RPG | The Tomorrow People : Homo Superior | 200 - Rollentopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

4 sep 2015 - 12:44

SweetTooth 45655

The Tomorrow People: Homo Superior
RPG soundtrack

Teleportatie, telekinese en telepathie. De drie T’s. Iedere homo superior bevat deze gaven. Ze houden zich schuil onder de grond in een verlaten metrostation en moeten overleven met elkaar. Ze worden gezocht door Ultra, een groep die hun gave af wil pakken omdat ze denken dat ze een gevaar vormen voor de mens. Het liefst vermoordt Ultra de Superiors, maar sommige blijven gespaard en krijgen een gewoon leven, zonder gaven. Hoewel Ultra de Superiors uit de weg wil ruimen, hebben ze er zelf een aantal in dienst om hun eigen soort te zoeken. Ze gelden als lokaas.
De Superiors leven onder de grond omdat ze boven niet meer kunnen leven. Voor hun familie en vrienden zijn ze dood of weggelopen en voor Ultra zijn ze op de vlucht en mogen ze niet ontdekt raken. Want als hun identiteit wordt ontdekt zijn ze niet meer veilig en is er een mogelijkheid dat ze de andere in gevaar brengen.
Echter zijn er ook verloren Superiors die buiten rondlopen en hun gaven misbruiken of net ontdekken. Als ze worden gespot door Ultra, worden ze opgejaagd en als ze in de knel zitten, vermoord of gevangen. De ondergrondse Superiors willen ze helpen, zodat ze niet in de handen van Ultra vallen en ze naar hun veilige ondergrondse plek brengen.
Maar wat als Ultra steeds verder groeit en dichter bij de Superiors komen en wat als de Superiors het zat raken onder de grond te leven. Is er dan überhaupt mogelijkheid om te overleven? Of valt elke Superior in de handen van Ultra en sterft het perfecte menselijke ras uit…

Trailer van de serie om een beeld te geven

Belangrijk:
• Superiors kunnen niet moorden. Wanneer ze er ook maar aan denken om iemand te vermoorden krijgen ze een black-out
• Ultra kan de Superiors opsporen door activiteitenmeters. Ze kunnen echter niet onder de grond ‘kijken’
• De lokale chinees (restaurant) kan niet gezien worden door activiteitenmeters. Superiors kunnen hier dus afspreken met elkaar
• Telepathie werkt overal, waar de anders ook is
• Er bestaan zogeheten D-chips. Deze chips schakelen de gaven van de Superiors uit. Hierdoor kunnen ze niet meer de drie T’s gebruiken
• Wanneer Ultra ervoor kiest een Superior te laten leven, spuiten ze een goedje in waardoor hun gaven worden gewist
• Als beiden ouders Superior zijn ben je een Synergist.
• Water is een zwakte voor Telepathie. Het is dus niet tot nauwelijks te gebruiken bij water in de buurt.

Personages:
Superiors:
Abstergo Leider - Howard "Howie" Dwight - 25 -
Scira - Mike Joel Harvey - 26 -
Ninuturu - Lucas "Luke" Mist - 21 -
Sciles - Vrouw

Verloren Superiors:
Backbiter - Man
HalfBloodPrince - Hale "The Shadow" Stern - 24 -
Mikko - Sile Daphne Starbright - 15 -
Morgen - Valene Pieterszoon - 19 -

Ultra:

Ultra Superiors:
VaIe - Ziva Hayes - 17 -

Invullijst:

Rol:
Naam:
Leeftijd: Variatie a.u.b!
Innerlijk:
Uiterlijk + foto:
Beste T: Voor de Superiors. Welke T werkt het beste.
Geschiedenis: Superiors: Hoe heeft hij/zij de gaven ontdekt en wat deed hij/zij toen. Ultra: Waarom werkt hij/zij bij Ultra.
Extra's:

Regels:
• Reserveer je rol vooraleer je hem invult
• Twee rollen maximaal, verschillend
• Minimaal 200 woorden, 400 als je twee personage hebt
• Leeftijden variërend. Als er teveel -20 zijn komt er een stop op
• Mannen en vrouwen gelijk houden
• Meldt het wanneer je personage af is, quote hem niet, maar kopieer en plak hem in een nieuwe post en verwijder de oude
• Wees vriendelijk tegen elkaar buiten het RPG. Ruzie vecht je maar uit in elkaars gastenboek
• In het RPG mogen ruzies natuurlijk. Het doden van een personage mag alleen met toestemming van de maker van de rol als die bijv. stopt
• Alleen meedoen als je zeker weet dat je mee blijft doen. Reservatie is ook een bedenkfase, als je daarin bedenkt niet meer mee te willen doen zeg je dit eerlijk en verlaat je het topic. Als je je personage gemaakt hebt, ga ik er van uit dat je meedoet en niet meer afhaakt, ook niet na 2 posts
• Je hoeft de serie niet te kennen om deel te nemen, dit is een RPG op zich

Topics:
Praattopic
Speeltopic 1

[ bericht aangepast op 17 sep 2015 - 20:54 ]
Ich liebe dich 27.12.23

16 sep 2015 - 13:13

Morgen 198

Valene Pieterszoon

Sometimes suffering is just suffering. It doesn’t make you stronger. It doesn’t build character. It only hurts.

Rol: Verloren superior
Naam: Valencia Isabeau "Valene" Pieterszoon
Leeftijd: 19
Innerlijk:
Afstandelijk: Valene legt niet snel contact met andere mensen. Ze houd zich meestal afzijdig van gesprekken of geeft anders sarcastisch commentaar.
Eerlijk: Valene zou nooit tegen iemand liegen. Ze zal je altijd de waarheid vertellen, ook al wil je het liever niet horen.
Koppig: Valene is niet snel beïnvloed door anderen. Als je haar verteld dat ze iets niet kan of iets moet doen, zal ze blijven doen wat ze zelf wil of als beste ziet.
Uiterlijk + foto: Faceclaim: Natasha Negovanlis Valencia heeft donker bruin, bijna zwart, haar en bruine ogen. Ze is niet heel groot, maar zeker niet klein. Ze heeft een uitstraling die er voor zorgt dat de meeste mensen met een boogje om haar heen lopen. Ze draagt haast altijd zwarte kleding met veel leer. Ze is dol op haar versleten combatboots. Ze glimlacht haast nooit voluit, als ze lacht is het meestal klein of nep. Ze heeft vaak een onverschillige uitstraling of ze geeft je het idee dat je in de weg staat of haar tijd verspilt.
Beste T: Ze heeft er niet een. Ze weet niet wat ze is en probeert de dingen die rond haar gebeuren te rationaliseren (ze heeft zichzelf nog nooit geteleporteerd).
Geschiedenis: Valencia en Alexander werden geboren op 21 mei 1996 in een gezin met oudere zus. Toen de tweeling net 5 was reed de familie terug van een verjaardagsfeestje op het platteland over een achterweggetje naar huis. Valencia herinnerd zich het auto-ongeluk niet. Wel herinnert ze zich dat ze buiten de auto zat midden op de straat naast haar vader. Hoe ze uit de auto was gekomen weet ze niet, wel weet ze dat ze niet begreep waarom haar vader niet bewoog, haar niet omhelsde, haar uit legde wat er gebeurd was, haar vertelde waarom ze onder het bloed zat. Ze herinnerd zich dat een boer haar daar de volgende ochtend vond midden op de weg naast het lijk van haar vader. Ze herinnert zich vaag de begrafenis van haar familie.
Ze kwam tijdelijk in een tehuis terecht en werd uiteindelijk geadopteerd. Kort na die adoptie werd ze weer terug gebracht. De ouders konden haar niet aan. Ze hadden en lief klein meisje met Bambi ogen verwacht en niet geluisterd naar de waarschuwingen van de maatschappelijk werkers. Ze hadden niet gerekend op een beschadigd kind, dat dagen lang stil voor zich uit te staren zat en ’s nachts de longen uit haar lijf schreeuwde tot ze geen stem meer had en doodmoe in slaap viel.
Dit gebeurde niet een keer, maar vier keer. Tot Valencia het zat was en op haar twaalfde haar haar liet uitgroeien tot een wilde bos die voor haar gezicht viel en ze weigerde iets anders dan zwarte kleding te dragen. Geen ouder wilde haar nog hebben. Ze paste niet in hun plaatje van het perfecte gezinnetje. Valencia bracht grotendeels haar jeugd door met pleeggezinnen en psychologen. Op haar vijftiende werd ze weer geadopteerd deze keer door een gezin dat wel luisterde naar de waarschuwingen en er rekening mee hielden, maar Valencia had geen hoop dat het deze keer goed zou komen. Ze deed zich niet voor als iemand die ze niet was en deed niet haar best om dit gezin verliefd op haar te laten worden, zoals ze wel gedaan had toen ze nog klein was. Ze was kortaf, sprak niet met ze als ze dat niet wilde en bracht haar tijd grotendeels alleen door. Toch stuurden ze haar niet weg. Ze bleven haar uitnodigen om mee te gaan op familie uitstapjes of om beneden te komen. Nicholas haar “broer” was uiteindelijk de gene die het voor elkaar kreeg haar over te halen om mee te gaan zwemen. In het water vond Valencia haar rust en Nicholas haalde haar over om net als hem wedstrijd te gaan zwemmen. Hoewel ze niet veel socialer werd naar Nicholas hadden ze nu iets om samen te doen en soms over te praten. Via Nicholas werd haar relatie met de rest van het gezin iets beter. De moeder, Jessica, nam soms een dag vrij van haar drukke baan zodat zij en Valencia konden gaan winkelen en liet Valencia zelf bepalen welke kleding ze wilde. De vader Thomas was de gene die haar Valene begon te noemen. Valencia werd Valene, een jonge vrouw die haar verleden niet haar toekomst meer liet bepalen. Thomas was ook de gene die haar introduceerde aan het schilderen. Het was een uitlaat klep voor haar verleden en haar emoties. Rond haar zeventiende begon Valene soms rare dingen te horen of kon soms zweren dat spullen om haar heen zich verplaatsten als ze niet keek. Weer vond ze in het water de rust en ze begon steeds vaker te zwemmen. Ze was goed, heel goed, goed genoeg om een beurs te krijgen als ze voor een universiteit ging zwemmen. Ze studeert nu antropologie en heeft een klein appartementje op de universiteit's campus dat ze deelt met een andere studente (Savannah).
Extra's: Valene valt zowel op vrouwen als op mannen, maar heeft nog nooit een romantische relatie gehad.

Valene is wel zo'n beetje af. Haar innerlijk is niet heel uitgebreid, maar haar karakter komt behoorlijk naar voren in haar geschiedenis.
Is ze goed zo of moet ik haar nog aanpassen?

In my defense, I was left unsupervised.

16 sep 2015 - 14:17

SweetTooth 45655

Morgen schreef:

Valene Pieterszoon

Sometimes suffering is just suffering. It doesn’t make you stronger. It doesn’t build character. It only hurts.

(...)

Rol: Verloren superior
Naam: Valencia Isabeau "Valene" Pieterszoon
Leeftijd: 19
Innerlijk:
Afstandelijk: Valene legt niet snel contact met andere mensen. Ze houd zich meestal afzijdig van gesprekken of geeft anders sarcastisch commentaar.
Eerlijk: Valene zou nooit tegen iemand liegen. Ze zal je altijd de waarheid vertellen, ook al wil je het liever niet horen.
Koppig: Valene is niet snel beïnvloed door anderen. Als je haar verteld dat ze iets niet kan of iets moet doen, zal ze blijven doen wat ze zelf wil of als beste ziet.
Uiterlijk + foto: Faceclaim: Natasha Negovanlis Valencia heeft donker bruin, bijna zwart, haar en bruine ogen. Ze is niet heel groot, maar zeker niet klein. Ze heeft een uitstraling die er voor zorgt dat de meeste mensen met een boogje om haar heen lopen. Ze draagt haast altijd zwarte kleding met veel leer. Ze is dol op haar versleten combatboots. Ze glimlacht haast nooit voluit, als ze lacht is het meestal klein of nep. Ze heeft vaak een onverschillige uitstraling of ze geeft je het idee dat je in de weg staat of haar tijd verspilt.
Beste T: Ze heeft er niet een. Ze weet niet wat ze is en probeert de dingen die rond haar gebeuren te rationaliseren (ze heeft zichzelf nog nooit geteleporteerd).
Geschiedenis: Valencia en Alexander werden geboren op 21 mei 1996 in een gezin met oudere zus. Toen de tweeling net 5 was reed de familie terug van een verjaardagsfeestje op het platteland over een achterweggetje naar huis. Valencia herinnerd zich het auto-ongeluk niet. Wel herinnert ze zich dat ze buiten de auto zat midden op de straat naast haar vader. Hoe ze uit de auto was gekomen weet ze niet, wel weet ze dat ze niet begreep waarom haar vader niet bewoog, haar niet omhelsde, haar uit legde wat er gebeurd was, haar vertelde waarom ze onder het bloed zat. Ze herinnerd zich dat een boer haar daar de volgende ochtend vond midden op de weg naast het lijk van haar vader. Ze herinnert zich vaag de begrafenis van haar familie.
Ze kwam tijdelijk in een tehuis terecht en werd uiteindelijk geadopteerd. Kort na die adoptie werd ze weer terug gebracht. De ouders konden haar niet aan. Ze hadden en lief klein meisje met Bambi ogen verwacht en niet geluisterd naar de waarschuwingen van de maatschappelijk werkers. Ze hadden niet gerekend op een beschadigd kind, dat dagen lang stil voor zich uit te staren zat en ’s nachts de longen uit haar lijf schreeuwde tot ze geen stem meer had en doodmoe in slaap viel.
Dit gebeurde niet een keer, maar vier keer. Tot Valencia het zat was en op haar twaalfde haar haar liet uitgroeien tot een wilde bos die voor haar gezicht viel en ze weigerde iets anders dan zwarte kleding te dragen. Geen ouder wilde haar nog hebben. Ze paste niet in hun plaatje van het perfecte gezinnetje. Valencia bracht grotendeels haar jeugd door met pleeggezinnen en psychologen. Op haar vijftiende werd ze weer geadopteerd deze keer door een gezin dat wel luisterde naar de waarschuwingen en er rekening mee hielden, maar Valencia had geen hoop dat het deze keer goed zou komen. Ze deed zich niet voor als iemand die ze niet was en deed niet haar best om dit gezin verliefd op haar te laten worden, zoals ze wel gedaan had toen ze nog klein was. Ze was kortaf, sprak niet met ze als ze dat niet wilde en bracht haar tijd grotendeels alleen door. Toch stuurden ze haar niet weg. Ze bleven haar uitnodigen om mee te gaan op familie uitstapjes of om beneden te komen. Nicholas haar “broer” was uiteindelijk de gene die het voor elkaar kreeg haar over te halen om mee te gaan zwemen. In het water vond Valencia haar rust en Nicholas haalde haar over om net als hem wedstrijd te gaan zwemmen. Hoewel ze niet veel socialer werd naar Nicholas hadden ze nu iets om samen te doen en soms over te praten. Via Nicholas werd haar relatie met de rest van het gezin iets beter. De moeder, Jessica, nam soms een dag vrij van haar drukke baan zodat zij en Valencia konden gaan winkelen en liet Valencia zelf bepalen welke kleding ze wilde. De vader Thomas was de gene die haar Valene begon te noemen. Valencia werd Valene, een jonge vrouw die haar verleden niet haar toekomst meer liet bepalen. Thomas was ook de gene die haar introduceerde aan het schilderen. Het was een uitlaat klep voor haar verleden en haar emoties. Rond haar zeventiende begon Valene soms rare dingen te horen of kon soms zweren dat spullen om haar heen zich verplaatsten als ze niet keek. Weer vond ze in het water de rust en ze begon steeds vaker te zwemmen. Ze was goed, heel goed, goed genoeg om een beurs te krijgen als ze voor een universiteit ging zwemmen. Ze studeert nu antropologie en heeft een klein appartementje op de universiteit's campus dat ze deelt met een andere studente (Savannah).
Extra's: Valene valt zowel op vrouwen als op mannen, maar heeft nog nooit een romantische relatie gehad.

Valene is wel zo'n beetje af. Haar innerlijk is niet heel uitgebreid, maar haar karakter komt behoorlijk naar voren in haar geschiedenis.
Is ze goed zo of moet ik haar nog aanpassen?

Ik heb dan liever dat je haar karakter bij haar innerlijk zet en niet bij geschiedenis...

Ich liebe dich 27.12.23

16 sep 2015 - 14:59

Morgen 198

Abstergo schreef:
(...)

Ik heb dan liever dat je haar karakter bij haar innerlijk zet en niet bij geschiedenis...

Het staat niet in de geschiedenis, maar uit haar geschiedenis is haar karakter op te maken.
Ik zal het anders wel iets uitgebreider doen bij innerlijk

In my defense, I was left unsupervised.

16 sep 2015 - 16:37

jieqiong 1593

Is Ziva zo goed? Ik doe m'n best een fatsoenlijk innerlijk te schrijven maar met mijn schrijftalent :')

No matter who you are, where you're from, your skin color, your gender identity, just speak yourself | kim namjoon

16 sep 2015 - 20:20

SweetTooth 45655

Deadline is verplaatst naar morgenavond 20:00 uur.

Ich liebe dich 27.12.23

16 sep 2015 - 20:26

jieqiong 1593

VaIe schreef:

Ziva Hayes

Rol Ultra Superior
Naam
Ziva - Light - Hebrew - Zeevah
Hayes - From the hedged land - English - Hees
Leeftijd
Zeventien
Innerlijk
Ziva is ontzettend zelfstandig. Hulp van anderen apprecieert ze vaker niet dan wel, dit ook gezien ze in eerste instantie liever op een afstandje blijft. Deze blondine zal altijd proberen de situatie in te schatten alvorens actie te ondernemen. Situaties waar ze in belandt zal ze proberen naar haar hand om te zetten, wat leidt tot een volgende karakter eigenschap. Manipulatief is Ziva wel, mits zij er zeker van is dat ze de situatie naar haar zinnen kan omzetten. Verder is de zeventienjarige ontzettend koppig. Met andermans mening zal ze het vaak niet eens zijn, tenzij de mening overeenkomt met haar eigen. Deze koppigheid zorgt er ook voor dat ze zich niet de wet voor zal laten schrijven. Ziva doet dingen omdat zij ze wil doen en anders niet. Naast deze eigenschappen, die voornamelijk naar buiten komen tijdens de zoektocht naar andere Superiors, is het meisje een ontzettende boekenwurm. Om te ontspannen verliest ze zich het liefste in een goed boek, hoewel muziek luisteren vaak ook wel werkt. Als laatste is Ziva echt niet grappig. Ze is ontzettend sarcastisch, wanneer je met haar probeert te sollen of als je gewoon serieus bent.
Uiterlijk + foto
Ziva heeft een schattig uiterlijk. Ze is niet erg lang met haar 1.58 en de grote, blauwe ogen die vaak onschuldig kijken, helpen niet mee bij haar bedoeling niet volkomen hulpeloos over te komen. Gespierd is ze wel, maar dat valt niet erg op gezien haar tengere gestalte. Ziva's haren zijn blond en golvend. De haren reiken tot onder haar schouderbladen wanneer het gesteild is, maar dit doet Ziva vrijwel nooit.
Beste T
Teleportatie. Het teleporteren heeft ze het beste onder controle, hoewel ze zeker wel wat kan met de telekinese en telepathie.
Geschiedenis
Ziva heeft haar gaven ontdekt op haar twaalfde verjaardag, toen ze wakker werd op een plaats die ze nog nooit had gezien. Ook hoorde ze plots stemmen in haar hoofd, wat haar deed denken dat ze gek was. Ze zei hier echter niks over, gezien ze niet als zodanig bestempeld wilde worden. Toen de teleportaties steeds vaker voorkwamen, kreeg Ziva door dat er iets anders aan de hand was en voor hulp klopte ze aan bij haar tante, één van de weinige personen die ze volkomen vertrouwde. Haar tante werkte echter voor Ultra en zo is Ziva bij Ultra gekomen. Hier leerde ze de drie T's onder de knie te krijgen en fatsoenlijk onder controle te houden, naast 'gewone' vechttrainingen. Nu helpt Ziva mee in het opspeuren van andere Superiors.
Extra's

Is dit goed zo?

[ bericht aangepast op 16 sep 2015 - 20:26 ]
No matter who you are, where you're from, your skin color, your gender identity, just speak yourself | kim namjoon

16 sep 2015 - 20:30

SweetTooth 45655

Jawel, voeg haar later toe.

Ich liebe dich 27.12.23

16 sep 2015 - 23:03

160917 33139

Scira > Delfino

16 - 09 - '17

17 sep 2015 - 13:47

Morgen 198

Is Valene goed zo?

Valene Pieterszoon

Sometimes suffering is just suffering. It doesn’t make you stronger. It doesn’t build character. It only hurts.

Rol: Verloren superior
Naam: Valencia Isabeau "Valene" Pieterszoon
Leeftijd: 19
Innerlijk:
Afstandelijk: Valene legt niet snel contact met andere mensen. Ze houd zich meestal afzijdig van gesprekken of geeft anders sarcastisch commentaar.
Eerlijk: Valene zou nooit tegen iemand liegen. Ze zal je altijd de waarheid vertellen, ook al wil je het liever niet horen.
Koppig: Valene is niet snel beïnvloed door anderen. Als je haar verteld dat ze iets niet kan of iets moet doen, zal ze blijven doen wat ze zelf wil of als beste ziet.
Eenzaam: Ondanks het feit dat ze mensen van zich afhoud is ze vaak best wel eenzaam. Mensen begrijpen haar gedachtes of acties niet of hebben direct een beeld van haar door haar kleding of kennis over haar verleden. Deze eenzaamheid uit ze vaak in schilderen.
Creatief: Valene schildert abstracte kunst. Ook denkt ze vaak op een andere manier dan de mensen om haar heen en heeft ze behoorlijk creatieve oplossing op problemen. Of ze die oplossingen ook deelt met anderen is een ander verhaal.
Uiterlijk + foto: Faceclaim: Natasha Negovanlis Valene heeft donker bruin, bijna zwart, haar en bruine ogen. Ze is niet heel groot, maar zeker niet klein. Ze heeft een uitstraling die er voor zorgt dat de meeste mensen met een boogje om haar heen lopen. Ze draagt haast altijd zwarte kleding met veel leer. Ze is dol op haar versleten combatboots. Ze glimlacht haast nooit voluit, als ze lacht is het meestal klein of nep. Ze heeft vaak een onverschillige uitstraling of ze geeft je het idee dat je in de weg staat of haar tijd verspilt.
Beste T: Ze weet niet wat ze is en probeert de dingen die rond haar gebeuren te rationaliseren (ze heeft zichzelf nog nooit geteleporteerd).
Geschiedenis: Valencia en Alexander werden geboren op 21 mei 1996 in een gezin met oudere zus. Toen de tweeling net 5 was reed de familie terug van een verjaardagsfeestje op het platteland over een achterweggetje naar huis. Valencia herinnerd zich het auto-ongeluk niet. Wel herinnert ze zich dat ze buiten de auto zat midden op de straat naast haar vader. Hoe ze uit de auto was gekomen weet ze niet, wel weet ze dat ze niet begreep waarom haar vader niet bewoog, haar niet omhelsde, haar uit legde wat er gebeurd was, haar vertelde waarom ze onder het bloed zat. Ze herinnerd zich dat een boer haar daar de volgende ochtend vond midden op de weg naast het lijk van haar vader. Ze herinnert zich vaag de begrafenis van haar familie.
Ze kwam tijdelijk in een tehuis terecht en werd uiteindelijk geadopteerd. Kort na die adoptie werd ze weer terug gebracht. De ouders konden haar niet aan. Ze hadden en lief klein meisje met Bambi ogen verwacht en niet geluisterd naar de waarschuwingen van de maatschappelijk werkers. Ze hadden niet gerekend op een beschadigd kind, dat dagen lang stil voor zich uit te staren zat en ’s nachts de longen uit haar lijf schreeuwde tot ze geen stem meer had en doodmoe in slaap viel.
Dit gebeurde niet een keer, maar vier keer. Tot Valencia het zat was en op haar twaalfde haar haar liet uitgroeien tot een wilde bos die voor haar gezicht viel en ze weigerde iets anders dan zwarte kleding te dragen. Geen ouder wilde haar nog hebben. Ze paste niet in hun plaatje van het perfecte gezinnetje. Valencia bracht grotendeels haar jeugd door met pleeggezinnen en psychologen. Op haar vijftiende werd ze weer geadopteerd deze keer door een gezin dat wel luisterde naar de waarschuwingen en er rekening mee hielden, maar Valencia had geen hoop dat het deze keer goed zou komen. Ze deed zich niet voor als iemand die ze niet was en deed niet haar best om dit gezin verliefd op haar te laten worden, zoals ze wel gedaan had toen ze nog klein was. Ze was kortaf, sprak niet met ze als ze dat niet wilde en bracht haar tijd grotendeels alleen door. Toch stuurden ze haar niet weg. Ze bleven haar uitnodigen om mee te gaan op familie uitstapjes of om beneden te komen. Nicholas haar “broer” was uiteindelijk de gene die het voor elkaar kreeg haar over te halen om mee te gaan zwemen. In het water vond Valencia haar rust en Nicholas haalde haar over om net als hem wedstrijd te gaan zwemmen. Hoewel ze niet veel socialer werd naar Nicholas hadden ze nu iets om samen te doen en soms over te praten. Via Nicholas werd haar relatie met de rest van het gezin iets beter. De moeder, Jessica, nam soms een dag vrij van haar drukke baan zodat zij en Valencia konden gaan winkelen en liet Valencia zelf bepalen welke kleding ze wilde. De vader Thomas was de gene die haar Valene begon te noemen. Valencia werd Valene, een jonge vrouw die haar verleden niet haar toekomst meer liet bepalen. Thomas was ook de gene die haar introduceerde aan het schilderen. Het was een uitlaat klep voor haar verleden en haar emoties. Rond haar zeventiende begon Valene soms rare dingen te horen of kon soms zweren dat spullen om haar heen zich verplaatsten als ze niet keek. Weer vond ze in het water de rust en ze begon steeds vaker te zwemmen. Ze was goed, heel goed, goed genoeg om een beurs te krijgen als ze voor een universiteit ging zwemmen. Ze studeert nu antropologie en heeft een klein appartementje op de universiteit's campus dat ze deelt met een andere studente (Savannah).
Extra's: Valene valt zowel op vrouwen als op mannen, maar heeft nog nooit een romantische relatie gehad.

In my defense, I was left unsupervised.

17 sep 2015 - 20:52

SweetTooth 45655

Alle rollen die AF zijn heb ik nu in de lijst gezet.
De rollen die nog niet af zijn wil ik uiterst zaterdag zien, want wanneer dit niet het geval is doet deze rol niet mee en vervalt de reservering.

Ich liebe dich 27.12.23

17 sep 2015 - 20:54

SweetTooth 45655

Speeltopic 1

Ich liebe dich 27.12.23

Index RPG Actieve Topics Zoek