Angst voor sociaal contact - Liefde, Vriendschap & Familie

Hoi hoi iedereen!

Ik heb geen idee hoe ik dit moet beschrijven, want ik snap er zelf ook geen bal van. Daarom is de titel waarschijnlijk ook niet top. Maarja, anyways maakt niet uit. Misschien is het handig om iets van mijn achtergrond te vertellen. Sinds een paar maanden heb ik een kindje, hij is gezond en wel. Geweldig kind. Ik heb hem gekregen uit een explosieve relatie waarbij ik regelmatig mishandeld werd door mijn ondertussen- ex waarmee ik samenwoonde. Ik ben toen mijn zoontje drie weken was weg gegaan bij hem en sindsdien woon ik weer bij mijn ouders. Om weer even een sprong terug te maken; ik ben op mijn vijftiende verschrikkelijk gaan puberen, ik heb een tijd buitenshuis gewoond en had een heel slecht zelfbeeld. Met de gevolgen van dien, ik heb slechte keuzes gemaakt om het te proberen te verdringen (onder andere drugs en selfharm) en het heeft uiteindelijk geleid tot een suicidepoging. Daarna ben ik in therapie gegaan en gaat het een stuk beter met me en kan ik mijn emoties beter reguleren. Mijn leven stond op een rijtje, tot de relatie met mijn ex. Ik heb veel ups en downs gehad, en had een masker op tegenover de hele wereld terwijl het zo'n 50% van de tijd niet goed met me ging. Angst voor het sociale had ik toen nog niet echt. Ik durfde dan wel niet de pizzaria/klantenservice/wat dan ook uit mezelf te bellen, maar vrienden en familie altijd wel.

Nu ik weer bij mijn ouders woon gaat het weer voor 99% goed met me. Het is lastig, als alleenstaande moeder voor een jochie van nog geen drie maanden zorgen. Maar ik kom er wel uit. Maar sinds ik bij hem weg ben loop ik dus sinds een tijdje tegen een heel vervelend probleem aan. Ik "durf" niet meer online op whatsapp te komen, mensen niet te bellen en zeker geen mensen te spreken die niet tot mijn beste vrienden behoren. Ik laat telefoontjes gaan, negeer mensen op whatsapp/facebook/whatever. Heel veel "vriendinnen" wil ik niet meer mee af spreken, omdat ik bang ben dat ik iets verkeerd doe. Ik begin me weer verschrikkelijk onzeker te voelen tegenover andere mensen. Bij mijn beste vriendinnen heb ik dat niet, met hun kan ik dan ook over alles praten.

Ik vind het vooral erg lastig omdat ik het plan heb volgend jaar weer naar school te gaan, en ik deze opleiding zeker wil gaan afmaken om een goede toekomst voor mezelf en zoontje te krijgen. Ik wil niet dat dit mijn motivatie gaat indrukken, en ik wil ook niet als kluizenaar thuis zitten tot ik weer naar school ga.

Komt dit iemand bekend voor? Vooral het deel dat je telefoontjes laat gaan (niet op durft te nemen), express niet online op whatsapp komt en alles? En weet iemand wat ik hier het beste mee kan? Ik vind het maar lastig...

Liefs,

oh darling

Ik snap hoe je je voelt, ik durf de telefoon ook niet goed op te nemen of iemand te bellen, ook al zijn het vrienden. Er zijn echt maar heel weinig mensen bij wie ik dat soort dingen durf. Hetzelfde als een berichtje sturen, al is de reactie erop lezen nog veel erger. Momenteel is het echter veel minder, maar ik denk niet dat ik je ermee kan helpen. Bij mij is het namelijk weggegaan nadat ik een tijdje medicijnen voor mijn depressie en angststoornis kreeg. Ik kreeg deze medicijnen maar een jaar, zodat ik eraan zou wennen hoe het is om 'normaal' te zijn zodat ik, als ik gestopt ben, het op eigen houtje over kan nemen en dat is behoorlijk goed gelukt.
Dat is natuurlijk niet voor iedereen een optie, vooral omdat die medicijnen vervelende bijwerkingen hebben. Ik kreeg ze omdat het totaal niet klikte met hulpverleners die ik sprak (psycholoog, psychiater, therapiegroepen) en het toch opgelost moest worden. Ik zou wel aanraden om hiermee naar een hulpverlener te stappen, want daar geven ze namelijk ook cursussen voor dit soort dingen.

Your make-up is terrible

Dankjewel, ik ga volgende week sowieso een afspraak bij een hulpverleningsinstantie maken om een depressie oid te voorkomen dus daar kan ik het wel opbrengen ja!

oh darling

Ik heb ook erg last gehad van sociale onzekerheid. Dus ik begrijp je ergens wel, maar het was zeker niet in zo'n erge gradatie, dus dan durf ik ook niet echt uitspraken doen, van dat ik dergelijke ervaring heb. Wat ik denk, is dat je misschien best terug opnieuw in therapie gaat. Die mensen kunnen je echt helpen!

[ bericht aangepast op 24 april 2015 - 22:26 ]

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Dit had ik nadat mijn moeder en ik uit een explosief huishouden waren gevlucht. Ik moest uiteindelijk in therapie, hoor daar eigenlijk nog op te zitten maar is geen geld meer voor. Ben nog steeds onzeker en nogal een loner maar ik zit wel weer op whatsapp en neem de telefoon gewoon op, ook bij een onbekend nummer.
Oftewel, als het even kan raad ik therapie aan, want hier zelf overheenkomen gaat je echt niet lukken.
Succes.

I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

Hoi!

Allereerst, wat heb jij ontzettend veel meegemaakt zeg! Ik kan me niet voorstellen wat dat allemaal met je doet en hoe dat moet zijn. Wat ik wel weet, is dat ik soms ook heel onzeker kan zijn. Ik ben dan bij alles wat ik doe bang dat ik raar overkom of iets verkeerds doe en bij alles wat ik doe zit ik dan op mezelf te zeiken. Veel mindere mate dan jij natuurlijk, dat wel. Maar wat bij mij heel erg helpt om gewoon zeker van mezelf te zijn en me goed te voelen, is mezelf ontwikkelen op een gebied dat ik heel leuk vindt. Voor mij is sport en bewegen superbelangrijk voor mijn mentale gesteldheid en ik denk dat iedereen wel zoiets heeft wat je op de been houdt en helpt normaal te functioneren. Als ik maar kan rennen of fietsen of schaatsen of wat dan ook, ben ik gelukkig. Ik ben de afgelopen anderhalf jaar geblesseerd geweest, waardoor ik niks meer kon en in die periode was ik ook op mijn alleronzekerst. Ik wist niet meer wie ik was, voelde me saai en durfde niks meer. Nu ik eindelijk weer kan sporten, klopt het allemaal weer. Dus misschien helpt het jou ook om je beter te voelen door je te focussen op iets wat je leuk vindt?
Ik hoop dat je er snel weer bovenop komt, heel veel succes in ieder geval!!

we zijn allemaal prachtig; maak er gebruik van!