Een ding waar ik na het lezen van dit lichtelijk zorgelijke topic mijn vraagtekens bij heb: waar identificeer jij je mee? Het is in dit geval best belangrijk om een distinctie te maken tussen het persoon en zijn daden. De hele tijd zeg je: "ja, allebei" en "het is gewoon cool", maar daar kom je ook niet verder mee.
Manieren om die distinctie te maken zijn:
- Tot wat voel je je meer aangetrokken: tot wat hij deed - sex met lijken, doden, ontleden - of hem als persoon - uiterlijk, zijn gevoel van onbegrip?
- Zou jij zijn daden zelf willen doen, buiten het feit dat hij ze heeft gedaan?
- Waar komt de fascinatie vandaan?
- Voel je je ook aangetrokken tot vergelijkbare personen?
Sowieso zou ik dit overleggen met je psycholoog. Het is best zorgelijk als je je identificeert met een seriemoordenaar (of het zijn daden of hemzelf is) en een psycholoog is er om je te helpen. Zij/hij ziet de hele dag mensen met hun eigen problemen en het is niet zo dat jij opeens "gek" bent. Jouw psycholoog is ervoor opgeleid om daarmee om te gaan en jou zo goed mogelijk te helpen. Dat betekent dat je ook niet bang hoeft te zijn voor "nieuwe aandoeningen", want die heb je sowieso al én als jouw psycholoog weet dat je die hebt, kan zij/hij je ook beter helpen. Voordat je erover begint, benadruk gewoon dat je echt niet wilt dat ze iets tegen je ouders zegt en dat je nieuwe testen niet prettig vindt.
#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman
