De hele ochtend zag ik op facebook dit bericht:
http://www.1limburg.nl/traumaheli-naar-roermond-na-zelfdoding
Maar omdat ik de buurt kent, had ik zoiets van, weer zo eentje.
Om 6 uur vanavond kreeg ik een telefoontje van de vader van een hele goede vriend van mij met de mededeling dat hij zelfmoord heeft gepleegd. De tranen liepen over mijn wangen voor zeker een uur maar ik heb ergens toch de moed gehad om de oude vriendengroep te bellen en het mede te delen. Iedereen hun verhaal aangehoord en naar hun gehuil geluisterd. Iedereen is in shock en niemand kan het geloven. Niemand had het zien aankomen.
En ik? gejankt als een klein kind en in shock.
Nee, beseffen kan ik het nog steeds niet.
Zo, dat moest eruit, pfff
En kerel, rust zacht daarboven..
"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."
