Terwijl ik hier in een half verlichte woonkamer zit, nadat ik vandaag de studiebeurs in Eindhoven heb bezocht dringt het tot me door dat wat ik wil doen, ik waarschijnlijk al lang en breed gevonden heb. Het plezier, het warme gevoel (van erbij horen) en het feit dat ik de lessen begreep maakte me enorm enthousiast over de deze opleiding....communicatie in Eindhoven is voor mij een opleiding zoals geen ander.
Ik ben altijd erg gedreven geweest, maar mijn eerste middelbare school jaren liepen niet lekker, ik had namelijk nooit geleerd hoe ik huiswerk moest maken, hoe ik moest leren voor een toetst. Van havo vwo ging ik naar havo, naar vmbo-t havo en daarna zelfs naar mavo/vmbo-t, ik had het gevoel dat ik iets moest bewijzen. Zeker nadat mijn vmbo-t Duits docente het niet geloofde dat ik het aan kon en me naar de slechtste school uit de buurt wou sturen, gelukkig waren mijn ouders het daar niet mee eens en vochten zij voor mij. Uiteindelijk kreeg ik dan toch de touwtjes in handen en haalde met een 7,5 gemiddeld mijn Mavo, haalde vervolgens als een van de beste mijn Havo en werd de 'nerd' van de klas.
De beste zijn, dat is wat ik wil en voor minder doe ik het niet. Maar daar zat ik dan, zoekend en zoekend en zoekend, niet wetend wat ik wilde .......of eigenlijk toch wel. Er was echter een klein puntje: mijn dyslexie. Spellings toetsen haalde ik altijd met vlag en wimpel met een dikke vette 1 en als het mogelijk was bij ons op school zou er een 0 hebben gestaan. Nu kwam echter al snel boven drijven dat je bij communicatie 90% van 100% moet scoren op vier onderdelen spelling en dus brak mijn idealistische toekomstdroom in tien triljard kleine stukjes. Want hoe gedreven ik ook ben en hoe hard ik ook werk, aan mijn kunnen zit ook een limiet. Na vandaag brult de trotse leeuwin in mij, klaar om zich te bewijzen en de wereld te bevechten, klaar om alle pestkoppen, leraren of wie dan ook die niet gelooft dat ik het kan te laten zien dat ze het mis hebben. Maar als ik er over ga malen, word die leeuwin steeds kleiner en kleiner en kleiner......
Ik zou kunnen vechten, ik zou het kunnen doen, maar ik geloof zelf niet dat ik het kan en ik ben zo bang om te falen, zo bang dat ik de opleiding geweldig vind en dat ik dan zak door mijn dyslexie en dat ik dan weg moet en mijn droom moet achterlaten. Zo bang dat de tranen nu over mijn wangen rollen.
You were born original, don't die as a copy.