het probleem duidelijk maakt, voor zo ver je dat kan. Ik heb meerdere malen gezegd: jongens, ik ben niet achterlijk. Ik kan best leren, anders was ik zo ver niet gekomen. Maar ik kan gewoon niet mijn eigen randvoorwaarden opstellen zonder hulp en bepalen wat belangrijk is en wat niet. Simpelweg: ik kan niet eens bepalen wat bijlagen in een verslag zijn en wat niet. Prioriteiten stellen gaat bij mij fout, plannen en afkaderen ook. Ik kán dit gewoon niet, al is het een HBO-competentie. En ik wil niet al die jaren studie weggooien omdat ik alleen deze dingen niet goed kan. Want ik kan bijvoorbeeld wel op een dieper niveau denken, ik weet het een en ander van hoe mensen in mekaar steken, ik kan met metaforen en ideeën komen om een probleem op te lossen en ik kan denken in hoeken en gaten waar andere mensen niet in denken.
Uiteindelijk heb ik complimenten over mijn openhartigheid en eerlijkheid gekregen en zijn verschillende docenten me aan het helpen. Hogescholen (universiteiten misschien ook) zijn soms naar mijn insziens nogal geneigd om poppenkast te spelen. Alles gaat goed, er is ruimte voor talent, passie en succesvolle resultaten, er is ruimte voor die 3% topstudenten waar elk bedrijf oren naar heeft. En de rest die keihard moet ploeteren en niet bij die 3% hoort, de student die 25 is en nog steeds niet weet wat hij met z'n leven moet, waar zitten die dan?

Oh, ik weet hoe ik moet studeren. Het is niet alsof iedereen bij ons constant hoge cijfers haalt ofzo. Onze hoorcolleges zin geen 20, maar 200 mensen, dus 200x uitleggen wordt helemaal lastig. In elk geval... Ik denk dat het mijn motivatie is. Ik weet al sinds het einde van mijn eerste jaar dat ik compleet de fout in ben gegaan bij het kiezen van mijn studie. Het past niet bij me, wat vast ook niet veel goeds voor mijn cijfers doet.

Ik ben inderdaad van plan eerlijk te zijn met de psycholoog. Je opmerking over hogescholen is mooi verwoord. Zo gaat het volgens mij ook bij universiteiten.

[ bericht aangepast op 18 nov 2015 - 8:27 ]

---

Rest in Peace, Son of Gondor