Harry Potter and the order of the phoenix • Speeltopic 8 - Speeltopics

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

SphinxX schreef:
(...)

Eneh, mag George nu het briefje zien ^^

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Jonah Barret

Ik friemel aan de mouw van mijn gewaad terwijl ik in het haardvuur staarde. Ik was naar beneden gelopen om te gaan ontbijten, maar toen ik Kealan zag ben ik snel naar boven gerend en ben ik hier gaan zitten. Ik kan hem nu echt niet onder ogen komen, niet nu ik weet dat we nooit samen kunnen zijn. Want ik hou van hem en hem zien doet ontzettend veel pijn. Welke toekomst dan ook, in iedere toekomst die ik voor mezelf geplant had kwam Kealan voor. Eerst als beste vriend, maar de afgelopen dagen zag ik hem als meer dan dat.
'Jonathan, gaat het wel?' Ik draai me om en zie May. Aan haar te zien heeft ze meer slaap gehad dan ik heb gehad. De hele nacht lag ik wakker omdat er zo veel is dat ik moet doen. Hoe kan ik een goede vader zijn als ik nooit een voorbeeld heb gehad? Alleen al het idee is vreselijk en ik wil niet eens weten hoe het is. Eigenlijk wil ik dat dit allemaal een leugen is, maar het is de waarheid en ik moet ermee leven. Ik moet mijn leven nu aan de kant zetten en het leven van mijn kind verzorgen.
'Ik kon niet slapen.' Ik kijk haar even aan en kijk dan weer naar het vuur. 'Ik moet het aan mijn ouders vertellen. Ze kunnen ons misschien helpen. Ik wil alleen niet weten hoe ze erover denken. Waarschijnlijk zijn ze ontzettend teleurgesteld in mij.' Ik kijk haar weer even aan en schud dan mijn hoofd. Ik wil dit leven niet, ik wil geen leven waarin ik bang moet zijn.
'Het komt wel goed, Jonathan. Ze zullen het accepteren. Ze zijn je ouders en toen ik ze ontmoette leken ze ontzettend veel van je te houden.' Ik glimlach en kijk haar niet aan. Altijd als er bezoekers zijn doet mijn stiefvader alsof hij van mij houdt en Edward niet bestaat. Ik ben dan zijn geweldige zoon waar hij trots op is, maar zodra ze weg zijn wil hij me niet meer zien en schreeuwt hij dat ik zijn leven verpest.
'Jonah, ik heet Jonah,' zeg ik. Ik heb afgelopen nacht heel veel gedacht aan mijn echte vader, maar geen enkele goede gedachte. Ik wil niet op hem lijken, dat is waar ik zeker van ben. Ik ga niet hetzelfde doen wat hij deed, maar ik ga zeker geen voorbeeld nemen aan Matthew. Waarschijnlijk slaat hij me in elkaar als hij erachter komt dat ik May zwanger heb gemaakt. Hoe heb ik me in deze puinhoop gewerkt?
'Jonath-Jonah, het komt allemaal goed, dat beloof ik. Ik hou van je en samen komen we hier doorheen.' Ik schud meteen mijn hoofd. Nee, ik kom hier niet doorheen. Ik kan niet doen alsof ik van haar hou, maar dat moet ik. Ik moet van haar houden want ik moet een goede vader worden. Natuurlijk wil ik ook een goede vader worden, maar toch voelt het eerder als moeten omdat ik dit kind een goed leven wil geven.
'Luister, we hebben nog een heleboel maanden, dus jij kan gewoon je school afmaken. Dan zoek jij een baan en kunnen we kijken of iemand anders wil helpen met het verzorgen van de baby als jij werkt. Ik maak mijn jaar op Zweinstein af en dan kunnen we het samen aan. Jij en ik, net zoals eerst.' Ik weet niet goed wat ik moet zeggen dus sta ik op.
'Ik ga even een brief naar mijn ouders schrijven om uit te leggen wat er aan de hand is. Zie je zo wel weer.' Ik sta op en loop naar boven, maar merk wel op dat ze me een paniekerige blik schenkt. Wat is er toch met haar aan de hand? Ze gedraagt zich heel erg paranoïde. Hoort dat bij zwanger zijn? Ik moet namelijk toegeven dat ik daar echt helemaal geen verstand van heb. Misschien moet ik er een boek over gaan lezen ofzo. Als dat zou helpen dan zou ik dat meteen gaan doen.
Ik ben aangekomen bij de slaapzaal en pak perkament en een veer. Bij het raam ga ik zitten terwijl ik bedenk hoe ik het nieuws het beste kan brengen. Hey, mam en Matthew, ik word vader hoewel ik niet van de moeder hou. Groetjes, Jonah. Dat lijkt me niet echt de beste manier. Ik besluit gewoon te gaan schrijven en als het slecht is het weg te gooien.
Mam en pap,
Gisterenavond kwam ik erachter dat May, mijn vriendin, zwanger is door mij.
Ik staar naar de brief en begin meteen te scheuren. Dit is echt zo vreselijk. Ik staar even uit het raam en leg dan mijn hoofd op de tafel. Hoe kan ik zo leven? Een traan rolt langs mijn wang terwijl ik woedend tegen de tafel sla. De brandende pijn die door mijn knokkels vloeit voelt echter fijn omdat het de gedachten even verdringt.
'Jonathan, alsjeblieft, schrijf geen letter naar je ouders.' Ik draai me om en zie May, in tranen uitgebarsten, staan. Ze schud haar hoofd en kijkt me aan. 'Vertel het aan niemand, ik smeek je. H-het was een fout en ik wil het recht zetten. Ik wil niet jou leven verpesten.' Ik kijk haar fronsend aan, maar zij negeert me en blijft staan. Haar blik is gefixeerd op een vogel die in de verte vliegt - waarschijnlijk een uil die een brief aflevert.
'Ik ben niet zwanger. Het was nep. Maar luister naar me voor je boos wegrent.' Ze zegt het net op tijd, anders was ik nu weggerend. Ergens geloof ik het niet, want het is te goed om waar te zijn. Maar waarom zou ze liegen? Dat gaat ze me nu waarschijnlijk vertellen.
'Toen ik je die eerste keer met Kealan zag wist ik dat het mis was. Jou hart behoorde niet meer tot mij maar tot hem, of je het nou doorhad of niet. Ik raakte in paniek en een van mijn vriendinnen raadde me aan om jou een reden te geven om bij mij te blijven. Je hebt het me nooit verteld, maar ik weet dat je vader bij je weg is gegaan, dus besloot ik dat jij dat ook niet zou doen. Je hield van me en ik ben er zeker van dat je weer opnieuw van me zou kunnen houden als je een reden daarvoor zou hebben. Dus met deze reden zou jij weer van mijn houden en als je weer van mij hield dan zou ik doen alsof ik de baby was verloren, maar jij zou bij me zijn. Ik wilde alleen jou, Jonathan. Jij bent alles wat ik wil en ik zie nu dat ik helemaal fout zat. Vergeet het me, alsjeblieft.'
Meteen schud ik mijn hoofd. 'Ik was van plan mijn hele leven op te geven, voor iets wat jij verzónnen hebt. Ik heb Kealan ontzettend veel pijn gedaan en jij hebt mij ontzettend veel pijn gedaan. Ik wil je nooit meer zien.' Ik sta op en ren naar de Grote Zaal, omdat ik weet dat Kealan daar zit en ik moet met hem praten. Ik moet hem vertellen dat ik geen vader word.
In de Grote Zaal zie ik hem zitten en loop ik naar hem toe. Iedereen kijkt naar ons, waarschijnlijk omdat ze weer een nieuwe roddel gehoord hebben en willen weten of die waar is. Ik wil ze dat genoegen niet geven, dus duw ik de mensen die het dichtst bij zitten weg en kijk ik hem met twinkelingen in mijn ogen aan. Ik ben zo ontzettend opgelucht op dit moment dat ik hem gewoon hier, voor alle leerlingen van Zweinstein zou willen kussen om iedereen te laten weten dat deze jongen van mij is. Hoe geweldig hij ook is en dat ik hem niet verdien maakt hem niks uit, want hij houdt van me.
'Kealan, ik moet even met je praten,' zeg ik zachtjes terwijl ik mijn bord vol schep met eten. Deze dag kan niet meer stuk.

1333 woorden exclusief deze.

Spoiler alert: you will save yourself

....waarom lees je geen verhalen op Q Naomi? Omdat ze zo lang en weinig spaties zijn en het veel tijd kost..
hier komt linde... x') voooruit voor deze ene keer dan.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:
....waarom lees je geen verhalen op Q Naomi? Omdat ze zo lang en weinig spaties zijn en het veel tijd kost..
hier komt linde... x') voooruit voor deze ene keer dan.

Spoiler alert: you will save yourself

NoStranger schreef:
(...)

Ik kan er ook echt niet tegen om verhalen op Q te lezen, vooral als mensen geen enters gebruiken en het één lange lap tekst is. Heeft íémand daar zin in?
Maar ik moest gewoon dat record verbreken en kijk uit; als jij het verbreekt dan komt er nog een langere lap tekst.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Linde het zijn 3332 woorden :'D nu moet je je volgende post verbeteren

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Huh wat bedoel je? En ik ga even huiswerk maken

Spoiler alert: you will save yourself

NoStranger schreef:
Huh wat bedoel je? En ik ga even huiswerk maken

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Oh, sorry. Je schreef 3332 en ik was helemaal in de war.

Spoiler alert: you will save yourself

Kealan-Dereck Moore

Geërgerd bleef ik door spelen met de broodkruimels op mijn bord terwijl er steeds meer mensen rond mij heen gingen zitten; fijn om zo geliefd te zijn- zodat je nooit even rust kan hebben.
‘Kealan, ik moet even met je praten.’ Ergens schrok ik van die stem wat ik niet liet merken. Enkel en alleen trok ik een wenkbrauw omhoog waarbij ik mijn gezicht omhoog hief waar ik Jonah zag zitten. Zijn bord vollaaiend alsof hij wel kon eten voor drie. Voor May; de baby en hémzelf.
‘Ja; laten we het vooral gaan hebben over welke luiers je moet gaan kopen en of May wel borstvoeding moet gaan geven; ik denk dat het laatste niet verstandig is; tenzij je een imbeciel gedrocht wilt.’ Met dat stond ik ruw op terwijl ik Macy’s blik verbaasd op mij voelde branden.
‘Daarnaast vraag ik me af of ze besmet heeft met haar virus; gezien ik niet begrijp wat jij niet begrijpt aan het niet meer willen; zien, horen of spreken met mij. Maar blijkbaar moeten sommige dingen nog bij je ingeprent worden.’ Tot mijn voldoening klonken mijn woorden kil voordat ik van de tafel af ging en mijn blik op Macy richtte. ‘Kom je mee; of wacht je tot de familie bij een is gekomen. Laat ik alvast verklappen dat dat nog een paar maanden duurd.’


pampampam... so cold

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

‘dankjewel.’ fluisterde hij waarna hij naast mij plaats nam.
‘Je hoeft echt niet mijn boeken te dragen; George. Het is heel lief- maar wie weet krijg ik dan nog wat spieren in mijn armen. Niet dat jij dat nodig hebt… Je hebt het al perfect.’
Ik glimlachte ietwat nerveus en keek hem aan.
'Jij ook hoor.' Murmelde ik dan. Ik keek terug naar beneden en hoewel het totaal niet mijn bedoeling was, gleden mijn ogen naar zijn zak waar en een al te bekende sruk perkament uit stak. Ik begon me wat misselijk te worden en mijn hart maakte al bij het zien van deze stukje perkament een sprongetje. Met grote ogen staarde ik er naar en voordat Campbell wat kon doen, gritste ik het uit zijn broekzak en bouwde het ruw open. Ja; dit was mijn perkament. Ik vouwde het niet eens netjes in en maakte er een prop van en wierp die in mijn tas die ik haastig weer over mijn ehouder gooide en ruw naar Campbell zijn hand greep en hem mee de klas weer uit trok. Ik sleurde hem de wc's in en de deur gooide ik met een harde klap achter mij dicht om mijn tas op het grond neer te smeten en recht voor Campbell ging staan met pure paniek in mijn ogen.
'Zeg me niet dat je die hebt gelezen, Campbell; zeg me NIET dat je het hebt gelezen!' Siste ik paniekerig.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Thuis makes me so Sad. Maar ik verdiende het. Ik verdiende het echt.

Spoiler alert: you will save yourself

Ik lees nu pas hoeveel ennen en vreemde zinnen in mijn post staat. Maar ik schreef het ook vliegensvlug omdat mijn mob om 1% staat en ieder moment uit kan gaan vallen.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

SphinxX schreef:
Ik lees nu pas hoeveel ennen en vreemde zinnen in mijn post staat. Maar ik schreef het ook vliegensvlug omdat mijn mob om 1% staat en ieder moment uit kan gaan vallen.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

‘Jij ook hoor.’ Verlegen keek ik gauw weg terwijl ik mijn hand onder mijn hoofd plantte. Net toen ik weer terug keken voelde ik Georges hand langs mijn been schampen met een opgevouwen stuk perkament in zijn hand. Mijn mond gleed iets open en weer dicht terwijl ik hem het stukje perkament open zag vallen en de bekende handschrift tevoorschijn kwam. Snel keek ik naar Leo die blijkbaar niks in de gaten had; en ergens had ik de vreemde behoefte om naar hem toe te rennen en als een klein kind te verstoppen achter zijn gedaante; of juist mezelf vastklampen aan Georges been totdat al mijn spijt betuigingen goed genoeg zijn. Helaas was ik te laf om een van al deze dingen te doen waardoor George ruw naar me hand greep en me weg trok wat me deed scheiden met mijn boeken. Hard sleurde hij me de wc’s waarbij de deur met een harde klap dicht viel wat me toch wat bang deed worden. ‘Zeg me niet dat je dit hebt gelezen, Campbell; zeg me NIET dat je het hebt gelezen!’ angstig deed ik een paar stappen naar achter voordat ik mijn hoofd schudden.
‘…George rustig; alsjeblieft. Het spijt me; echt waar. Ik- ik wilde het terug leggen voordat je er achter zou komen..’ meteen besefte ik dat dit het domste was wat ik kon zeggen.
‘Oke; ik weet het niet- oke. Jij gaf me die trui; en- ik wilde hem bekijken waardoor ik hem open vouwde en toen verscheen er een briefje- ik dacht omdat het in de trui zat dat; ik weet het niet- voor mij was? ik weet dat het dom klinkt; maar toen ik jouw naam zag staan- ik zweer het; ik wilde het dichtvouwen maar toen zag ik Nathaniel staan en mijn naam; en dooddoeners en dat het gevaarlijk is als je nu met mij breekt.. maar ik zweer het je- ze- ze doen je echt heus niks als je dat doet. Ik-ik denk vinden ze het eerder leuker als je het doet; d-dus je hoeft niet te wachten tot de k-kerst of z-zomer.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya