Echt ontzettend bedankt voor alle reacties! Ik ben nu al een stuk wijzer voor mezelf geworden (:
Rollins schreef:
(...)
Fijn om te horen dat het je opgelucht heeft. Het is ook gewoon niet makkelijk. Het is ook een enorm gevoelig onderwerp, ik kan er ook echt pas over praten sinds ik mijn huidige vriend heb (die ik inderdaad ook als mijn beste maatje enzovoort zie). Hij reageerde eerst ook angstig "ja maar vrouwen zijn aantrekkelijker dan mannen, het is zo makkelijk overspringen" enzovoort. Maar nu is dat ook weg, dat was ik inderdaad vergeten te zeggen, dat wordt wel beter. Fijn om te horen dat dat inderdaad het geval al is, want dat is ook geen prettige situatie. Voor geen van beide in elk geval. Maar ik vind het echt leuk om te horen dat dat niet iets dat nu nog tussen jullie in kan komen, want het is wel iets groots uiteraard. Altijd fijn om zulke obstakels te kunnen overwinnen!
Geen probleem natuurlijk. Ik ben wie ik ben, en als anderen daar niet mee kunnen leven dan zij dat zo. En als ik er iemand mee kan helpen, waarom zou ik dan erover zwijgen? Ik had toevallig iemand die me begreep, en ik weet daarom hoe fijn dat is. Al is het maar dat je hoort dat het normaal is, niet dat het een vreemd fenomeen is, dat helpt al een hoop.
Ja, daar ben ik in ieder geval heel blij mee met mijn vriend. Nogmaals, bedankt. Het is inderdaad fijn om te horen dat ik niet de enige ben.
Wiarda schreef:
Ten eerste wil ik je even een hele, hele dikke cyberknuffel geven, want trillende handen en tranen zijn natuurlijk nooit fijn. Zelfs in een maatschappij waarin je nergens bang voor hoeft te zijn in dat gebied kan ik me heel goed voorstellen dat het heel moeilijk kan zijn om zo te worstelen met iets wat gewoon heel dicht bij jezelf ligt. 
Ik heb geen idee hoe ik over jouw situatie zou moeten oordelen of je tips zou kunnen geven, want zelf heb ik nooit echt lang met vraagtekens rondgelopen. Wel wil ik zeggen dat het al een geweldige stap is dat je het allemaal voor jezelf (en voor Quizlet, maar jijzelf bent hierin veel belangrijker) hebt opgeschreven. Heeeel veel kudo's daarvoor. c:
Zelf kan ik ook niet met volle honderd procent zekerheid zeggen hoe mijn seksualiteit in elkaar zit en eigenlijk heb ik daar wel vrede mee gevonden. Ik weet dat ik jongens leuk vind, ik weet dat ik meiden leuk vind. Eerlijk gezegd heb ik er nooit over nagedacht of het misschien een vlaag was; in een zomervakantie had ik opeens een enorme (en enigszins stomme, want jaren later kan ik ook wel inzien dat ze echt helemaal niet zo'n aardig mens was) crush op een meisje en was ik ook wel even verward, maar was ik daarna vooral bezorgd om het feit dat ze enorm onbereikbaar was. :') Achteraf ben ik wel heel erg blij geweest dat ik er niet te lang bij stil heb gestaan, anders had het waarschijnlijk ook een hoop onzekerheid opgeleverd kunnen hebben. Niet dat ik nu niet af en toe nog een beetje een vaag gevoel erover heb, maar het heeft me wel geholpen om te accepteren dat seksualiteit vaak gewoon een heel vaag ding kan zijn en dat het helemaal niet erg is om daar af en toe verward over te zijn, want volgens mij verandert het ook gewoon een beetje met vlagen. Soms ben ik veel geïnteresseerder in meiden dan jongens en dan is er weer een tijd dat jongens veel interessanter lijken, zelfs al heb ik nu een vaste relatie met een meisje. Heel verwarrend. :')
Dankjewel
Zoals ik al zei: het lucht alleen al enorm op om het hier te zetten en dit te delen. Op de één of andere manier kan ik het nu al een beter plekje geven. Ik kan ook best begrijpen dat je blij bent dat je er niet te veel over hebt nagedacht, want dan had je misschien in een zelfde schuitje gezeten. Het klinkt stiekem best logisch hoor, zoals je het zegt. Ik heb het niet echt, maar ik kan jouw interesse best begrijpen.
Vow schreef:
Ik weet hoe het is om die vlagen te hebben. Die heb ik vaak ook. Vooral als ik een knap(pe) meisje/vrouw tegenkom/zie en me afvraag wat ik mis aan leuke dingen. Maar dat is andersom net zo, je afvragen wat je met een man mist als je een lesbische relatie hebt.
Ik heb nooit echt kunnen uitzoeken of een relatie met een vrouw wat voor me is, omdat ik mijn vriend al leerde kennen voor ik echt wat met vrouwen kon doen. Toen heb ik de "verkeerde" gevoelens maar zo goed mogelijk weggedrukt (al komen ze soms wel weer boven) en praat er af en toe met mijn vriend over. Praten met iemand die je vertrouwd werkt wel heel goed.
Nou, dat praten met iemand die ik vertrouw was precies het probleem: die hadden er (om het ruw te zeggen) de ballen verstand van. Ze konden me niet echt helpen, naar mijn idee. En andere mensen vond ik op het moment niet de juiste personen. Ik weet niet hoe het komt, maar ik heb het idee dat mensen zouden zeggen: "Jij, biseksueel? Nee, dat is niks voor jou, houd er maar over op. Je verzint gewoon wat." Waarschijnlijk haal ik iets in mijn hoofd waar ik kant noch wal raak, maar het idee beangstigde me en daarom ben ik eerst naar Quizlet gestapt. Ik had het idee dat ik hier beter advies of een beter gesprek kon voeren met mensen.
Merrill schreef:
Eigenlijk klink jouw verhaal heel bekend voor mij, maar ik had het op een andere manier. Ik weet niet of je hier iets mee kan, omdat het niet helemaal hetzelfde is, maar de kern is wel hetzelfde, denk ik.
Ik ben nu negentien en ik heb enorm lang gedacht dat ik gewoon hetero was, omdat ik geen romantische of seksuele gevoelens voor meisjes had. Het viel me echter ook op dat ik absoluut niks voelde voor jongens. Ik heb één keer een vriendje gehad en dat voelde onmiddellijk beklemmend en ik vond het helemaal niks. Ik ben in die tijd ook niet verliefd op hem geweest.
Uiteindelijk ging ik twijfelen of ik mezelf niet voor de gek aan het houden was of zo, want ik ben ook altijd een beetje bang geweest om gevoelens te krijgen voor vrouwen. Toch was dat het ook weer niet en het voelde inderdaad alsof ik geen antwoord kreeg. Vooral omdat ik wel erotische verhalen lees en andere behoeften heb.
Afgelopen zomer werd ik enorm gefrustreerd omdat ik maar niet verliefd werd of überhaupt behoefte had aan een seksuele band met iemand (misschien klinkt dat raar maar oké), dus toen werd ik daar echt erg onzeker van. Ik dacht letterlijk dat ik stuk was. Ik begon mezelf aan te praten dat er iets mis was met mij en ik werd enorm onzeker van het feit dat vriendinnen van mij allang vriendjes hadden en ook verder gingen dan alleen zoenen.
Ik wist van het bestaan van romantische en aseksuele mensen, maar omdat ik wel een redelijke sex drive heb, wuifde ik dat altijd meteen weer weg. De laatste tijd ben ik wat meer research gaan doen en toen ben ik pas goed na gaan denken. De dingen die ik voel, of juist niet voel, komen ontzettend overeen met aromatische en aseksuele mensen. The thing is this: seksualiteit is een spectrum. Niemand is 100% ‘iets’, en terwijl ik wel behoeftes heb, heb ik me nog nooit seksueel aangetrokken gevoeld tot een ander persoon, mannelijk of vrouwelijk. Zelfs nu voelt het als een hele grote stap om te zeggen dat ik echt aro/ace ben, maar ik weet wel dat ik me met die labeltjes ineens wat veiliger ben gaan voelen.
Aaanyways, mijn conclusie is gewoon dat het altijd een spectrum is. Niemand is zomaar 100% iets. Misschien val je voor 20% op vrouwen en 80% op mannen of iets dergelijks (ik zeg maar iets). Misschien is het minder beangstigend als je er zo over nadenkt? Men beweert ook dat seksualiteit constant verandert. De ene dag voel je iets sterker dan de dag erop.
Ugh, ik heb nog nooit een persoonlijk verhaal op Q gezet en nu is het nog redelijk nutteloos voor jouw situatie ook. :’) Ik had het ook even nodig denk ik, want ik zit hier ook met bevende handen haha. Ik hoop gewoon heel erg dat je hier iets mee kan. <3
Ten eerste vind ik het knap van je dat je dit ook gedeeld hebt en ik moet zeggen: ik kan hier zeker iets mee. Dus het is zeker niet nutteloos. Het opent een beetje mijn ogen om het zo te zeggen en het is inderdaad minder beangstigend. Dankjewel! (:
Michonne schreef:
Zelf kwam ik er pas echt achter dat ik biseksueel was, nadat ik verliefd werd op een meisje. Daarvoor kon ik me best seksueel aangetrokken voelen tot vrouwen, maar was ik er nooit verliefd op geworden. Het was wel verwarrend, want een paar jaar ervoor vielen mijn beste vriendinnen ineens op meisjes en was er dat hele 'biseksuele' ding terwijl ik gewoon een vriendje had en er verder niet over nadacht. Nu waren hun die 'fase' voorbij en werd ik ineens verliefd op een meisje! Ik wilde het eerst niet eens aan mezelf toegeven en het heeft lang geduurd voordat ik het toegaf aan anderen. Ik heb er verder weinig mee gedaan, maar daar voel ik de behoefte ook niet aan omdat ik een geweldige vriend heb en dat is genoeg.
Hierdoor heb ik wel geleerd dat het niet uitmaakt of je denkt dat je hetero bent of niet. Soms gebeurd het gewoon. Naar mijn idee heb je die bevestiging al gehad voor jezelf, je hebt de gevoelens die je voor vrouwen kan hebben erkend, meer is er toch niet voor nodig? Accepteer je zelf het gevoel wel, of ben je nog steeds bang dat het gewoon een 'fase' is? Misschien is het wel genoeg om te horen van anderen dat ze denken dat je biseksueel bent en je je daar geen zorgen over hoeft te maken? Ik vind in ieder geval dat het niet uitmaakt. Je bent wie je bent en soms veranderen daar dingen in, maar je bent nog altijd dezelfde persoon. Seksualiteit is maar een klein ding en veranderd verder niet hoe je eruit ziet, of je je gedraagt.
Het gaat er niet om wat je bent, maar met wie je gelukkig bent. En op dit moment ben je gelukkig met je vriend, daar draait het om.
God, ik ben zo slecht in het verwoorden van wat ik denk. :'D I hope it makes some sense.
Haha, ik krijg (naar mijn idee) wel een beeld wat je ervan denkt, hoor. En het is ook best wel redelijk hoe je denkt. Ik weet ook nog niet precies wat nou het doel was van mijn verhaal. Al was het misschien om mijn verhaal kwijt te kunnen bij mensen die daar meer verstand van hebben dan ik. Ik denk dat het met name het idee is geweest dat ik niet echt iemand had om erover mee te praten, behalve mijn vriend en mijn vriendin. Maar zoals eerder gezegd: die wisten ook niet echt hoe of wat. En dat zinnetje: "Misschien is het wel genoeg om te horen van anderen dat ze denken dat je biseksueel bent en je je daar geen zorgen over hoeft te maken?" Ik denk dat een heleboel zegt over dit topic. Het vrat me op en ik moest het echt gewoon kwijt. Ik vind het dan persoonlijk altijd fijn om te horen hoe andere mensen erover denken of hoe zij er eventueel wel of niet achter zijn gekomen. In mijn familie heb ik twee homoseksuele ooms (die ik ook nog eens nauwelijks spreek), maar verder is het niet zo'n onderwerp wat veel besproken wordt.
Rikiah schreef:
Ik denk dat je, zoals je al zei, het niet alleen aan flirten of een relatie hebben met kunt weten. Al zou je wel kunnen merken of je ook naar meisjes kijkt (in elk geval voor je relatie. Weet zelf weinig van relaties af), vertelt denk ik je gevoel het meeste, maar daar kom je ook soms geen wijs uit. Omdat dat erg complicated kan zijn. Vooral rond de puberteit idd. Dan ben je ook meer bezig met je identiteit dan als je ouder/jonger bent denk ik.
Wij kunnen het echter ook niet eentweedrie het beste beoordelen, al kunnen onze ervaringen wel helpen.
Zelf was ik ook best verward op dit vlak.
Oké. Ik denk niet dat je iets hebt aan deze reactie, zolang je het maar niet negatief opvat (:
Ik ben er inmiddels achter wat het doel is van dit topic: ik moest geen bevestiging hebben, maar ik moest het gewoon kwijt. Ik kon het (naar mijn idee) nergens kwijt en hier voelde ik me het veiligste om dit kwijt te kunnen. Bedankt voor je reactie, want ik heb er zeker iets aan!
Angmar schreef:
Ik vind het heel vervelend voor je en ik vind het echt heel lief hoe je vriend je erdoorheen helpt.
Ik kan me echter niet zo goed voorstellen waarom je zo graag een 'etiketje' op jezelf wilt plakken of je hetero- of biseksueel bent. Maar dat is écht mijn eigen gevoel erbij en ik weet dat ik me niet goed kan verplaatsen in iemand die niet heteroseksueel is, ook al heb ik veel vrienden voor wie dat geldt.
Ik krijg soms gewoon het idee dat mensen het ontzettend moeilijk voor zichzelf maken, terwijl het uiteindelijk niets aan jou hoeft te veranderen, zeker niet als je gewoon een vriend hebt met wie je gelukkig bent.
Ik snap dat je dat kan denken, want ik ben eerlijk gezegd van mezelf ook meestal niet zo'n etiketjespersoon. Het was meer de onmacht omdat ik niemand had om er over te praten dat ik er wanhopig van werd, omdat ik het alleen met mezelf kon bespreken (letterlijk gezien). Ik ben er nu inmiddels ook al achter dat (reactie van Merrill) dat het veel breder is dan dat ik eerst dacht en dat ik mezelf eigenlijk moet accepteren. Ik ben alleen gewend dat ik zoiets makkelijker kwijt kan, maar nu zat ik tegen het probleem dat mensen uit mijn omgeving me niet zouden begrijpen en zouden zeggen dat ik me er geen zorgen over hoefde te maken. Dat laatste wordt hier ook gezegd, maar op Quizlet zit daar een groot verschil in omdat men mij niet zo goed kent als in mijn omgeving (vind ik). En als mensen die mij minder goed kennen tegen me zeggen dat ik daar geen zorgen over hoef te maken, kan ik op de één of andere manier accepteren. Ik weet niet precies hoe ik dit moet omschrijven, ik hoop dat je het begrijpt. (;
Zweinstein schreef:
Mij maakt het me echt geen donder uit wat ik ben. Ik heb nog geen flauw idee of ik helemaal hetero ben of toch bi. Maar ik merk vanzelf wel wanneer ik een keer écht verliefd wordt of dat op een chick zal zijn of op een gozer.
Wat ik hiermee probeer te zeggen is dat wat jij ook zijn moge: het maakt niet uit. Zolang je zelf maar gelukkig bent en je jezelf ermee maar kan accepteren.
Ik vind het overigens onwijs moedig van je dat je je verhaal durft te delen met ons. Ik kan je niet veel advies geven maar ik hoop wel voor je dat dit topic en de reacties van de anderen je een beetje op weg helpen en dat je je identiteitcrisis kunt oplossen en erachter komt wie of wat je nu precies bent. In ieder geval ben je geweldig! Dat wilde ik je nog even vertellen. (:
Ik vind het heel fijn voor jou dat je zo kunt denken en ik ben inmiddels (ongeveer) op het punt gekomen dat ik dat ga accepteren dat ik het niet weet, maar dat ik gevoelens kan hebben voor vrouwen. Zo, dat is eruit!
Pff, ja, het heeft wel enige moeite gekost. Ik zat al in oktober: ik moet dit een keertje gaan delen met iets of iemand die daar meer verstand van heeft, maar ik kwam gewoon nooit tot het punt dat ik vond: Nu is het goede moment! Er is natuurlijk ook geen goed moment (dûh), maarja, dan heb je nog de twintig momenten dat je het daadwerkelijk wilt gaan delen en toch eieren voor je geld kiest. En gisteren was ik geloof op het punt gekomen dat ik het moest van mezelf. Ben ik wel trots op, kan ik zeggen. En heel blij, want ik ben nu zoveel verder in mijn gevoel. (:
Fereale schreef:
(...)
Dit. ^^
Dankjewel voor je reactie!
Heimerdinger schreef:
Ten eerste: wat knap dat je dit met ons en je vriend hebt gedeeld. Er zijn zat mensen, denk ik, die dat niet durven. Er is moed voor nodig om zoiets te delen, petje af! En ja, ik ben het met Yolanda eens: het maakt mij ook niets uit wat ik ben, ik maak me er ook niet echt zorgen om, maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die het anders zien. Mensen die inderdaad een bevestiging of iets dergelijks willen. Ik zou willen zeggen: maak je er niet zo druk om. Je hebt echter die gevoelens al vaker 'weggestopt' en ze kwamen ook weer terug. Hoe dan ook, ik kan voor geen meter advies geven op dit gebied - want ik ben zelf heteroseksueel en daar eigenlijk wel 100% zeker van -, maar ik hoop dat je snel het 'probleem' (ontdekken wat je bent) op kan lossen. Mocht je erover willen praten, gewoon omdat je een luisterend oor wil of iets dergelijks, voel je vrij om me op te zoeken op Facebook of een berichtje te sturen hier op Quizlet! (:
Het is soort van opgelost, denk ik, haha? Ik ga mezelf gewoon accepteren en ik weet gewoon van mezelf dat ik zwakke plek heb voor (hoe zal ik het omschrijven?) interessante vrouwen, haha. Het is trouwens niet de bevestiging die ik zocht, maar mensen die me niet kenden (of minder goed) en die me aanwijzingen of advies zouden geven of die er meer van zouden weten. Ik weet het nog steeds niet precies, maar na dit topic en de reacties kan ik zeggen dat het heel erg oplucht. (:
Blackthorn schreef:
Het is wel moeilijk maar je weet zelf dat je je aangetrokken voelt tot meisjes. Als je dat zelf weet maakt dat naampje niet uit toch? Of je nu bisexueel bent of hetero het maakt niet uit. Je bent nog steeds dezelfde persoon en je bent nog steeds gelukkig met je vriend.Verder kan ik je niet echt helpen met dit probleem omdat ik er geen ervaring mee heb. Ik wens je veel succes en ik vind het heel knap dat je het met je vriend durft te delen.
Dankjewel! Ik ben er inmiddels achter dat ik het gewoon moet accepteren en dat er zoiets als niet helemaal zeker bestaat. Ik had zelf het idee dat ik hier zeker van moest zijn, maar als zo reacties van andere mensen zie, is dat lulkoek wat ik mezelf verteld heb. ^^
Deep inside, I've never felt alive
Phlegethon
