Twijfels bij mijn opleiding. - School

-

[ bericht aangepast op 11 nov 2024 - 2:19 ]

-

Ja, daar heb ik nu ook heel erg last van. Ik ben 18 en een half nu. En na veel vertraging moet ik nog één jaar VWO op mijn huidige school, en dan nog een jaar op de VAVO om mijn T-VWO af te ronden. Dan ben ik ruim twintig, en ik heb ook geen flauw idee wat ik wil. Ik heb het hier een keer met een kennis over gehad en die vertelde me dat ze naar iemand is geweest die haar daarbij heeft geholpen. Dat soort mensen gaan dan een uur of twee met je zitten en over van alles en nog wat praten. Aan het einde van die sessie, of meerdere sessies maakt zij dan een lijst van dingen die ze bij jou vind passen. Dat meisje die dat gedaan heeft is nog heel blij met de opleiding die ze aan de hand daarvan heeft gekozen. Iets van een beroepskeuze coach was het? Het kost wel wat maar je krijgt echt persoonlijk advies.

The truth is out there.

Ik ben 21 en ik weet nog altijd niet wat ik met mijn leven wil. Ik heb Kantoor gevolgd omdat dat de enige richting was die wat binnen mijn interesse viel, maar uiteindelijk zat ik ook totaal verkeerd. Na twee tot drie jaar die richting te hebben gevolgd was ik het zo beu, maar om dan nog te veranderen had geen zin, want ik moest nog maar twee jaar gaan. Ik hield dus vol en behaalde mijn diploma, nog best goed gezind en heel trots, want mijn diploma leek nog best hoog. Niet dus. Toen ik eenmaal werk ging zoeken, kreeg ik te horen dat ik met mijn diploma op zich bar weinig kon bereiken. Bedankt school, heel erg bedankt voor de verkeerde shit die je meegaf! Ik was echt zo kwaad op mezelf dat ik toen niet gekozen had om toch te veranderen van richting en school. Maar wat dan nog? Met de richting die ik anders wilde volgen kon ik nog steeds niet meer gaan bereiken.
Ik heb na het behalen van mijn diploma enorm lang getwijfeld om verder te studeren, maar let's be honest, ik veeg mijn voeten enorm aan studeren. Bij examens leerde ik serieus pas twee tot drie dagen voordat het examen plaats vond, mondeling soms pas een dag van te voren, ik mocht elke keer van geluk spreken dat ik het haalde. Ik weet van mezelf dat hoe hard ik ook zal werken, ik na een tijd de moed op ga geven en het niet zal halen. Nogmaals, ik haat studeren. Maar nu zit ik dus ook met zo'n situatie van, wat moet ik doen en wat wil ik bereiken? Zoals ik eerder al zei, ik ben 21 en weet nog altijd niet wat ik met mijn leven wil. Ik vind mezelf nog steeds te jong om te weten wat ik wil worden, ik heb altijd al zitten twijfelen over wat ik wil doen, ik heb het nooit fatsoenlijk geweten. Moest ik fulltime kunnen schrijven zou ik ook blij zijn, maar wie gaat dat toelaten? Hier in België moet je echt niet zeggen dat je niks gaat doen, want ze zitten achter je aan met alles.
Als morgen het mirakel zou gebeuren dat iemand voor de eerste keer in mijn hoofd spreekt en zegt wat ik moet doen, dan denk ik dat ik eindelijk blij zou zijn om te weten wat ik wil. Maar volgens mij gaat dat echt niet gebeuren. Een tijdje geleden wilde ik per se huwelijksplanner worden, maar er trouwen minder mensen en door de crisis gaan ze heus geen huwelijksplanner aannemen en zo. Die dingen kan je als bijberoep doen, maar niet als hoofdberoep, dus dat hielp me ook al niet vooruit.
Succes nog met alles!

16 - 09 - '17

Ik ben inmiddels 21 en zat een tijdje terug in een soortgelijke situatie. Twee jaar geleden heb ik mijn studie voor onderwijsassistente afgerond. Ik deed dat niet van harte, maar simpelweg omdat ik toch al bezig was en geen idee had wat ik anders wilde doen. Na die drie jaar dacht ik ook dat ik het onderwijs voor de rest van mijn leven achter me zou laten, want ik zag mezelf echt niet als juffrouw voor de klas staan.
Inmiddels denk ik te beseffen dat het niet zo zeer het onderwijs was waar ik niet geschikt voor was, maar de leeftijdsgroep waar ik me op moest richten. Na de zomervakantie ga ik met een studie voor lerares Nederlands beginnen, waarbij ik stage ga lopen op een middelbare school. Na die studie zou ik ook aan het werk kunnen als lerares voor mensen die Nederlands als tweede taal leren, wat mij ontzettend leuk lijkt.
Ik hoop dat dit de juiste keuze voor mij is, maar uiteraard weet ik dat pas als ik daadwerkelijk aan de studie begonnen ben.
Ook ik had/heb de droom om van schrijven mijn beroep te maken. Dat gevoel was twee jaar geleden nog vele malen sterker dan nu. Inmiddels weet ik dat dat niet realistisch is, of in ieder geval voorlopig niet, en dat ik een opleiding moet doen waarmee ik een vaste baan kan vinden, en dus een vast inkomen kan hebben.

Wat inderdaad niet helpt is dat alles en iedereen om je heen je het gevoel geeft dat je op je 19e, of het liefst nog eerder, jezelf al door en door moet kennen, en de juiste keuzes moet kunnen maken. Houd in gedachten dat je nog jong bent en dat je, ondanks dat anderen dat van je verwachten, nog geen vast beeld hebt van hoe jou toekomst eruit moet zien. Je mag verkeerde keuzes maken, en je mag je plannen nog over een totaal ander boeg gooien. Maar wat ik wel aanraad is om zolang je nog niet weet wat je dan precies wil, gewoon even op de weg te blijven waar je op bent. Ik kan je vertellen dat je tussen je 19e en 21ste een hoop over jezelf leert, en dat je een stuk volwassener wordt in zeer korte tijd. Als je over een jaar je opleiding hebt afgerond, ben je wellicht beter in staat om een nieuwe opleiding te kiezen, die beter bij een eventueel toekomstbeeld en bij jouw karakter past. Bovendien heb je dan al een opleiding afgerond, en dat biedt de nodige zekerheid. Ondanks dat het lastig kan zijn om een baan te vinden, kun je na het afronden van deze opleiding misschien een opleiding op een hoger niveau gaan volgen, waarbij je weer meer kans hebt op een baan.

Tot zo ver al mijn wijze adviezen. :')
Heel veel succes met alle moeilijke keuzes!

“I'd rather laugh with the sinners than cry with the saints. The sinners are much more fun.” - Billy Joel