MSV - Zweinstein onder Voldemorts bewind [5] - Speeltopics

Topic 5!

[ bericht aangepast op 6 juli 2015 - 21:02 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Juvenalis bekeek de kat en tilde haar toen op. Hij meende dat het Van's kat was, die om welke reden dan ook altijd het kasteel verkende.
Hij aaide haar over haar kop en schudde zijn hoofd.
'Ze is veel te koppig.'

Banshee liet zich met tegenzin meenemen. Juvenalis' vingers waren niet onprettig, maar toch liet ze zich veel liever door iemand anders vasthouden.
Ze keek naar Juvenalis op, om zijn blik te zien bij het uiten van die woorden. Hij leek... teleurgesteld. Teleurgesteld in Totelaer. Of in ieder geval leek hij haar koppigheid te betreuren, alsof het hem wat aanging. Dat nietszeggende halfbloedje kon haar wel gestolen worden. Fidel Vivian had haar best direct mogen doden. Ze was niets waard.
Ze zette haar nagels uit en zorgde ervoor dat Juvenalis ze door de stof van zijn gewaad heen kon voelen. Hij was waardevol, maar als hij zich zo mild zou opstellen tegenover halfbloeden en slaven, had ze geen andere keus...

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Juvenalis bleef de kop van de kat strelen om haar op haar gerust te stellen. Hij verliet de kamer en deed de deur op slot, waarna hij, met de kat nog steeds in zijn armen, naar de leerlingenkamer van zwadderich ging. Hij liet zich op één van de banken vallen en zette de kat op zijn schoot.
'Het moet een fijn leven zijn, of niet soms?' vroeg hij en hij keek de kat in haar ogen.
'Zo, zonder zorgen. Alleen maar eten, slapen en geaaid worden.'

Banshee maakte een afkeurend geluid en spitste haar oren toen de stem van Voldemort plots door het kasteel schalde. Het leek wel uit de muren te komen en ze drukte zich instinctief tegen Juvrnalis aan om haar gevoelige oren te beschermen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Juvenalis wreef over haar oren en kuste haar toen op haar bol, waarna hij een boel haren uitspuugde.
Vervolgens rechtte hij zijn rug en luisterde aandachtig naar wat de heer te vertellen had.

Asalour stak haar zweterige handen tussen haar knieën zodra ze aan het uiterste puntje van de tafel van Ravenklauw had plaatsgenomen. Ze was maar net op tijd, want de deuren waren vlak na haar binnenkomst in het slot gevallen. Even wierp ze een slinkse blik op de tafel van Zwadderich, maar kon Juvenalis niet tussen de vele leerlingen ontwaren. Zou hij er niet zijn? Of moest hij een opdracht vervullen voor zijn oom?
Asalour probeerde manier te denken aan wat hij allemaal in zijn schild voerde, want het was duidelijk dat hij wat van plan was. Iets wat niet goed voor haar zou kunnen uitpakken mocht hij erin slagen.
Ze luisterde huiverend naar de stem van de Heer van het Duister die sprak over de vorderingen tegen de Dreuzelbevolking en hun zogenaamd magische nakomelingen. Asalour wist niet of Dreuzels magie stalen om het voor hun kinderen te gebruiken. Dat was wat ze haar probeerden wijs te maken, maar wie wist of het klopte? Hij Die Niet Genoemd Mag Worden had zo veel mach. Hij kon vast alles laten gebeuren wat hij wilde...
Hij vervolgde dat hij de school er prima uit vond zien en was blij dat de leerlingen harmonieus met elkaar omgingen. Asalour zag hem een blik op de tafel van Griffoendor richten. Hij keek nogal... sadistisch, maar Asalour vond hem altijd sadistisch. Een enge man die genoot van het pijnigen van zijn minderen.
Ze herinnerde zich de woorden van een oud functionaris van het Departement van Magische Wetshandhaving. Het ging er niet om hoe iemand met zijn meerdere omging, maar met zijn minderen. Asalour kon zich zijn naam niet herinneren, maar wist wel dat hij was vermoord, omdat hij een bloedverrader was. Arme man.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Dank U wel, heer, dat u uw mening heeft willen delen met deze leerlingen,' nam Fidel het woord over toen Voldemort klaar was met spreken. Hij rechtte zijn rug waardoor hij er ineens een stuk statiger uitzag. Zijn jas werd gladgestreken toen hij met zijn stok tikte.
'Ze zijn vast allemaal net zo verwonderd over de gang van zaken als wij op het ministerie, en wij kunnen alleen maar het tempo waarmee wij het land moderniseren bevestigen!'
Hij lachte even luid en zijn lach klonk zowel warm als hol.
'Welnu, het is zo dat het ministerie ook werkt aan de binnenlandse veiligheid. Dat is ook waarom ik hier ben.' Hij legde zijn handen tegen elkaar en schudde ze lichtjes.
'Het ministerie en de wikenweegschaar, waarvan ik de hoofdbewindwijzer ben, zijn druk bezig met het terugdringen van de criminaliteit en het bloedverraad, het tovenaarsras wordt in hoog tempo gezuiverd. Het is daarom dat ik hier nu enkele namen zal noemen en zal overgaan op arrestatie van desbetreffende personen. Ze dienen zich allen bij mij te melden of de pijnlijke gevolgen te ondergaan.'
Hij haalde een opgerolde brief uit zijn zak en verbrak het zegel, om de brief vervolgens open te vouwen en voor te lezen.
'Merus Angelina, modderbloed. Evans Rosabelle, modderbloed. Blake Rick James, volbloed...'
Fidel praatte door en haalde maar af en toe adem, terwijl hij naam na naam omriep. Van de meesten bleef de misdaad onbekend, maar bloedverraders werden luid omgeroepen.'
'En tot slot de laatste naam op de lijst.. Totelaer Bruno, halfbloed.'

Asalour hield haar adem voor een fractie van een seconde in. Ze keek even naar Celestino, Naveah en Juanita die een eindje verderop zaten en haar niet hadden gezien. Ze zag de gezichten van haar vriendinnen betrekken, maar Celestino leek rustig. Hij zou vast niet aan haar twijfelen...
Het was echter haar achterneef. Hij zat twee jaar lager dan zij en ze kende hem nauwelijks. Haar familie was verscheurd door het bloedverraad en ze wist dat iedereen thuis eigenlijk altijd deed alsof ze geen familie meer waren, al deelden ze dezelfde achternaam.
Ze keek toe hoe de jongen opstond, angstig en voelde een ijzige kilte opsteken toen de deuren van de Grote Zaal opengingen. Dementors. Asalour wilde een patronus oproepen, ook al was de hare niet veel meer dan een ijle rook.... Het was een moeilijke spreuk en ze wist dat die vorm van magie niet door iedere docent werd gewaardeerd.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Moet jij niet naar je geliefde oom luisteren?'
Jack leunde tegen de deurpost van de jongensslaapzalen en keek naar Juvenalis behaaglijk bij de haard zat.
'Toch wat onbeleefd om niet op te komen dagen, vind je niet?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Juvenalis schudde zijn hoofd en leunde achterover.
'Hij vindt het vast niet erg. Ik heb namelijk belangrijke dingen te doen.'

Jack naderde de haard en duwde de kooltjes om met de pook, zodat het groene vuur weer wat hoger rees.
'Het is niet eens jouw kat,' merkte hij op. Hij wist niet waarom hij nieuwsgierig was naar Juvenalis' bezigheden, maar hij vond het wel buitengewoon vreemd dat hij hier was terwijl zijn oom halfbloedjes berechtte in de Grote Zaal. Jack had wel verwacht dat Juvenalis daar bij zou willen zijn.
Zelf had hij geen zin om nog terug te keren naar boven nadat hij les had gehad in de kerkers. Het zien van Dementors was niet echt zijn favoriete bezigheid, maar dat hoefde niemand anders te weten. Het gebeurde ieder jaar dat die monsters leerlingen meenamen, soms meer dan eens, en hij voelde zich altijd merkwaardig slap en leeg nadat ze weer weg waren.
'Je gaat het me toch niet zeggen,' zei hij nadat hij plaats had genomen in de stoel naast die van zijn klasgenoot. 'Vertel me dan eens waarom je met dat kreng op schoot wil zitten. Dealtje met Van?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ze besprong me zowat toen ik in de gang rondliep,' antwoordde Juvenalis en hij wreef met zijn vingers over de oren van het dier.
'En ik dacht dat ze van Van was, en hij best blij zou zijn als ik haar meenam naar de leerlingenkamer. Bovendien biedt ze me enig gezelschap, wat een lege leerlingenkamer helaas niet kan.'

Jack vond het de meest merkwaardige kat die hij ooit had gezien en hij besloot dat ze er wel voldoende woorden aan vuil hadden gemaakt. Ze had iets... onnatuurlijks. Alsof ze meer was dan zomaar een kat, maar hij kon er zijn vinger niet op leggen. Hij wist alleen dat er meer mensen waren die het een vreemd beest vonden en hij had nooit een goed gevoel als het in zijn buurt was.
'Je hebt toch een slaaf die ik hopelijk niet voor niets allerlei kunstjes leer?' vroeg hij. 'Waarom leer je het ze eigenlijk zelf niet?'
Hij vroeg zich al langere tijd af of Juvenalis wel enige ervaring had op dat gebied. Ergens twijfelde hij daar aan.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik heb een reputatie,' grinnikte Juvenalis.
'En die heb ik met reden. Modderbloedjes zijn maar vieze dingen, maar gelukkig heb jij een handje van vieze dingen.'
Hij glimlachte en legde een kussen goed.
'En gelukkig voor jou ben ik niet zo'n principieel man, Jack. Als jij wilt frunniken met mijn slavin vind ik dat goed, zolang ik er zelf maar aan verdien. Dat weet je.'

Jack schudde zijn hoofd.
'Je weet toch dat ieder meisje er van binnen hetzelfde uitziet? Ik zorg er alleen voor dat ik geen sporen achterlaat...' Geen sporen die konden uitgroeien tot iets dat net zo vies was als het bloed van de meisjes die hij tegen hun wil bereed of liet berijden.
'Mij maak je niet wijs dat je niet één keer hebt verlangd naar een warm en gewillig lijf tegen je aan. Je zegt zelf dat je een man bent.'
Hij zat kliever aan Jasmijn. Die vond hij mooier dan het mokkel van Juvenalis. Zij was dchter minder gebroken en had nog enige weerstand te bieden. Dat bleef intrigerend.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes