200 | The Tomorrow People : Homo Superior | Speeltopic - Speeltopics

The Tomorrow People: Homo Superior
RPG soundtrack

Teleportatie, telekinese en telepathie. De drie T’s. Iedere homo superior bevat deze gaven. Ze houden zich schuil onder de grond in een verlaten metrostation en moeten overleven met elkaar. Ze worden gezocht door Ultra, een groep die hun gave af wil pakken omdat ze denken dat ze een gevaar vormen voor de mens. Het liefst vermoordt Ultra de Superiors, maar sommige blijven gespaard en krijgen een gewoon leven, zonder gaven. Hoewel Ultra de Superiors uit de weg wil ruimen, hebben ze er zelf een aantal in dienst om hun eigen soort te zoeken. Ze gelden als lokaas.
De Superiors leven onder de grond omdat ze boven niet meer kunnen leven. Voor hun familie en vrienden zijn ze dood of weggelopen en voor Ultra zijn ze op de vlucht en mogen ze niet ontdekt raken. Want als hun identiteit wordt ontdekt zijn ze niet meer veilig en is er een mogelijkheid dat ze de andere in gevaar brengen.
Echter zijn er ook verloren Superiors die buiten rondlopen en hun gaven misbruiken of net ontdekken. Als ze worden gespot door Ultra, worden ze opgejaagd en als ze in de knel zitten, vermoord of gevangen. De ondergrondse Superiors willen ze helpen, zodat ze niet in de handen van Ultra vallen en ze naar hun veilige ondergrondse plek brengen.
Maar wat als Ultra steeds verder groeit en dichter bij de Superiors komen en wat als de Superiors het zat raken onder de grond te leven. Is er dan überhaupt mogelijkheid om te overleven? Of valt elke Superior in de handen van Ultra en sterft het perfecte menselijke ras uit…

Trailer van de serie om een beeld te geven

Belangrijk:
• Superiors kunnen niet moorden. Wanneer ze er ook maar aan denken om iemand te vermoorden krijgen ze een black-out
• Ultra kan de Superiors opsporen door activiteitenmeters. Ze kunnen echter niet onder de grond ‘kijken’
• De lokale chinees (restaurant) kan niet gezien worden door activiteitenmeters. Superiors kunnen hier dus afspreken met elkaar
• Telepathie werkt overal, waar de anders ook is
• Er bestaan zogeheten D-chips. Deze chips schakelen de gaven van de Superiors uit. Hierdoor kunnen ze niet meer de drie T’s gebruiken
• Wanneer Ultra ervoor kiest een Superior te laten leven, spuiten ze een goedje in waardoor hun gaven worden gewist
• Als beiden ouders Superior zijn ben je een Synergist.
• Water is een zwakte voor Telepathie. Het is dus niet tot nauwelijks te gebruiken bij water in de buurt.

Personages:
Superiors:
Abstergo Leider - Howard "Howie" Dwight - 25 -
Scira - Mike Joel Harvey - 26 -
Ninuturu - Lucas "Luke" Mist - 21 -
Sciles - Vrouw

Verloren Superiors:
Backbiter - Man
HalfBloodPrince - Hale "The Shadow" Stern - 24 -
Mikko - Sile Daphne Starbright - 15 -
Morgen - Valene Pieterszoon - 19 -

Ultra:


Ultra Superiors:
VaIe - Ziva Hayes - 17 -

Regels:
• Reserveer je rol vooraleer je hem invult
• Twee rollen maximaal, verschillend
• Minimaal 200 woorden, 400 als je twee personage hebt
• Leeftijden variërend. Als er teveel -20 zijn komt er een stop op
• Mannen en vrouwen gelijk houden
• Meldt het wanneer je personage af is, quote hem niet, maar kopieer en plak hem in een nieuwe post en verwijder de oude
• Wees vriendelijk tegen elkaar buiten het RPG. Ruzie vecht je maar uit in elkaars gastenboek
• In het RPG mogen ruzies natuurlijk. Het doden van een personage mag alleen met toestemming van de maker van de rol als die bijv. stopt
• Alleen meedoen als je zeker weet dat je mee blijft doen. Reservatie is ook een bedenkfase, als je daarin bedenkt niet meer mee te willen doen zeg je dit eerlijk en verlaat je het topic. Als je je personage gemaakt hebt, ga ik er van uit dat je meedoet en niet meer afhaakt, ook niet na 2 posts
• Je hoeft de serie niet te kennen om deel te nemen, dit is een RPG op zich

Topics:
Praattopic
Rollentopic

---

Ich liebe dich 27.12.23

mt

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

[MT]

---

16 - 09 - '17

MT^^

---

No matter who you are, where you're from, your skin color, your gender identity, just speak yourself | kim namjoon

MT

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Mt

---

In my defense, I was left unsupervised.

MT~

[ bericht aangepast op 18 sep 2015 - 9:50 ]

---

mortui vivos docent

Valene Pieterszoon

---

Sometimes suffering is just suffering. It doesn’t make you stronger. It doesn’t build character. It only hurts.

---

Ik dook het water in en zodra ik boven kwam kon ik het niet laten een zucht van opluchting te laten. Eindelijk was er rust in mijn hoofd. Ik trok een baantje en genood van de kracht en energie die mijn lichaam kreeg als ik zwom. Het water was altijd een plek geweest waar ik me veilig voelde en nu in het zwembad van de universiteit om half zeven 's ochtends besef ik dat dat precies is wat ik gemist heb. Mezelf veilig voelen.
Ik duik naar de bodem van het bad en probeer zolang mogelijk onder water te blijven voor ik dan toch echt naar boven moet om adem te halen. Morgenochtend moet ik een verslag inleveren voor "Cultural Anthropology 3, Globalization and Sociocultural Complexity", morgenochtend heb ik een tentamen waar ik nog niet voor geleerd heb en dadelijk om 8 begint mijn eerste vak van vandaag waar ik me nog niet voor heb voorbereid. Waar ik de tijd vandaan ga halen om alles af te krijgen weet ik niet. Wel weet ik dat het zwembad op dit moment de enige plek is waar ik geen knallende hoofdpijn heb.
Met tegenzin klim ik uit het bad als mijn telefoon begint te rinkelen. Als ik probeer aan te nemen doet mijn touchscreen moeilijk en is mijn telefoon al gestopt met rinkelen.
‘Hé Nick,’ zeg ik als hij me terug belt.
‘Hé waarom nam je niet op?’ vroeg hij verbaasd. ‘Ik heb je toch niet wakker gebeld?’
‘Nee, mijn vingers waren nat,’ zei ik.
‘O, ik dacht al, Valene die om 7 uur nog in bed ligt. Zelf als je ziek bent sta je nog om 6 uur op,’ zei hij met een lach.
‘Wat wil je, Nicholas?’
‘O, nee, mijn volledige naam. Heb ik iets verkeerds gedaan, Valencia Marten Pieterszoon?’ Ik antwoorde niet maar stelde in mijn hoofd voor dat ik hem een klap verkocht. ‘Je hebt me zojuist geestelijk tegen een muur gesmeten is het niet…’ wat kende hij me toch goed. ‘Anyway… dit weekend is ma vrij en ze wilde iets gaan doen met ons allen.’
‘Klinkt leuk,’ zei ik terwijl ik een handdoek pakte en om me heen sloeg. ‘Ik heb overigens nog twee kaartjes voor een kunsttentoonstelling zaterdag. Misschien dat Jeremy die wil? Ik moet dan werken en anders is het wel een beetje zonde. Zeg Jess dat ik zondag tijd heb om iets te doen.’
‘Ik zal het ma ze zeggen en Pa wil waarschijnlijk die kaartjes wel hebben. Heb jij overigens niet om 8 uur al college? Het is half 8, namelijk…’
‘O, sh*t. Nick ik moet hangen. Spreek je later nog, Doeg!!’ Ik hing op greep mijn tas en rende snel naar de kleedkamers. Als ik geluk had ging ik nog op tijd komen voor mijn eerste vak.
Zodra ik het zwembad verliet keerde mijn hoofdpijn terug en ik kon zweren dat ik gefluister om me heen hoorde. Ik probeerde het te negeren en haastte me naar de uni toe.

[ bericht aangepast op 19 sep 2015 - 14:02 ]

---

In my defense, I was left unsupervised.

---

Ik sloeg met mijn hand om me heen, opzoek naar mijn wekker. Het ding lag ergens irritant te piepen, maar waar precies wist ik niet. Na iets van een minuut zo onhandig te prutsen besloot ik toch maar uit mijn bed te komen, tot ik me realiseerde dat ik niet meer onder mijn dekens lag. Ook lag ik totaal niet comfortabel en toen ik mijn ogen opende kreunde ik geïrriteerd. Ik was weer eens uit mijn bed geteleporteerd. Normaal gesproken slaagde ik er wel in 'normaal' in mijn bed te blijven liggen, maar op sommige dagen dus niet. Vandaag was een van die bijzondere dagen dat ik op een plaats wakker werd die ik niet eerder had gezien. Het was er vrij donker, hoewel dat ook zou kunnen komen omdat ik dus op de grond lag. Met mijn ellebogen drukte ik mijn bovenlichaam omhoog en al snel zat ik in de kleermakerszit op de grond. De plaats waar ik nu was -was volkomen nieuw voor me. Een metre naar voren stond een bed waar iemand in lag te slapen en naast het bed stond een nactkastje met een wekker. Ik wist meteen dat die wekker het irritante gepiep wel moest maken en mijn hersenen draaiden op volle toeren toen ik probeerde een makkelijke uitweg te vinden. Degene in het bed kon elk moment wakker worden toen ik me bedacht hoe dom het wel niet van me was niet gewoon weg te teleporteren. Dit deed ik dan ook snel en ik hoopte maar dat niemand me gezien had. Toen ik op mijn gewenste bestemming uitkwam kon ik een grijns niet onderdrukken. Het kwam nogal eens voor dat ik niet in één keer op de gewenste positie uitkwam en dat het nu in één keer lukte, maakte me ergens best wel trots. Nu ik in mijn eigen kamer stond, wist ik waar ik heen moet lopen om de wekker wél uit te slaan. Dit deed ik dan ook, waarna ik me op mijn hakken omdraaide en richting mijn kledingkast liep. Het eerste kledingstuk dat ik uit de kast plukte was een zwarte, gescheurde skinny jeans. Nu moest ik alleen nog een shirtje vinden wat enigzins fatsoenlijk erbij zou staan. Uiteindelijk pakte ik maar gewoon een shirt met wat tekst erop. Als laatste pakte ik een paar hakken helemaal onderuit de kast. Praktisch? Nee, totaal niet, maar ik vond het verschrikkelijk om als klein te worden gezien en met hakken van 10 centimeter zag ik er net iets groter uit. Na even snel gedouchet te hebben ga ik op mijn bed zitten in kleermakerszit en met mijn gedachten probeerde ik een andere Superior te vinden. Ik wist zeker dat er meer moesten zijn, die net als ik zijn, maar waar ze waren? Ik had geen idee. In volle concentratie dacht ik aan andere Superiors en ik bleef proberen hen een boodschap te sturen.

---

No matter who you are, where you're from, your skin color, your gender identity, just speak yourself | kim namjoon

Het matras waarop ik wakker wordt is verrassend hard, en het verbaast me dat mijn wekker niet is afgegaan. Ik klauw mijn vingers in de deken, wat vreemd genoeg helemaal niet als stof aanvoelt. Eerder als aarde. Ik sper mijn ogen wijd open als ik besef dat ik weer eens moet hebben geslaapwandeld.
Oké, handig moment weer. Ik ben een slaapwandelaar en dat is stierlijk irritant.
Zo erg als nu is het nog nooit geweest, maarja, wie verwacht er dan ook dat je wakker wordt in het park?
Zuchtend duw ik mezelf omhoog en kijk nog eens goed om me heen. Ik ben ver gewandeld, het vervelendste is dat ik mijn dunne pyjama nog aan heb, en dat het nogal koud begint te worden. Het wordt een lange wandel naar huis.
Met mijn armen over mijn bovenlijf gedrukt loop ik langzaam naar de stoep, zodra ik zie dat mensen me vreemd aankijken versnel ik mijn pas.
Het gaat weer lekker vandaag, denk ik bij mezelf.
Als ik bij mijn deur aankom ontdek ik dat deze op slot is, en verbaast kijk ik naar een plek waar ik naar buiten zou kunnen zijn geklommen.
Maar ik zie niks. Totdat ik mijn blik omhoog laat glijden.
Het raam staat open, maar zou ik wel zijn geklommen? Dat kan toch niet?
Nog steeds verbaast druk ik op de deurbel en hoop vurig dat iemand wakker wordt.

---

mortui vivos docent

Howard "Howie" Dwight

Ik hoorde dat er al een aantal wakker waren en rond liepen in de living. Ik vond het nooit fijn als er mensen eerder wakker waren dan mij.
Terwijl ik me uitrekte kwam ik overeind, hoe ik het deed wist ik niet. Uitrekken en opstaan. Ik geeuwde even en liep toen naar de kast, waar ik schone kleren pakte.

Het was hoog tijd dat de was gedaan werd. Ik moest er maar even iemand op zetten, denk ik. Ik opende de deur naar de living en liep richting de ruimte waar Lucas lag.
"Hé, kleine. Opstaan, wij gaan de was doen." Ik trok de deken van hem af en legde deze aan zijn voeteneind neer. Ik keek even de ruimte rond. "En de ruimte opruimen," Concludeerde ik toen en verliet de ruimte. Lucas was hier nu een paar weken en hij wist dat ik niet zo hielt van wachten, dus hopelijk hielt hij hier rekening mee.
Ik haalde een notitieblok en een pen uit mijn 'kantoor' en liep naar de living, waar ik de taken verdeelde onder de personen die al wakker waren. De rest deelde ik gewoon in op een taak. Het was van belang dat alles hier op orde werd gehouden en dat alles goed liep, want als dit niet het geval was zou alles uit de hand lopen en ik weet dat er dan mensen vertrekken. Die mensen zouden in de handen van Ultra kunnen vallen en dat zou ik niet kunnen verdragen. Nee, zeker niet.
Ongeduldig keek ik om naar de ruimte waar Lucas vandaan moet komen.

[ bericht aangepast op 20 sep 2015 - 19:00 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Lucas "Luke" Mist
Ik vloekte wat in mijn kussen omdat Howard mijn dekens weg trok, ik wou de was helemaal niet doen, maar dat was altijd beter dan de afwas, alhowel, ik hield niet echt van onderbroeken. Maar mijn kamer opruimen, nope.
Ik klom mijn bed uit en trok mijn kleding aan, ik stopte wat belangrijke spullen weg en gooide wat afval weg en zorgde ervoor dat mijn kamer er ietsje netter uit zag, misschien hoefde ik hem dan niet schoon te maken en viel het dan wel mee, dat hoopte ik tenminste. Ik pakte alvast mijn kleding bij elkaar dat gewassen moest worden en teleporteerde achter Howard, hij was aan het kijken naar mijn kamer, waar ik officieel uit zou moeten lopen, ik tikte op zijn schouder en zei 'Ben er al'.
Ik gooide mijn kleding neer 'Eh, ogenblikje, ik moet naar de wc' en ik teleporteerde weer weg naar de badkamer, ik chekte even of er niemand was en deed hem opslot. Vervolgens deed ik mijn behoefte op de wc en waste ik mijn handen, ook gooide ik wat water in mijn gezicht om te kijken of de wallen dan weg gingen, meestal trokken ze wat later in de dag weg. Ik haalde de wc weer van het slot af en teleporteerde weer terug, en pakte gelijk mijn kleding weer op

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Valene Pieterszoon

---

Sometimes suffering is just suffering. It doesn’t make you stronger. It doesn’t build character. It only hurts.

---

Ik liep net inleiding van niet westerse antropologie in toen mijn hoofdpijn verergende. Ik liet me met een kreun achterin de enorme college zaal neer vallen en masseerde mijn slapen. Uit mijn tas viste ik snel wat paracetamol ook al wist ik dat het waarschijnlijk niet ging helpen. Het gefluister in mij. Hoofd leek erger te worden tot een stem meer naar voren kwam. Iets over dat er meer moesten zijn, maar dat ze geen idee had waar.
O, God ik werd gek! Ik ging midden in mijn college mijn verstand verliezen! Ik probeerde diep adem te halen en werkte snel mijn laptop uit mijn tas. Hij glipte bijna uit mijn handen zo nat waren ze van het zweet.
haal adem, Valene. Zorg dat je kan ademen. ik haalde nog eens diep adem, maar het klonk als een armzalig piepig geluid. De jongen naast me gaf me een bezorgde blik en ik stak direct mijn middelvinger naar hem op. ok'e adem halen lukt weer. Veeg je handen aan je broek af en zet die computer aan. Stop met jezelf aanstellen kreng, je mag dan niet de meest sterke geestelijke gezondheid hebben je bent niet ik-hoor-stemmen-in-mijn-hoofd-gek.
Het feit dat ik mijn hoofd tegen mezelf aan het praten maakte het er niet beter op. Het feit dat ik nog steeds probeerde te achterhalen waar ik die stem van kende, maakte het er zeker niet beter op. Ik zuchtte, veegde mijn handen aan mijn broek af, zette mijn computer aan en probeerde op mijn professor te letten.
Ziva! ik schrok op zodra ik het besefte. De stem in mijn hoofd deed me aan Jessica's nichtje Ziva denken.

[ik heb het best wel druk met colleges dus ik heb niet super veel tijd. Verder is mijn laptop gecrashed em can ik alleen op mijn tablet nog op quizlet. Typen op zo'n touchscreen toetsenbord gaat voor geen meter en totaal niet snel dus sorry voor mogelijke fouten die in mijn stukje staan]

[ bericht aangepast op 23 sep 2015 - 14:54 ]

---

In my defense, I was left unsupervised.