[200] The Purge • Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

10 sep 2015 - 21:54

Seonghwa 4378

The Purge

“ Some purge for revenge, some purge for kicks, some just try to survive ”

“This is not a test.This is your emergency broadcast system announcing the commencement of the Annual Purge sanctioned by the U.S. Government. Weapons of class 4 and lower have been authorized for use during the Purge. All other weapons are restricted. Government officials of ranking 10 have been granted ummunity from the Purge and shall not be harmed. Commencing at the siren, any and all crime, including murder, will be legal for 12 continuous hours. Police, fire, and emergency medical services will be unavailable until tomorrow morning until 7 am when the Purge concludes. Blessed be our New Founding Fathers and America, a nation reborn.

May God be with you all.”

Uitleg the Purge
Het verhaal speelt zich af in het jaar 2025. De Verenigde Staten worden geteisterd door misdaad en overvolle gevangenissen. Daarom besluit de overheid dat op één dag in het jaar, 21 maart tot 22 maart, dat alle misdaden tussen 19.00 en 7.00 uur de volgende dag is toegestaan. Deze periode wordt "The Purge" genoemd. Tijdens de zuivering zijn alle hulpdiensten niet beschikbaar en dus zijn de politie en brandweer niet te bereiken en de ziekenhuizen sluiten hun deuren. Tijdens de nacht, geplaagd door geweld en veelvuldige misdaden moet je proberen te overleven — gaat het jou lukken om de nacht door te halen?

Rollen
Mannen:
• Adam Francisco Dempsey — Illicit
• Jaimy Sebring — Furiosa
• Gereserveerd (Purger)— LittleNinja
• James Charles Martin — Purger — RabidKiller
• Jed Parker — Purger — Morticia

“ Welcome to America, where one night a year, all crime is legal. ”

Vrouwen:
• Farah Izabel Oliveira — Purger — Havilliard
• Gereserveerd (Purger) — StiIinski
• Alicia Grace Vargas — Meraki
• Katherine Loïs Woods — Shinoa
• Gereserveerd — Lolicia

“ Would you answer the doorbell during the purge? ”

Regels
• Minimaal 200 woorden oftewel 7 regels.
• Geen perfecte personages.
• Maximaal 2 rollen per persoon, houd de mannen en vrouwen gelijk!
• Naamsveranderingen doorgeven.
• Houd ook de purgers en normale inwoners gelijk.
• Alleen ik maak nieuwe topics aan.

“ Tonight allows people a release for all hatred and violence that they keep up inside them. ”

Het begin
Het is half zeven en over een half uur begint de jaarlijkse zuivering. Onze personage's bevinden zich momenteel in Los Angeles en terwijl de tv- en radio-programma's het hebben over The Purge, maken mensen in het hele land zich klaar om gewelddaden te plegen of ze barricaderen zich binnen samen met vrienden of familie. Of misschien staan er nog mensen buiten — met bijvoorbeeld een lekke autoband aan de kant van de weg — wanneer de zuivering begint.

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

10 sep 2015 - 21:56

Thunderfvck 54310

MT.

Your make-up is terrible

10 sep 2015 - 22:18

Hyonyeo 24575

Mijn topics.

Quiet the mind, and the soul will speak.

10 sep 2015 - 22:37

reguluswife 37248

Furiosa schreef:
MT.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

11 sep 2015 - 17:46

FreeThyself 804

MT (:

Jump, and you will find out how to unfold your wings as you fall

12 sep 2015 - 19:10

Siegmeyer 37961

Adriana Garcia.
Op de weg terug naar huis voelde ze de moordlustige blikken al in haar rug prikken. Het kon zijn dat ze het te hoog naar haar bol liet gaan, het was dan ook een halfuur van tevoren voor de jaarlijkse zuivering ten start zou gaan, maar het kon geen kwaad om haar ogen extra open te houden. Instinctief, zonder dat ze er erg in had, liep ze harder naar huis. Er zou al een hele last van haar schouders vallen als ze thuis was bij haar broertje en broer.
Het was een chaos, maar ze hield zich sterk. Momenteel mocht ze niet denken aan hoeveel mensen haar keeltje wel niet door wilden snijden, daar zou ze alleen maar met de pakken neer van zitten en ze was dat niet van plan.
'Ik gooi daar nog een scherpe lemmet bij, als extraatje, omdat je een goede klant bent van me.' De man sprak met een rasperige stem, zijn adem rook alsof hij meerdere sigaretten tegelijkertijd had geroken en hij keek geniepig uit zijn ogen; ze volgden haar, toen zij langs hem en de gretige klant voorbijliep.
Niet op reageren, doorlopen, dacht ze. Het geroep kwam dichterbij. 'Dame, dame,' klonk dezelfde rasperige stem als daarnet. Even kwam hij op adem, maar dat verhield zijn verkoper praatje niet. 'Een geweer of pistool voor dit mooie ding? Of houdt je van het langzame werk? Nou, mooi ding, dan zijn hier de speciale aanbiedingen.' De opgezette man ging voor haar staan, om haar weg te blokkeren, en opende een koffer met verschillende soorten messen en dolken. 'Take your pick.'
Ze sloeg een zijstraatje in en liet zo automatisch weten dat ze geen interesse had. 'Meer voor mij!' Riep de man haar na. 'Mijn lijstje is langer geworden,' klonk er als een zacht gepraat, toen zij dieper de donkerte van de zijstraat inliep.
Nog een paar stappen en dan was ze thuis. Ze zag het gebouw al opdoemen en kon het gevoel van enige opluchting al merken. Ze woonde samen met haar broers in een bescheiden (maar fijn) appartement.
Hoe ze samen met haar broers de nacht zou doorgaan, wist ze nog niet, maar ze moesten en zouden met z'n allen de nacht doorleven. Wat er zou gebeuren als ze weer iemand kwijtraakte deze nacht.. Ongemerkt rinkelden de sleutels in haar handen en liet ze het vallen. Daar wilde ze niet aan denken.
“Ik ben thuis!” Kondigde ze aan en ze liep naar de kleinschalige keuken toe. Haar ogen merkten het kleine, zwarte voorwerp op. Het lag te pralen op 't aanrecht. Gebruik mij, gebruik mij, sprak het zowat. Ze had haatgevoelens jegens het voorwerp. Een hand op haar schouder; het was genoeg om haar op te laten schrikken en automatisch de hand van haar schouder af te werpen en de desbetreffende persoon een duw te geven.
Deze persoon belandde tegen de tafel aan. 'Wat heb jij nou zo opeens?' Deze man vormde een glimlach rond zijn lippen, maar een verwarrende frons rond zijn ogen – als teken dat hij zich zorgen maakte. Haar ogen begonnen langzaamaan de persoon voor haar te herkennen en ze liet een zucht.
“Sorry,” sprak ze ietwat ontdaan. “Ik ben nu bijzonder op mijn hoede.”
Haar broer, Javier, duwde zichzelf gemakkelijk van de tafel en ging naast haar staan. 'Geen zorgen, Adriana, ik ben er. Ik heb niks voor niks extra veel getraind dit jaar.' Ze blikte omhoog – lichtelijk bezorgd. 'Heb je niet gezien hoe groot mijn spieren zijn geworden?' Glimlachte hij plagend.

[ bericht aangepast op 12 sep 2015 - 19:10 ]
Don't walk. Run, you sheep, run.

12 sep 2015 - 23:08

reguluswife 37248

FARAH IZABEL OLIVEIRA

Met een zucht stop ik bij de rand van het park. Ik zag er ontzettend tegen op om iemand bij Kolt af te leveren, maar ik heb niet echt bepaald een keuze, gezien ik er anders zelf aan zou gaan. Ik wilde dat ik de tijd terug kon draaien, want dan zou ik er voor zorgen dat Kolt mijn leven niet gered had. Of beter, dat ik de man nooit ontmoet had, want dan had ik tevens geen geldschuld bij hem gehad. Ik blijf mezelf echter voor houden dat de man die ik bij hem moet afleveren, ook waarschijnlijk niet bepaald onschuldig zal zijn. Dat kan haast niet anders als je Kolt kent.
Ik haal nog een keer diep adem en loop dan het park in. In de afgelopen weken heb ik hier een paar keer rondgelopen, om te kijken waar de man vaak uithangt, en toen was het park steeds druk, maar nu lopen er niet veel mensen rond. Enkel mensen die zich naar huis aan het haasten zijn, mensen die niet veel goeds in gedachten hebben en zwervers. Wanneer ik de ongure mensen zie, ben ik blij dat ik enkele wapens van Kolt gekregen heb, want de man vanavond naar Kolt krijgen zal niet het enige probleem worden.

Na enkele minuten kom ik aan bij een kunstwerk. Het is abstract en ik heb niet echt een idee wat het moet voorstellen. Het doet me nog het meest denken aan een schelp, gezien er een soort opening is waardoor je in de binnenkant van het kunstwerk kan komen. Ik ga door de opening en doe alsof ik verrast ben wanneer ik de andere persoon zie. Ik weet van Kolt dat hij Jaimy heet en hij had een foto gegeven, maar daar stopt het ook wel. Kolt had echter ook wel mogen waarschuwen dat hij een kop langer is dan ik ben en ook best wel gespierd. Fantastisch.
'Zou je het erg vinden om vanavond je schuilplek te delen?' vraag ik hem. 'Ik heb de laatste bus naar huis gemist en ik zou niet echt weten waar ik anders heen zou kunnen gaan.' Nu is het hopen dat hij er mee instemt, anders moet ik een nieuw plan verzinnen.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

13 sep 2015 - 17:33

Scypho 496

MT

Tell me, my friend. Have you ever danced with the devil in the pale moonlight?

13 sep 2015 - 18:34

Thunderfvck 54310

Jaimy Sebring

Dat ik nerveus ben, kan je wel stellen. Hoe later het werd, hoe zenuwachtig ik werd. Ik zit nu al een aantal uur in mijn schelp, een soort kunstwerk dat in het park staat waar ik vaak rondhang. Ik heb de plek een aantal weken geleden ontdekt en overnacht er vaak als het slecht weer is. Tot nu toe heeft nog nooit iemand het ontdekt, of er is tenminste nooit iemand geweest, dus hoop ik dat ik deze nacht veilig door kan komen op deze plek. Als dakloze is het lastig te overleven, maar tijdens deze avond zijn daklozen het favoriete doelwit van de mensen die de straat op gaan om te moorden. Ik ben dus al zo ongeveer twee maanden lang in paniek om deze avond. Buiten wordt het donker en de tijd is bijna aangebroken.
Mijn hart gaat flink tekeer als ik voetstappen buiten het kunstwerk hoor, het angstzweet breekt me al uit en dan gebeurd het. Iemand heeft me ontdekt. Een jongedame met donker haar glijd behendig naar binnen. In mijn paniek tast ik naar mijn mes, die ik hier ergens had... Ik had hem beter bij de hand moeten houden. Ik open mijn mond al om te zeggen dat het nog geen zeven uur en ze me niks aan mag doen, maar ze oogt eigenlijk helemaal niet zo bedreigend.
"Zou je het erg vinden om vanavond je schuilplek te delen?" vraagt ze. "Ik heb de laatste bus naar huis gemist en ik zou niet echt weten waar ik anders heen zou kunnen gaan."
Tegenover het harde bonken van daarnet staat nu mijn hart zowat stopt. Ze klinkt vriendelijk en oprecht, maar wie weet grijpt ze alsnog een wapen pakken om me te doden. Ik trek dan ook mijn tas naar me toe en voel in het voorvak, daar zit mijn mes dus. Mijn vingers klemmen zich al om het lemmet heen, maar ik trek hem niet. Eigenlijk zou gezelschap wel geruststellend zijn, maar dan liever niet dan een vreemde.
"Weet je zeker dat je hier met een vreemde wilt zitten?" vraag ik haar, mijn stem trilt een beetje. "Je weet maar nooit wat ik van plan ben en ik weet niet wat jij van plan bent. Heb je wapens?"

Your make-up is terrible

13 sep 2015 - 23:15

reguluswife 37248

FARAH IZABEL OLIVEIRA

Mijn ogen volgen hoe de jongeman zijn tas naar zich toe trekt en in zijn hand in het voorvakje laat glijden. Way to go om gelijk duidelijk te maken dat daar je wapen zit.
'Weet je zeker dat je hier met een vreemde wilt zitten?' vraagt hij mij met een onvaste stem. 'Je weet maar nooit wat ik van plan ben en ik weet niet wat jij van plan bent. Heb je wapens?'
Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Vraag je nou serieus aan iemand op de dag van The Purge of die persoon wapens bij zich heeft?' Ik grinnik zacht. 'Ik weet niet van welke planeet jij komt, maar iedereen heeft op een dag als vandaag wel een wapen mee, al is het maar een nagelvijl. Maar goed, ik heb inderdaad een wapen bij me.' Ik haal het pistool dat ik achter bij mijn broekband had gestopt te voorschijn en leg die op de vloer van het kunstwerk neer, zodat hij denkt dat ik geen kwaad bedoel. Ik heb toch nog extra pistool in mijn tas.
'En als jij één van die gekken zou zijn, dan zou je waarschijnlijk met de rest van die psycho's buiten rondlopen. Of je zou hier een heel arsenaal aan wapens hebben.' Ik knik naar zijn rugzak. 'Of je moet die daar allemaal in hebben, maar ik vermoed van niet. Waarschijnlijk als je één van die gekken was, dan had je me ook allang wel neergeschoten of weet ik het. Het is dan nog wel geen zeven uur, maar het is niet alsof ze zouden kunnen bewijzen dat het voor zeven uur gebeurde. Tenminste, als ik jou zou willen vermoorden, dan had ik dat waarschijnlijk allang gedaan. Het is niet alsof hier camera's hangen en mensen zouden er toch niet op af komen. Iedereen is op weg naar huis. Of beter gezegd: iedereen met een gezond verstand is op weg naar huis.' Mijn blik laat ik kort over hem heen glijden. 'En no offence, maar je ziet er kinda uit als een zwerver.' Al wist ik dat natuurlijk al voor ik hier kwam. 'En ik denk dat zwervers eerder slachtoffers zijn van de Purge, dan dat ze zelf die dingen uitspoken. Dus nee, ik denk niet dat jij iets van plan bent.'
Dan begint zijn maag ineens te rommelen. 'Wil je iets te eten?' Ik wacht niet op een antwoord, rits mijn rugzak open en haal er een banaan uit, die ik naar de man toegooi. 'Hier, anders horen ze je straks aan de andere kant van LA nog.'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

17 sep 2015 - 22:14

Thunderfvck 54310

Jaimy Sebring

"Vraag je nou serieus aan iemand op de dag van The Purge of die persoon wapens bij zich heeft?" vraagt ze, haar wenkbrauwen opgetrokken, waarna ze grinnikt. "Maar goed, ik heb inderdaad een wapen bij me."
Ik volg elke beweging en probeer me niet beledigd te voelen door haar antwoord, schijnbaar heeft ze niet begrepen dat het vooral retorisch was. Het was de bedoeling dat ze haar wapens gewoon liet zien. Gelukkig doet ze dat ook, ze haalt een pistool tevoorschijn van achter haar broekband en legt deze voor me op de grond neer. Ik heb onbewust mijn adem ingehouden bij die bewegingen en laat mijn adem nu langzaam en opgelucht ontsnappen. Ik haal mijn hand uit mijn tas, maar leg mijn mes niet bij het pistool.
"En als jij één van die gekken zou zijn, dan zou je waarschijnlijk met de rest van die psycho's buiten rondlopen. Of je zou hier een heel arsenaal aan wapens hebben," zegt ze en ze knikt naar mijn rugzak bij die woorden. "Of je moet die daar allemaal in hebben, maar ik vermoed van niet. Waarschijnlijk als je één van die gekken was, dan had je me ook allang wel neergeschoten of weet ik het. Het is dan nog wel geen zeven uur, maar het is niet alsof ze zouden kunnen bewijzen dat het voor zeven uur gebeurde. Tenminste, als ik jou zou willen vermoorden, dan had ik dat waarschijnlijk allang gedaan. Het is niet alsof hier camera's hangen en mensen zouden er toch niet op af komen. Iedereen is op weg naar huis. Of beter gezegd: iedereen met een gezond verstand is op weg naar huis. En no offence, maar je ziet er kinda uit als een zwerver. En ik denk dat zwervers eerder slachtoffers zijn van de Purge, dan dat ze zelf die dingen uitspoken. Dus nee, ik denk niet dat jij iets van plan bent."
Ik pers mijn lippen op elkaar zodra ze me bekijkt, de streep die mijn lippen voor moet stellen wordt nog witter zodra ik hoor wat ze zegt. Ik trek mijn mond dan ook open om er beledigd op te antwoorden, maar het rommelende geluid dat mijn maag maakt, lijkt alles wel te overstemmen. Daardoor sluit ik mijn mond maar weer en ik kijk ik haar gewoon heel beledigd, maar ook een tikkeltje beschaamd, aan. Ik ben een zwerver, maar ook heel erg ijdel en ik hou er niet van als mensen negatief zijn over mijn uiterlijk.
"Wil je iets te eten?" vraagt ze en ze haalt iets uit haar tas zonder dat ik antwoord, want eigenlijk zou ik gewoon 'nee' gezegd hebben vanwege mijn overgebleven restje trots. Ze haalt er een banaan uit en gooit die naar mij, welke ik opvang."Hier, anders horen ze je straks aan de andere kant van LA nog."
"Bedankt," mompel ik, mijn ogen op de banaan gericht om haar niet aan te hoeven kijken. mezelf voorhoudend dat ze het uit eigenbelang doet, maar ik vind haar wel ineens een stuk aardiger. "Je hebt gelijk, ik ben niet van plan om iets uit te spoken. Maar ik hoop echt heel erg dat je de waarheid spreekt want anders ben ik daar wel toe genoodzaakt, hoewel ik lief zal zijn omdat je me eten gaf."
Het klinkt echter niet heel overtuigend. Ik heb natuurlijk wel slechtere dingen gedaan, maar dat was in de tijd dat ik heel erg verslaafd was. Nu ben ik afgekickt ben, ik had toch geen andere keuze omdat ik geen geld had, voel ik daar niet zo meer de neiging toe. Ik pel de banaan en eet hem in recordtijd op, voordat ik bedenk dat er een jonge vrouw naar me zit te kijken terwijl ik een banaan weg schrok. Ik moet zachtjes lachen en leg de schil aan de kant.
"Sorry," bied ik dan ook mijn verontschuldiging aan. "Ik ben Jamie, trouwens. Als we hier toch met elkaar opgescheept zitten vannacht kunnen we het net zo goed een beetje gezellig maken, vind je niet?"

Your make-up is terrible

21 sep 2015 - 0:26

reguluswife 37248

FARAH IZABEL OLIVEIRA

De jongeman ziet er nogal beledigd uit, maar ik trek me er weinig van. Het is niet alsof ik er iets aan kan doen dat hij er uitziet als een zwerver. Hij zegt er echter niks van, al kan dat misschien ook wel komen doordat zijn maag net op dat moment behoorlijk rommelt, waarop ik hem een banaan uit mijn tas toewerp.
'Bedankt,' mompelt hij. 'Je hebt gelijk, ik ben niet van plan om iets uit te spoken. Maar ik hoop echt heel erg dat je de waarheid spreekt want anders ben ik daar wel toe genoodzaakt, hoewel ik lief zal zijn omdat je me eten gaf.' Op dit haal ik slechts mijn schouders op. Ik ben zeker niet van plan hem zelf iets aan te doen, gezien Kolt hem heelhuids wilde krijgen. Stiekem ben ik wel blij dat hij een zwerver is. Dit betekent waarschijnlijk dat hij niet meer echt familie of vrienden heeft, anders zou hij daar waarschijnlijk wel verblijven. Dus er is eigenlijk niemand die hem waarschijnlijk zou missen, wat eigenlijk sneu is, maar misschien wel beter.
Aan de manier waarop Jaimy de banaan op eet, vraag ik me af of hij echt honger heeft, of dat hij zo'n type man is die alles in enkele seconden naar binnen schrokt. Misschien is het een combinatie van beide dingen. Ik kijk hem in elk geval verder niet aan, want ik weet dat het maar al te awkward is als iemand naar je kijkt wanneer je een banaan eet. Hoewel, aan de manier waarop hij het eet, zou het misschien eerder als disturbing als seksueel gezien worden. Hij lijkt in ieder geval zelf door te hebben hoe hij eet, want hij grinnik zachtjes.
'Sorry. Ik ben Jamie, trouwens. Als we hier toch met elkaar opgescheept zitten vannacht kunnen we het net zo goed een beetje gezellig maken, vind je niet?'
'Farah,' stel ik mezelf voor. Hierna bestuur ik het kunstwerk kort van binnen en besef ik me dat je van binnen niet kunt zien of er van buiten iemand aankomt. Dit kan goed echter ook goed zijn, omdat zo niemand kan zien dat er mensen in zitten, maar omdat ik Jaimy uiteindelijk toch hier uit moet krijgen, schraap ik mijn keel en begin ik met praten. 'Ik vrees alleen dat we veel ongewenst gezelschap zullen krijgen hier, gezien we niet kunnen zien of er iemand aan komt. Weet je toevallig of er schuilplekken in de buurt zijn waar je dat uitzicht wel hebt?' Ik werp een korte blik op mijn mobiel, om de tijd te bekijken. Het is nog niet zeven uur, maar het duurt niet lang meer.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Index RPG Actieve Topics Zoek