Hallo allemaal, ik zal mijn best doen er geen enorm lang verhaal van te maken, maar ik moet even het een en ander kwijt. No worries, het heeft niets met Quizlet zelf te maken, maar met een aantal andere dingen.
Zoals sommigen misschien hebben gezien aan berichten op dit forum, zit ik alles behalve lekker in mijn vel. Sommigen weten ook wat er ongeveer speelt, maar ik heb besloten hier open kaart over te spelen. Het gaat niet goed met me. Ik heb een extreme terugval gehad en ik heb weer een milligram ophoging gekregen op de medicatie die ik eerst af zou bouwen. Ook slik ik nu melatonine omdat ik enorm slecht slaap.
Dit alles is echter niet zonder aanleiding gebeurd. Sinds langere tijd, dan praten we over pak een beet twee jaar, wil ik het huis al uit. Natuurlijk is het niet realistisch om dat op je zeventiende al waar te maken, maar nu ben ik negentien. Mijn ouders staan er niet achter of willen het juist op zo'n manier dat zij er controle op uit kunnen blijven oefenen. Zij willen het via een organisatie (Eleos) regelen terwijl ik daar niet achter sta. Daar heb ik zo mijn redenen voor. De organisatie heeft me nooit goed geholpen en ik heb iedere keer slechte hulpverleners gekregen bij hen. Mijn ouders maakt dat niet uit, want ze houden zich ook al niet aan geheimhouding - waardoor alles wat ik aan hen vertel, ook bij mijn ouders terecht komt. Ik ben dat enorm zat. Ik wil dat niet meer.
Vandaag had ik een evaluatiegesprek op stage. Met H, mijn praktijkdocent en J (mijn stageconsulent). Mijn beoordeling was niet goed en ik heb toen eindelijk open kaart gespeeld over mijn thuissituatie richting hen. Toen viel het H. op dat ik het vorig jaar ook eens heb verteld, dat mijn thuissituatie mij ongelukkig maakte en dat het aan mij te zien was dat ik ongelukkig was. Toen is er een heel gesprek gekomen, na de beoordeling, over hoe ik het huis uit kan. J, mijn stageconsulent, heeft toen het RIBW gebeld om advies in te winnen en het bleek dat ik naar een soort loket moet gaan om een indicatie te krijgen. Die indicatie heb ik nodig om het huis uit te kunnen, me in te schrijven bij bijvoorbeeld het RIBW.
Het gesprek maakte veel bij me los. Ik heb gehuild en ik voelde me eindelijk eens begrepen. Toen ik echter thuiskwam, zag mijn moeder dat ik gehuild had en wilde weten wat er was. Toen heb ik het uitgelegd, wat misschien niet handig was, en nu is ze enorm boos. Ik krijg het idee dat ze het me niet gunt, want ze ging gelijk in de slachtofferrol en vragen wat zij dan fout deed. Het lijkt wel of ze blind is voor het feit dat ze me enorm veel pijn heeft gedaan en nog steeds doet.
Zelf mijn vriend, die nog maar één keer over de vloer was geweest, viel op dat de sfeer in huis grimmig was. Dat ik alles behalve respectvol behandeld werd en dat het er heel erg op leek dat ik het zwarte schaap van dit gezin was. Ook dit heeft me aan het denken gezet. Komende week wil ik kijken of ik een afspraak met het loket kan maken en een indicatie kan regelen.
Er is nu eindelijk licht aan het einde van de tunnel, althans, er is weer uitzicht voor mij. Het is geen uitzichtloze situatie, zoals ik eerst dacht...
Sorry voor mijn toch wel ontzettend lange verhaal. Ik verwacht geen adviezen of medelijden, ik wilde dit gewoon kwijt. Het knaagt al langere tijd en ik ben blij dat ik eindelijk eens begrepen ben. Nu hoop ik dat alles eindelijk weer goed gaat komen en ik de ruimte krijg waar ik al langere tijd naar verlang.
26 - 02 - '16
