De laatste keer
Ik had nooit gedacht
Dat dit de laatste keer zou zijn.
Dat ik dit zou koesteren
In een waas van tranen.
De onmacht en de woede
Van alles wat ik niet begrijp.
Dit is zo’n rare wending
Dat het wel onwerkelijk lijkt.
Ik schud mijn hoofd,
En ik vlecht mijn handen.
Ik loop razend heen en weer.
Dit is een droom
Die ik wil veranderen,
Ook al slaap ik al niet meer.
Ik wil het niet begrijpen,
Het niet onder ogen zien.
De laatste keer was geen afscheid,
Zo onverwachts, zo onverdiend.
Dit kan niet de laatste keer geweest zijn
Dat ik je ooit heb gezien.
Met een lach die zo oprecht leek,
Terwijl je vanbinnen al bezweek.
De wereld staat stil,
Voor jou stopt ze met draaien.
En ze zal nooit meer gaan bewegen,
Want ik wil je niet vergeten.
Ik had nooit gedacht
Dat dit de laatste keer zou zijn.
Dat ik dit zou koesteren
In een waas van tranen.
De onmacht en de woede
Van alles wat ik niet begrijp.
Dit is zo’n rare wending
Dat het wel onwerkelijk lijkt.
Ik schud mijn hoofd,
En ik vlecht mijn handen.
Ik loop razend heen en weer.
Dit is een droom
Die ik wil veranderen,
Ook al slaap ik al niet meer.
Ik wil het niet begrijpen,
Het niet onder ogen zien.
De laatste keer was geen afscheid,
Zo onverwachts, zo onverdiend.
Dit kan niet de laatste keer geweest zijn
Dat ik je ooit heb gezien.
Met een lach die zo oprecht leek,
Terwijl je vanbinnen al bezweek.
De wereld staat stil,
Voor jou stopt ze met draaien.
En ze zal nooit meer gaan bewegen,
Want ik wil je niet vergeten.
We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.
