[RPG] High School • Speeltopic | 3 - Speeltopics

18 aug 2015 - 22:32 Naird is offline

Naird 10646

Het Melrose High is een doodnormale high school. Alle soorten leerlingen en docenten lopen er rond van de cheerleaders tot de nerds. Ieder jaar vindt er voor de leerlingen een eindejaars gala plaats en de wedstrijden van het footballteam zijn de belangrijkste gebeurtenissen van de maand. Overleef jij het tot na je examens of bezwijk je onder alle druk van de middelbare school? Ben je een gehate cheerleader, populaire atleet of gevreesde badboy?
"Welkom op Melrose High, ~~also known as Dramarose High~~."

OVER DE SCHOOL

REGELS
• Denk goed na voordat je hieraan meedoet!
• Er is een woordenminimum van 250 woorden
• Reserveringen vervallen na drie dagen, uitstel vragen is mogelijk
• Maximaal drie personages per user, waarvan minstens één jongen
• Houd de types en geslachten gelijk
• Geen ruzie OOC
• Ik maak de nieuwe topics aan, tenzij ik anders aangeef
• Relaties bespreken in het praattopic
• Voor vragen staan mijn GB en PB open
• Have fun!

TOPICS
Rollentopic 1
Praattopic 1
Speeltopic 1
Speeltopic 2
Speeltopic 3 – huidige speeltopic.

MUTSIGE FANGIRL ONE SHOT STORIES
Yu's story
Demi's story

TIJD
Het is dinsdag ochtend en iedereen moet weer vroeg op school zijn, tenzij je een lang slaper bent en te laat wilt komen. Zet je over je kater heen en probeer niet in slaap te vallen tijdens Geschiedenis... Wat voor drama staat er de leerlingen vandaag nu weer te wachten?

[ bericht aangepast op 23 aug 2015 - 13:49 ]

I just caught the wave in your eyes

26 aug 2015 - 0:28 Amobi is offline

Amobi 15201

LANDON NOÉL RUTHERFORTH
18 • Flirty badass • "I shine bright like a diamond."

Maandagnacht had hij 's nachts nog het huis verlaten om Alexis op te halen bij vriendinnen - sinds het nogal laat was en ze door een niet zo fijne buurt moest lopen. Landon vertrouwde het niet en stond erop dat hij haar ophaalde - wat ze toeliet.
Nu was het dinsdagochtend en had hij een nog slapende Lex naast hem liggen. Hij maakte haar voorzichtig wakker en kwam tot de ontdekking dat ze veel te laat waren voor hun eerste schooldag.
"Godver," mompelde Lan zachtjes. Dit was toch weer een geweldige eerste indruk voor de leraren op zijn nieuwe school - ook zijn ouders zouden hier héél blij mee zijn. "We zijn een beetje laat," zei Landon toen.
De uren daarna had hij zich aangekleed - het groepsgesprek doorgelezen, waardoor hij erachter was gekomen dat psycho "Eve" drie keer achter elkaar had toegeslagen op drie verschillende mensen - die nu naar het ziekenhuis vervoerd waren, Nathan het als een grote grap zag (nogsteeds) en er vooral paniek heerste.
Verder had hij zichzelf en Lex naar school gebracht - waar een stuk minder mensen waren dan verwacht. Meerendeel was waarschijnlijk in het ziekenhuis of "ziek" naar huis gegaan.
Landon had besloten om ook niet langer op school te blijven hangen en was met Makayla - zijn jongere zus - naar de winkels gegaan, om snacks te halen voor een movie marathon. Nadat ze terug uit de winkel waren en hun snacks in de auto hadden gelegd was Makayla op zijn rug gesprongen, kon Landon het niet laten om haar in de fontein te gooien. Makayla echter trok hem mee.
Een half uur later stonden ze toen voor Jace's huis - nadat Jace hem in paniek had bericht over dat er psychos in haar huis waren en dat Nathan was neergestoken en het met haar had uitgemaakt. Jace had opengedaan - hem kleding van haar broer gegeven, waarna Lan zich had omgekleed en nu stonden ze buiten te knuffelen.
Lan had Jace een vlinderlicht kusje gegeven - waarna Jace hem teruggekust had.
Landon was in paniek geraakt en weggerend - Makayla en Jace waren hem achterna gegaan. Nu zaten ze met z'n drieën in een auto - naar Lans huis.
Echter had Jace besloten dat ze naar Nathan en Dena moest en Lan had haar eruit laten gaan. Landon was naar huis gereden met zijn zusje en daar een movie marathon gestart - terwijl Landon wat snacks at.

- er wordt een beetje bestuurd, oeps sorry -

[ bericht aangepast op 26 aug 2015 - 0:30 ]

That is a perfect copy of reality.

26 aug 2015 - 0:28 Amobi is offline

Amobi 15201

SYDEN ARA EMERSON

"Blurb." - Weirdo - 17 - happier than before

Syden werd wakker in de armen van haar vriend. Ze glimlachte even kort en liet zich weer neervallen. Het was nog veel te vroeg - ze zouden vandaag toch de hele dag niet komen opdagen. Echter werd dit plan al vroegtijdig verbroken omdat Charlie het volgende slachtoffer was geworden van "Eve."
Zo waren ze dus met z'n drieën naar school vertrokken - Gabe, zij en Micah - een een zoektocht naar Charlie begonnen. Syden zat ergens boven in de school en behalve roddelende leerlingen zag ze niemand die het er toedeed.
Een paar uur later zaten ze in het ziekenhuis - Charlie, Kat en Micah waren een slachtoffer geworden van "Eve" en lagen nu alledrie in coma in het ziekenhuis. Syden gaf om alledrie heel veel en het deed haar pijn om ze zo te zien. Syden was dus in het ziekenhuis rond gaan lopen en al snel de weg kwijtgeraakt - typisch Syden. Ze besloot terug te gaan naar Charlie - die weer problemen had.
Onderweg kwam ze bepaalde mensen tegen - bij Charlie aangekomen werd ze niet binnengelaten en stond ze met Ira buiten. Weer een paar uur later was Syden met Gabriël naar huis vertrokken en zaten ze daar een beetje. Syden was toen alleen naar school vertrokken voor Luke - toen weer naar Gabe en daarna had ze een berichtjd van het thuisfront gekregen.
Angstig was Syden met Gabe naar haar huis vertrokken waar haar ouders - of nou ja, haar vader - Syden stond op te wachten. Ze waren niet zo blij met d'r en dat lieten ze snel genoeg merken. Haar vader had de deur voor Gabe dichtgegooid en stond nu tegen Syden te schreeuwen over wat voor een schande ze wel niet was en riep er scheldwoorden tussendoor.
Daarna had haar vader haar enkele keren geslagen - tot dat Gabe de deur open gekregen had en ertussenin gekomen was. Haar vader en Gabe raakten in een gevecht die door Gabe gewonnen werd. Syden was ondertussen naar boven gestuurd - waar een boze moeder stond.
Niet veel later was Gabe ook naar boven gerend en had hij voor haar enkele tassen ingepakt en meegenomen naar zijn huis. "Vanaf nu woon je hier," had hij gezegd. Sydens gezicht werd schoongemaakt en nu zat ze in een sweater van Gabe naast hem.

- er wordt een beetje bestuurd, oeps sorry -

[ bericht aangepast op 3 sep 2015 - 20:33 ]

That is a perfect copy of reality.

26 aug 2015 - 0:29 Amobi is offline

Amobi 15201

DELANEY MARLEE KENNEDY ~ ”EVE”

”Psycho? That’s not really how I would describe myself.” • The psycho/hated cheerleader • 18 • amused

Nadat ze Charlie in elkaar geslagen had - Kat gewurgd had en daarna ook Micah, had ze zich schoongemaakt en omgekleed. Nu liep ze weer door de school, haar spullen in haar tas gestopt en liep ze zo onschuldig en niets vermoedend door de school heen - opweg naar buiten. No way dat ze hier saaie lessen ging volgen die haar toch geen meter interesseerde.
Onderweg naar de ingang kwam ze Hadley en Lucas tegen en ze had besloten dat ze Hale ging kwellen door voor haar neus Lucas te zoenen. Ze liep dan ook naar het tweetal en zoende Lucas op het juiste moment - waarna ze Hale hoorde en werd weggeduwd door Luke. Ze grijnste even gemeen en liet het tweetal toen ruziënd achter.
De volgende die aan de beurt was - was Jackson. Op hetzelfde moment zag ze een bekend iemand in de groepschat opduiken - Tate. Oftewel Alexander Kasai, psychisch gestoord en haar vriend voor jaren. Echter was hij vorig jaar in een Asylum verstopt nadat hij zijn hele familie uitgemoord had.
Dany was naar het hotel vertrokken waar hij verbleef en ze hadden gesproken - hadden het gedaan - kregen ruzie en hadden het weer goed gemaakt. Nu stonden ze in Jace's straat om Nathan en Jace angst aan te jagen - slechts een voorproefje op wat haar daadwerkelijk te wachten stond.
Tate was naar binnen geslopen en Eve stond buiten te wachten op Nathan. Dickface Nathan die haar als een grote grap had gezien. Het leuke was, dat wanneer ze Nathan zou neersteken - veel mensen het niet zo heel erg zouden vinden.
Eve had weinig geduld, het duurde haar veel te lang. Toen Nathan dan eindelijk naar buiten gelopen was - wachtte ze geen moment en sloeg ze toe. Ze vond het geweldig hoe bang Nathan was en stak hem meerdere malen, ze raakte zelf zichzelf. Ze liet Nathan vallen en liep toen met Tate weg, die onderhand ook al naar buiten gegaan was.
Ze gingen terug naar zijn hotelkamer en besloten de volgende aanval te plannen - en wat te slapen. Na een paar uur werden ze wakker en maakten ze zich gereed voor het auto-ongeluk. Ze waren richting school vetrokken en Eve had Jessica gelokt.
Toen Jessica in zicht was gekomen stuurde ze Tate bericht en viel ze Jess aan - waarna ze haar toe liet kijken hoe Jackson aangereden werd.
Daarna stak ze Jess in haar arm - waarna ze haar losliet en samen met Tate ervandoor ging. Ze zaten weer in hun hotelkamer - de ontvoering te bespreken. Hun laatste aanval vandaag: de Raith's.

- er wordt een beetje bestuurd, oeps sorry -

That is a perfect copy of reality.

26 aug 2015 - 19:33 Fagerman is offline

Fagerman 4603

MYAH RAITH

In het ziekenhuis was ik even bij Charlie op bezoek geweest en verder had ik enkel een beetje rondgereden en me verveeld. Ik had Zach en Kyros betrapt tijdens een zoensessie en dat hoefde ik echt niet nog een keer mee te maken, dus bij hen bleef ik zoveel mogelijk uit de buurt.
Ik had nog krukken weten te fixen in plaats van de mega irritante rolstoel, dus daar liep ik nu mee rond.
Ook had ik met Dany afgesproken dat ze me bij het ziekenhuis op zou halen. De meeste mensen mochten haar niet zo, maar ik kon het soms wel met haar vinden. Zoals gezegd; soms, want andere keren kon ze ook heel erg raar tegen me doen, waardoor ik op die momenten niet zo graag met haar omging.
We hadden afgesproken rond half vier - wat het nu was - dus reed ik naar de ingang van het ziekenhuis. Daar zou ze bij de kiss&ride gaan staan, zodat ik haar auto in kon stappen.
Zoals afgesproken stond ik daar dus op haar te wachten. Ik wist eigenlijk niet precies wat voor auto ze had - zoveel gingen we nou niet met elkaar om.
Ongeveer om de vijf minuten checkte ik hoelang ik er al stond, terwijl ik naar haar uitkeek. Tijdens het wachten keek ik zo’n drie keer op mijn telefoon.
Ik vroeg me af waarom ze zo laat was. Zou het een grap zijn? Ik was serieus toen ik zei dat ik haar best wel miste en dat ik zin had om iets leuks te gaan doen. Had zij het anders gezien?
Na ongeveer nog vijf minuten hoorde ik plots voetstappen achter me. Zover als ik gemakkelijk kon, draaide ik me om. Ik verwachtte Dany te zien, maar degene die ik zag was niet van het vrouwelijke geslacht. Ik herkende zijn gezicht, maar ik kon niet echt plaatsen welke naam erbij hoorde.
Voordat ik ook maar even kon nadenken wie het nu ook alweer was, werd er een doek in mijn gezicht geduwd en voelde ik een arm me vastpakken. Tegenwerken ging niet. Het laatste dat ik zag was een naderende auto. Dany’s auto.

Ik voelde een stekende pijn in mijn rug. Alles om me heen was zwart en ik had geen idee waar ik was of wat er gebeurd had. Mijn mond voelde erg droog aan. Er ging een rilling door me heen. Ik merkte dat ik niet veel aanhad.
Ik probeerde iets te zeggen, maar het lukte niet om woorden of zinnen te vormen. Ik hoorde een vreemd geluid dat hoogstwaarschijnlijk uit mijn ogen mond was gekomen.
Plots herinnerde ik hoe mijn ogen te openen. Er opende een wereld van beeld voor me. Het eerste wat ik zag wat een grijze grauwe muur. Er zaten een paar vlekken op en ik durfde er gewoon niet over na te denken waarvan die vlekken kwamen.
Voorzichtig probeerde ik mijn hoofd te draaien. Langzaam begon ik steeds meer te zien van wat er zich aan mijn linkerkant afspeelde.
Een camera. Een kort persoon met een masker. Duisternis.
“Dany?” Wonderbaarlijk genoeg wist ik een woord te produceren al klonk het heel erg schor en rauw.
Het persoon draaide zich om om weg te gaan.
“Nee. Alsjeblieft!” Mijn stem begon steeds meer te klinken als normaal al was het nog steeds heel schor en droog.
De verschijning stopte met lopen en draaide zich langzaam naar me toe. Door het masker kon ik niet zien wie het was, maar wel kon ik een vrouwelijk figuur onderscheiden.
Deze herkenning zorgde ervoor dat ik me alles kon herinneren van wat er de volgende dag gebeurd was. Wacht, was het eigenlijk wel de volgende dag? Ik had geen enkel besef van tijd. Ook was er nergens een raam waaraan ik kon opmaken of het dag of nacht was.
Het vrouwelijke figuur was nog steeds naar me gericht en ik besefte dat ik nu moest zeggen wat ik wilde.
“Mag… mag ik wat drinken?” Nog steeds kwam ik amper uit mijn woorden. Ik keek het figuur zo indringend aan als ik kon, waardoor ik het masker ook naar iets onder mij zag kijken.
Ik volgde haar - ik nam aan dat het een haar was, maar denken dat het Delany was kon ik gewoon niet - blik naar beneden en merkte toen pas eigenlijk dat ik op een apart vreemd bankje lag en dat mijn handen aan elkaar gemaakt waren.
“Als... Alsjeblieft” voegde ik bijna hijgend aan mijn verzoek toe.

[ bericht aangepast op 26 aug 2015 - 19:36 ]

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

26 aug 2015 - 21:08 Amobi is offline

Amobi 15201

DELANEY MARLEE KENNEDY ~ ”EVE”

”Psycho? That’s not really how I would describe myself.” • The psycho/hated cheerleader • 18 • amused

Nu ze in een verlaten gebouw waren – hun masker op hadden gezet – en ze Myah vastgebonden hadden en de ontvoering succesvol was verlopen, was het tijd om haar broer deze kant op te laten gaan. Delaney had hem zojuist een video van Myah gestuurd en negeerde Myahs smeekbedes om water, no way dat ze dat haar ging geven. Het was haar doel om haar broer wat aan te doen – wat hierbinnen gebeurde was Dany’s zaak niet.
“Yo, ik ben even weg,” zei ze en ze keek Tate aan –als teken dat het zover was om haar broer neer te steken. Ze wist nog dat hij de vorige avond had gevraagd of zij hem kon vermoorden. Dit deed Eve met liefde, al was ze er toch wel zeker van dat hij teruggekrabbeld was. Kyros vroeg haar waar hij moest wezen en ze gaf hem een straat door dat ver genoeg van het verlaten gebouw was – nu ze niet veel zin had in een snelle ontdekking van de mensen.
Het was best een eind lopen dus Eve was snel genoeg vertrokken om er eerder te zijn dan Kyros. Het plan was dan ook om hem in een steegje te lokken – waarna ze zou toeslaan. Een mes in zijn rug en misschien andere plekken, tot dat hij op het randje van de dood zou zijn.
Delaney giechelde even en liep naar de afgesproken plek toe. Toen ze daar eenmaal was – bleek het net op tijd te zijn, want Kyros kwam al aanrijden. Delaney zette haar masker weer recht en voelde of haar mes nog in haar broekzak zat. Kyros kwam langzaam dichterbij – stapte toen uit zijn auto en liep op Delaney af. “Waar is ze!” riep hij, in paniek. Delaney haalde nonchalant haar schouders op.
“Bang dat ze al dood is?” vroeg ze toen. “Volg me maar gewoon,” zei ze toen en ze liep naar het steegje toe – waarna ze achter Kyros ging staan en een mes tegen zijn keel zette.
“Dacht je echt dat ik je naar haar toe zou leiden?” vroeg ze toen en ze begon een beetje psychotisch te lachen.

That is a perfect copy of reality.

26 aug 2015 - 21:32 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Kyros Raith
Ky • Muziekkant • 18 • Dying, basically.
"The reason why a crush is called a crush is because that happens to you aftee you fall."

x x x

Mijn gelukkige moment met Zach wordt plots ruw onderbroken door een smsje dat ik krijg. Ik kijk snel op mijn telefoon en voel mijn hart in mijn schoenen zinken als ik zie wat er gestuurd is.

x *stuur video* Look her hands tied nawh.
x What the fuck is this?
x A kidnapped Myah, what else dipshit.
x Where is she?
x I wish I could tie her more tightly to hurt her.. Wanna hear her scream.
x No! DON'T HURT HER!
x Don't you fucking dare tell the people in the gc.. Or you know what - do it hihi.
x NO! Where is she? I won't tell anyone... just let me get her please, you can have me.
x Neh - I'll tell you.. First make people believe she's kidnapped in the first place dipshit.. Won't believe you anyways.
x Tell me what to do.
x Just say your sis got kidnapped goddamn.
x In the GC?
x Yes.
x Where do I have to go?
x *sends adress*

'Ik moet gaan, M-Myah is ontvoerd door Eve... ik... volg me niet.' Ik kijk Zach aan en voordat hij me tegen kan houden ren ik naar beneden het huis uit en naar mijn motor. De adrenaline giert door mijn lichaam terwijl ik op de motor spring en de straat uit race. Het enige dat nu door mijn gedachten spookt is het redden van Myah.
'Waar is ze!' schreeuw ik zodra ik mijn motor geparkeerd heb en afgestapt ben. De persoon in het masker haalt nonchalant haar schouders op - aan haar postuur is duidelijk te zien dat het een zij is, maar door het masker heb ik geen idee van haar identiteit.
'Bang dat ze al dood is?' vraagt ze. 'Volg me maar gewoon.' Ik slik en loop voorzichtig achter haar aan het steegje in.
'W-Waar is ze?' Mijn gezicht trekt bleek weg als ik plotseling iets scherps tegen mijn nek aan voel.
'Dacht je echt dat ik je naar haar toe zou leiden?'
'J-Ja... alsjeblieft,' prevel ik, 'doe haar geen pijn.' Op dat moment voel ik een scherpe pijn in mijn rug en een schreeuw verlaat mijn lichaam terwijl ik me bij haar vandaan probeer te worstelen.
'W-Waarom doe je dit?' snik ik terwijl ik het lemmet van haar mes over mijn borstkas voel glijden en hard op mijn lip om het niet uit te schreeuwen.
'Ik heb toch nooit van iemand gehouden behalve Tate, goede actrice, niet?'
'Wie ben - Dany?' Maar voordat ik iets kan doen met die informatie, voel ik het mes opnieuw in mijn zij en laten haar handen me los waardoor ik in elkaar zak als een lappen pop. Het laatste wat ik zie is Dany die er vandoor rent en een briefje dat langzaam naast me neer fladdert...

x x x

[ bericht aangepast op 26 aug 2015 - 21:33 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

28 aug 2015 - 14:42 Naird is offline

Naird 10646

ZACHARY 'ZACH' THOMAS SMITH
Proud stereotype gay from Britain • 12th grade
Outfit

Ik heb de beste middag van mijn leven gehad bij Kyros, op elke manier was met hem zijn, bijzonder, speciaal en gewoon geweldig. Hij had me wat verteld over zijn familie – waarna er weer eens een Zach-speech had gevolgd – en over zijn toekomstplannen die hij naar mijn idee heel erg liet beïnvloeden door zijn vader, wat ik persoonlijk ontzettend erg afkeur. Zulke keuzes maak je toch voor jezelf? Niet voor een ander, zelfs niet voor een ouder, enkel en alleen voor jezelf, het is immers je eigen leven, niet die van iemand anders.
Daarna had ik op mijn beurt wat over mezelf verteld hoewel ik niet een heel interessant leven heb gehad naar mijn smaak. Ik kom immers uit een redelijk normaal gezin van vier jongens, waarvan ik de jongste ben - yay. Mijn moeder is overleden aan een hersentumor net na mijn derde verjaardag en eerlijk gezegd heb ik nooit echt gerouwd om haar dood, ik heb haar immers amper gekend. Natuurlijk mis ik haar wel maar ik weet amper wie ze is en herken haar gezicht alleen een beetje als iemand me een foto laat zien van haar. Mijn vader is later hertrouwd met een andere vrouw die zo door kon gaan als moeder qua zorgelijk gedrag naar mij en mijn broers toe. Gelukkig was ze niet – zoals in bijna alle sprookjes – een heks, eerder een zachtaardige fee.
Na dit gezegd te hebben knuffelen we nog wat op mijn bed en eten we pannenkoeken en praten we over van alles en nog wat – moge dit voor eeuwig duren.

• • •

Echter had deze toch redelijk perfecte dag een minder perfect einde gezien Eve weer een aanslag had gedaan, op Kyros. En Myah. Beide liggen momenteel in het ziekenhuis en bij de eerste zit ik nu op de kamer, samen met Benjamin. de sfeer tussen ons is een beetje snijdend maar ik let er amper op, het gaat nu om Ky. Uiteindelijk beloof ik voor hem te zingen als hij beloofd te gaan slapen. Zuchtend begin ik zachtjes Robbers te zingen en zie dat Kyros inderdaad langzaam en rustig in slaap valt.

She had a face straight outta magazine
God only knows but you'll never leave her
Her balaclava is starting to chafe
And when she gets his gun he's begging, "Babe, stay, stay, stay, stay, stay."

I'll give you one more time
We'll give you one more fight
Said one more line
Will I know you

[prut prut prut I know I'm sorry :c]

[ bericht aangepast op 28 aug 2015 - 16:09 ]

I just caught the wave in your eyes

28 aug 2015 - 15:54 Naird is offline

Naird 10646

CHLOE FRANCISCA HAYNES
Tomboyish, chillaxed, artsy skatergirl • 12th grade
Outfit

Luidkeels meezingend met de radio sta ik boven het gasfornuis pannenkoeken te bakken voor mijn 'gasten' die ik dadelijk over de vloer krijg. Ik heb besloten dat ik weer even wat socialer moet gaan doen nu ik twee dagen terug ben uit Australië van een uitwisseling. Ik was letterlijk gesloopt en momenteel ben ik eindelijk weer uitgerust genoeg om te functioneren. Voor één van mijn gasten – Tyler – bak ik bacon, wat een verassing en de ander is voor mij redelijk onbekend, een ene James – volgens Dena is hij een zogeheten fuckboy dus moet ik uitkijken of iets voor hem... Nu moet ik zeggen, hij is ontzettend knap en het feit dat hij dus veel meisjes weet te krijgen verbaasd me niets - maar ik was niet echts van plan met hem te doen ofzo. Tyler staat blijkbaar ergens in een file vast en die James is er al bijna. Daarom doe ik mijn geweldige schort die is versiert met cupcakes af en doe ik alle pannenkoeken netjes op een bord.
Uiteindelijk ontvang ik een berichtje van James dat hij er is waardoor ik glimlachend nog even mijn haar goed doe voordat ik de deur uitren en de straat rondkijk of ik hem al zie. Na even zoeken zie ik een jongen die veel weg heeft van foto's die ik heb gezien in de groepschat en lachend ren ik op hem af voordat ik mijn armen om hem heensla en een enthousiaste 'hi!' giechel.
"Hey leuk om je te ontmoeten, ik ben Chloe!" zeg ik dan vrolijk en kijk hem lachend aan. "Je ziet er nog beter uit in het echt," flap ik er dan ook nog uit, lekker subtiel Chloe.

[ bericht aangepast op 30 aug 2015 - 13:32 ]

I just caught the wave in your eyes

28 aug 2015 - 16:46 Tad is offline

Tad 3475

Ethan Hunt

A tormented mind wants to forget, what a broken heart will always remember

"Verdomme."
Op exact hetzelfde moment van mijn bijtende frustratie kwam de bal met een doffe klap tegen de muur terecht, om met nog altijd veel kracht terug te stuiten. Het onding met rust laten deed ik niet, want al zo'n twintig minuten was ik het bizarre spel van gooien en vangen tegen mezelf aan het spelen. Mijn woede verminderen deed het niet, want nog altijd voelde ik het bittere gevoel van verraad door mijn lichaam golven. Verraad van Delaney, verraad van mijn eigen lichaam. Ik had haar verdomme tegenover eenieder verdedigd als een dom schaap wiens hersenen nooit ontwaakt waren, terwijl iedereen - maar dan ook echt iedereen - haar ware aard al van verre af had kunnen ruiken. Maar nee, Ethan Hunt - het helderste licht van Melrose fucking Drama High - moest vanzelfsprekend weer in de goedheid van een mens geloven.
Hoe naïef had ik in hemelsnaam kunnen zijn?
Verbitterd door deze gedachte klemde ik mijn kaken op elkaar, terwijl ik nogmaals de bal met alle kracht die ik maar boven kon halen naar de muur smeet. Ik had het kunnen weten. Ik had het van ver aan moeten zien komen. Een meisje dat daadwerkelijk interesse in me toonde, moest nog geboren worden en zelfs dan zou het niets worden, want beschuldigd worden van pedofilie was nog zoiets waar ik absoluut geen trek in had. Ik zou alleen eindigen in een huis vol met katten, die me ook alleen maar affectie zouden geven wanneer het etenstijd zou zijn.
Ik was leuke Ethan, lieve Ethan, grappige Ethan, betrouwbare Ethan. Een goede vriend, iemand met wie je lol kon hebben en iemand waarbij je je hart uit kon storten omdat hij zelf eigenlijk altijd vrolijk was. Was een meisje dat me ooit eens oprecht leuk vond, leuk als in ... vlinders in de buik leuk, dan echt zoveel gevraagd? Het antwoord leek te komen van de bal, die wederom terugkaatste, maar me door mijn eigen onoplettendheid volop raakte.
"Bedankt. Heel erg fucking bedankt," schreeuwde sarcastisch ik naar boven, terwijl ik me enigszins wanhopig op de tribunes tegenover de sportvelden liet zakken. Nu praatte ik zelfs tegen een paar onschuldige stapelwolkjes, die niets anders deden dan boven het footballveld hangen. Dit moest met stipt mijn beste dag ooit zijn; misschien was een huis met katten zelfs al teveel gevraagd en zou ik eindigen in een gesticht. Wie zou het zeggen.

She's imperfect but she tries

28 aug 2015 - 21:48 Naird is offline

Naird 10646

JESSICA 'JESS' MIA CRAWFORD

Cheerleader and fashion geek • 12th grade
Outfit

Daar lig je dan op het bed van je beste vriend – nee niet Ira maar Levi – stomdronken te zijn en alles wat er gebeurd is te bevatten. Okay Jess, je hebt het vandaag drie keer gedaan met Jack, ja ik weet het, drie keer. Ik kan mezelf wel slaan als ik erover nadenk hoe stom dat wel niet was om te doen...Niet omdat ik Jackson niet – niet leuk vind hoor, nee hij is één van de leukste jongens die ik ooit heb ontmoet maar ik heb mijn hart al verpand aan iemand anders, en nu ik diegene min of meer niet meer heb – besef ik me dat pas. Ik heb het hier natuurlijk over niemand minder dan Benjamin.
Toen in het ziekenhuis was voor Jack was ik ook in tranen uit gebarsten in zijn armen en heb ik mijn gevoelens voor hem opgebiecht, dat ik nog steeds van hem houd, dat hij mijn liefde en hard al die tijd al heeft gehad en toen... Heb ik heb gewoon gezoend met alle passie die ik erin had kunnen stoppen. Het schuldgevoel tegenover Jack overmande me echter wel daarna, helemaal toen hij me vroeg of ik bij hem in bed wilde kruipen... Wat ik natuurlijk heb gedaan, ik heb nog wel een hart ergens...
Zodoende ben ik nu we wat verder gekomen gezien ik nu weet voor wie ik moet gaan, maar hoe ga ik dat nou realiseren... Ik kan Jack toch niet zomaar dumpen? Ik geef zeker om hem en hij verdient zijn droommeisje – dat ik niet voor hem kan zijn maar een ander meisje misschien wel...?
Zuchtend staar ik naar het plafond terwijl ik wat tequila drink en ondertussen ruzie aan het zoeken ben met Jace en van alles verpest... Ik vertel haar over Levi's eeuwige crush op haar en gedraag me als bitch numero uno en het voelt op dat moment geweldig... Echter daarna heel wat minder als ik besef wat ik heb gedaan en ik facepalm mezelf dan ook wel vreselijk hard. Een hoop drama volgt in de groep en uiteindelijk besluit ik Levi en mezelf richting de sportvelden naar Ethan te sturen – die een gebroken hart heeft door zijn domme crush op psycho Delaney die kennelijk zeker meer dan vijf mensen heeft geprobeerd te vermoorden; op één dag (lees: één dag!}.

• • •

Na heel wat gedoe – gezien ik en Levi allebei nogal zat zijn – komen we heelhuids aan bij de sportvelden waar ik Ethan al zie gooien met een bal. Het ziet er echter niet uit als een forever alone versie van lummeltje als ik zo kijk naar de manier waarop hij de bal gooit. Het heeft meer iets weg van een kogel die wordt afgevuurd door een menselijk pistool of misschien wel een bazooka – een beetje overdrijven kan geen kwaad. Met Levi loop ik het veld op naar Ethan en por hem zachtjes in zijn zij terwijl ik mijn armen van achteren om hen heen sla.
"Hey buddy," mompel ik zachtjes "I'm here..."

[ bericht aangepast op 28 aug 2015 - 22:02 ]

I just caught the wave in your eyes

29 aug 2015 - 11:41 Fagerman is offline

Fagerman 4603

MYAH RAITH

Toen was ik weer op mijn favoriete plek; het ziekenhuis. Nadat ik wakker geworden was, hadden ze - ik kon hen namen amper denken van verschrikking - me heel erg pijn gedaan. Tegen mijn wil in hadden ze me strakker gebonden, sneden in mijn gezicht gemaakt en mijn haar afgesneden. Niet echt netjes natuurlijk, later zou ik wel naar de kapper gaan. Ik zou vanaf nu door het leven moeten gaan als een meisje met kort haar - wat heel erg wennen zou gaan worden.
Ik ging even met mijn hand naar mijn haar om even aan de afgesneden lokken te voelen. Waarom moesten ze mij nu weer hebben? Ik wist dat ze heel veel anderen ook iets verschrikkelijks aangedaan hadden, maar toch kon ik me er met mijn hoofd niet bij waarom ze zulke verschrikkelijke dingen deden. Het ergste vond ik nog dat ik dacht dat ze een vriendin van me was. Ik had haar vertrouwd.
Ik voelde mijn wangen nat worden en onwikkekeurig dacht ik terug aan de tijd dat ik daar vastgebonden had gelegen. Wat een gekken. Er onstond een stortvloed toen ik terugdacht aan het moment dat ze me had verteld dat Kyros niet meer in leven was. Ik had het gewoon niet kunnen accepteren. Het zou kapot gemaakt hebben.
Gelukkig redde Zach me toen en bracht hij me het nieuws dat mijn broer nog in leven was. Wel zwaar gewond - door haar natuurlijk - maar nog wel in leven. Op dat moment had mijn hart even stil gestaan. Ik was zó opgelucht geweest.
Ondanks dat ik het allerliefst naar huis gegaan was, had Zach mij en Kyros uiteindelijk bij het ziekenhuis afgeleverd. Op dat moment was ik nog eigenlijk helemaal in de war en in angst geweest.
Nu had ik net eventjes geslapen en had ik de gebeurtenissen alweer in beetje in mijn hersenen kunnen ordenen, maar nog steeds was ik erg bang. Bang voor hen.
Ik zag mijn mobiel op mijn nachtkastje liggen en pakte deze.
Tot mijn verukking was Kyros online. Ik had hem sinds dat we hier gebracht waren niet meer gezien. Zou alles goed met hem gaan?
Hij stuurde wat naar me en ik reageerde tot ik realiseerde dat het haar kon zijn die zijn telefoon afgepakt had. Als ik haar mijn locatie zou vertellen dan...
Ik besloot hem te vertellen dat ik bang was en tot mijn oplossing stuurde hij een foto van zichzelf in het ziekenhuis. Het moest hem wel zijn.
Hij vroeg of ik naar hem toe kwam.
Ik twijfelde even, want er kon ieder moment een verpleegster of iemand voor me komen. Toch snakte ik ernaar mijn broer te zien. De krukken stonden naast mijn bed. Ik vroeg hem op welke kamer hij lag en ik vertrok.
Een verdieping omhoog en een aantal gangen doorlopen, kwam ik bij Kyros' kamer aan. Voorzichtig opende ik de deur. Ik stak mijn hoofd om de deur en zag hem daar liggen in het ziekenhuisbed. Verdomme, de tranen schoten me weer in me ogen. Waarom moest ze dit nu bij hem doen? Hij was zo ongeveer de onschuldigste jongen die ik kende. Bovendien had hij haar niets misdaan, toch?
Ik liep naar hem toe en liet me - niet echt voorzichtig - naar hem toegaan om hem een knuffel te geven.
"Ky, ik was zo ongerust." zei ik, terwijl de tranen over mijn wangen stroomden. "Ze zei dat... Ik dacht... Dat had ik echt niet overleefd. Ik ben zo blij, maar ik..." Ik kwam amper uit mijn woorden. Zo blij dat mijn broer hier nog in levende lijven was.

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

29 aug 2015 - 13:11 Tad is offline

Tad 3475

Ethan Hunt

A tormented mind wants to forget, what a broken heart will always remember

Uitgeput legde ik mijn hoofd in mijn handen, waarbij ik gepijnigd mijn ogen sloot. Fysiek uitgeput was ik niet, het was een mentale mokerslag die ik te verduren had gekregen en die nu eindelijk zijn tol kwam eisen. Delaney, Dany, Eve. God, ik wist niet eens meer hoe ik haar moest noemen. Nu ik er zo over nadacht had ik überhaupt al weinig dingen die ik over haar wist; ze was een mysterie geweest. Een mythe die met haar fascinerende glimlach en lumineuze ogen als een sirene mij in het ongeluk had doen storten. Een schamper lachje verliet mijn keel, spottend om mijn eigen ridicule gedachten. Een onvervalste psychopaat bracht een ware poëet in mij naar boven. Kon het nog belachelijker?
Ja, dat kon.
Delany - Dany, Eve - had pogingen op haar kerfstok staan die je zou verwachten in een macabere horror en toch, toch wist ik het te presteren om hier te treuren om een gebroken hart. Misschien bewees dat gegeven dat ik behoorlijk zielig was; misschien bewees het dat een gebroken hart vele malen hoger stond in de categorie 'pijn' dan gewurgd worden. Of misschien betekende het gewoon dat ik nog altijd niet kon accepteren dat ik verliefd was geworden op een psychopaat. Wie weet wilde ik niet erkennen dat ik het inderdaad verkeerd gezien had en dat het meisje dat ik zo duizelingwekkend had gevonden in feite helemaal niet bestond. Iedereen moest een goede kant hebben, een mooie en lieve kant, kwetsbaar. Niemand werd slecht geboren, was door en door slecht. Toch?
Mijn filosofische overpeinzingen werden onderbroken door een kleine por in mijn zijde en voordat ik het wist had ik een Jess aan mijn lijf hangen. Het had haar eindeloos lang gekost om hier überhaupt te raken en voor een moment overwoog ik dan ook om haar dit in een sneer mede te delen. Ik hield mijn mond echter, beseffende dat ze hier voor mij was en dat ze eigenlijk de enige was die hier nu voor mij was. Dus sloeg ik mijn armen braaf om haar tengere lichaam heen, om mijn kin op haar haarkruin te laten steunen.
"Je stinkt, Jess," klonk mijn stem naar verloop van tijd hees. "Naar drank." Zelfs in haar dronken staat gaf ze echter nog genoeg om me om hierheen te komen om me een knuffel te geven en dat was meer dan ik van anderen kon zeggen. "Je bent een schat, weet je dat?" mompelde ik dus, mijn ogen kort sluitend om niet al te sentimenteel te worden. Mannen jankten niet verdomme - goddank bleven de tranen dan dus ook uit.
Toen pas viel mijn blik op een derde persoon, waarbij ik realiseerde dat we niet alleen waren. Het duurde niet lang voordat ik besefte dat hij tegelijkertijd met Jess was aangekomen - hij zag er al even dronken uit. "Wie is je schoothondje?" vroeg ik haar dus ook. Niet bepaald aardig, nee, maar was de wereld dan wel aardig tegen mij?

She's imperfect but she tries

30 aug 2015 - 12:33 Fagerman is offline

Fagerman 4603

ISAAC HUGUES ALLARD

Ik stapte in mijn auto. ~~Big~~ Mac verveelde zich en zocht iemand die zin had om een beetje met haar te drinken. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen. Oke, het zou niet mijn eerste alcoholische drankje van de avond worden en ook niet mijn tweede of derde, maar goed.
Tijdens het rijden praatte ik een beetje met de mensen die online waren. Ik zei dat Mac me liet denken aan big mac en eerst werd hier negatief op gereageerd, maar toen ik zei dat ik het niet gemeen had, was het meer een grapje. Hoe ik het ook bedoeld had.
Weetje, rijden is echt saai. Daarom praatte ik ook met een aantal andere mensen. Tyler en Syden bijvoorbeeld. Ja hoor, in de auto kun je ook heel serieuze gesprekken hebben hoor. Ik weet niet meer precies waar ik over praatte, maar het waren zeer nuttige gesprekken. Ik weet nu echt meer over... ja dat weet ik dus niet. Maar goed, verbazingwekkend genoeg reed ik wat langzamer en warriger dan normaal. Na een tijdje rijden was ik er nog steeds niet en ik was nog wel naar het opgegeven adres gereden. Gek hè?
Gelukkig kwam ik er na een tijdje aan. Ik drukte op de bel en toen de deur open ging liep ik mijn handen naar mijn hoofd grijpen."
"Shit hè." bracht ik uit "Ik ben iets vergeten." Ik liep het huis binnen en liep me op de bank vallen.
"Nou lalalalaten we maar beginnen hè?"

[ bericht aangepast op 30 aug 2015 - 12:34 ]

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

30 aug 2015 - 21:38 Naird is offline

Naird 10646

JESSICA 'JESS' MIA CRAWFORD

Cheerleader and fashion geek • 12th grade
Outfit

Even lijkt het alsof Ethan wilt uitvallen en me een preek wilt geven over weet-ik-veel wat voor reden hij heeft bedacht. Echter bedenkt hij zich toch en slaat hij uiteindelijk zijn sterke armen om mijn smalle lichaam heen waardoor ik me weer even een klein meisje voel – want Ethan is, net zoals de meeste jongens hier, uitzonderingen daargelaten *uhum Levi* – best wel lang.
Het eerste wat hij tegen me zegt na een lange stilte is alles behalve waar ik me op voorbereid had: ik stink volgens hem naar drank – dankje Ethan, maar ik weet dat het waar is. Pas daarna komt het gedeelte dat hij laat zien dat hij dankbaar is voor het feit dat ik hierheen ben gestrompeld om hem te steunen.
"Je bent een schat, weet je dat?" mompelt hij waardoor ik even grinnik en mijn hoofdschud.
"Dat valt best wel mee, ik moet alleen wel even mijn kiddo steunen, niet waar?" fluister ik tegen zijn borst aan en knuffel hem nog wat steviger. Dan lijkt hij iemand achter mij op te merken – oh ja Levi.
"Wie is je schoothondje?" vraagt hij dan een beetje botter dan hij had bedoelt waarschijnlijk – hoop ik dan. Ik por hem dan ook even in zijn zij terwijl ik een afkeurend geluidje produceer.
"Heyhey Levi geen schoothondje noemen eh?" brom ik dan en kijk dan naar Levi en dan weer naar Ethan terwijl ik de laatste los laat. "Levi is mijn beste vriend, hij zit bij ons op school."

I just caught the wave in your eyes

2 sep 2015 - 23:38 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Nathan Cole Parker

Met veel moeite had ik uiteindelijk een pak kunnen kiezen, althans een pak. Ik had een stropdas omgedaan en mijn overhemd iets opgestroopt, ik had allang klaar kunnen wezen maar door een wanhoopspoging van Dena waar ik op in was gegaan had ik weer kunnen douchen. Nu ik klaar stond om te gaan keek ik kort naar mijn kaak die de afgelopen weken maar vaak genoeg als mikpunt werd gezien. Mijn vingers gleden langs de nog steeds pijnlijke plek en ik beet op mijn lip, na het geheim van Finn er uit gegooid te hebben stond ik nou niet meer te trappelen om hem onder ogen te komen.
Nadat ik mijn auto in was gestapt om richting Jace te rijden had ik ontdekt dat ik mijn haar nog niet had gedaan. Jace had voorgesteld om mijn haar te doen en ergens had mij dat intens gelukkig gemaakt, het was een aan/uit relatie geweest sinds het feest van Finn en ik had nog niet echt de tijd gehad om over onze laatste break-up te denken. Het was nou eenmaal te ingewikkeld voor een simpele jongen zoals ik.
Eenmaal voor de deur van Jacelyn had ik ongeduldig drie keer op de bel gedrukt voordat er eindelijk werd open gedaan, ''je ziet er prachtig uit,'' stamelde ik toen ik haar jurk en prachtige, fluwelen gezicht zag. Vlug plaatste ik een kus op haar wang en mijn ogen bleven in die van haar haken nadat ik haar zonder schaamte had bekeken. ''Het staat je zo vreselijk goed,'' sprak ik weer en haalde kort een hand door mijn haren en zocht een spiegel op waarin ik mijzelf kon bekijken. Ik had mijn best gedaan daar was niet om heen te draaien, even wees ik richting mijn haar en glimlachte. ''Zullen we eerst mijn haar doen en straks gaan?''

Everything is illuminated by the light of our past.

Index RPG Actieve Topics Zoek