• Woorden zijn Messen

    Je zei de woorden
    die ik nooit wilde horen.
    En waarvan ik wenste
    Dat ik ze nooit had geweten.

    Ik was van je bezeten.
    En iedere hoop viel,
    Met het glas dat ik vasthield
    In scherven kapot.

    Ik geloof niet meer in het lot
    Door de woorden die je sprak.
    Je stak een mes in mijn hart
    Dat me niet doodde.

    En ik leef met loden
    Schoenen en een zware geest
    Ik wens nu alleen maar
    Dat jij er nooit was geweest.


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    Mooi! ^^


    Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…

    Wauw.


    It's never gonna happen, Guys.

    TARDlS schreef:
    Mooi! ^^


    Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!