• hier de speeltopic. even voor de mensen die de regels niet meer wisten:
    Regels:
    - Mag natuurlijk een beetje gek doen (het is potc, wat denk je dan?), maar niet té.
    - Geen seks, zoenen mag wel.
    - je mag alleen over niet gespeelde personages en jezelf bepalen. Behalve als mensen te lang niet reageren, dan mag je zeggen dat ze gewoon niet luisteren.
    - Je bent nergens het beste in! Dan bepaal je voor anderen waar je niks over te zeggen hebt dat zij dat niet kunnen! Iets gewoon goed kunnen is prima.
    - Geen enkele actie is perfect!

    En hier even het verhaal.

    Jack Sparrow zit zoals gewoonlijk in de problemen. Zijn schip is kapot, en hij is gestrand op een eilandje. Dat eiland heeft al bewoners. Niet zulke makkelijke mensen, helaas. Er is nog een piratenschip gestrand, bekend als de Red Shell. De zeemeerminnen vinden het, in tegenstelling tot de mensen, heerlijk, want ze hebben honger. De piraten worden gezocht, en Jack heeft geen goed werkend schip. Ze maken plannen voor een schip kapen, maar dan moeten ze wel ontsnappen aan de pittige eilandbewoners, plus Barbossa...


    Het begint met dat de ochtend is, en de piraten van de Black Pearl en die van de Red Shell ontmoeten elkaar. Voor meerminnen en bewoners is het ook een gewoon ochtend, en de meerminnen komen ook een beetje naar de piraten kijken.

    [ bericht aangepast op 28 maart 2015 - 18:33 ]


    mortui vivos docent

    [Mt, ik wist dus niet dat er al een speeltopic was]


    -


    _____________________________________________________
    Captain Jack Sparrow • Pirate • The Black Pearl


    Mijn ogen flikkeren open en een felle zonnestraal schijnt in mijn ogen, met barstende koppijn kom ik kreunend overeind. De zon valt door een spleet in het hout van de boot, recht op mijn gezicht. Ik zucht diep en laat me weer in het kussen zakken. Naast mijn bed liggen zoals gewoonlijk een hele hoop lege flessen rum. We zijn gister gestrand op een klein eiland gelegen midden in de oceaan, vandaag wordt het maar eens tijd om de bewoners een bezoekje te brengen.
    Ik rek me uit en kom overeind, ik schud mezelf wakker en pak een halfvolle fles rum van de grond om die vervolgens achterover te gieten. Ik spoel mijn mond met de bruine vloeistof en gooi de fles op de grond waarna ik me richting het dek bevind.
    Het is een zonnige dag, de zon brand op mijn huid en ik kijk - met mijn ogen tot spleetjes geknepen om me heen.
    'Iemand, ik wil graag mijn hoed en meer rum!' schreeuw ik over het dek nadat ik tot de ontdekking gekomen ben dat mijn hoed onvindbaar is, 'oh en ontbijt, ik wil ontbijt,' brom ik erachter aan waarna ik naar de reling loop om uit te kijken over de het eiland dat zich voor me bevind. Ik rol mijn gevlochten baard tussen mijn bevuilde vingers heen en weer en haal mijn kompas uit mijn borstzak.


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    (eventjes, hoe kan hij op het dek zijn als zijn schip gekaapt is...?)


    I'll be your best kept secret, and your biggest mistake

    MAYBENOT schreef:
    (eventjes, hoe kan hij op het dek zijn als zijn schip gekaapt is...?)

    [Oh lol grapje, ik dacht dat hij zijn schip nog had, alles is een beetje vaag, ik pas het nog wel aan als ik weer tijd heb]

    [ bericht aangepast op 20 dec 2014 - 23:16 ]


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    (ja snap wat je bedoelt, maar staat wel in de beginpost dus ik dacht ik zeg het maar eventjes c: )


    I'll be your best kept secret, and your biggest mistake



    Captain Hector Barbossa

    "Krijg nou-" Barbossa keek door zijn verrekijker en zag tot zijn verbazing dat zijn ogen hem toch echt niet bedrogen, de Black Pearl lag daar echt, gestrand. En waar is Sparrow? Dacht Barbossa behoedzaam. Hij wist genoeg van zijn vroegere kapitein om te weten dat die de Pearl met man en macht zou laten bewaken, als hij besloot zelf op onderzoek uit te gaan op het eiland. Maar er was niemand te zien. Hector, die nu inmiddels kapitein was van de Queen Anne's Revenge, het vroegere schip van Blackbeard die hij had vermoordt, besloot niet dichter bij het eiland te komen dan nodig, en gaf het commando om stil te leggen. Had hij dit eiland niet eens eerder gezien? Hij zou toch zweren van wel, hij kende elke zee, oceaan, en wat er ook maar bij in de buurt kwam. En dit kleine eiland in het bijzonder, was er een waar je niet verzeild wilde raken, alleen, zonder crew. Wat heb je nu weer uitgevreten Jack? Wie heb je nou weer tot vijand gemaakt? Barbossa snoof, het eiland opgaan ja of nee, was nu de vraag. En hij wist dat zijn eigen Crew zich dat nu ook aan het afvragen was. Zij kende dit eiland misschien niet, en Barbossa wist dat ze dat ook niet meer wílden als ze eenmaal wisten hoe het er tussen de groene bomen aan toe ging. Hector zuchtte diep en geïrriteerd en draaide zich om, hij wees naar vier bemanningsleden, beval ze stukken stof van hun kleding te scheuren en die in hun oren te stoppen, "tenzij je kaalgevreten op de bodem van de oceaan wilt belanden!" snauwde hij, toen hij vragend aangekeken werd, "er zwemmen zeemeerminnen in deze wateren, en ik vertik het om opnieuw een schip te verliezen!" de rest beval hij om de sloepen uit te laten. Zelf, ging hij ook mee, met twee geladen pistolen, en een degen dat meer dan klaar was om bloed te proeven.

    [ bericht aangepast op 25 dec 2014 - 21:53 ]


    I'll stop laughing as soon as it stops being funny


    Eva Dagger


    Ik zag dat er bootjes werden uitgelaten, en zwom ernaartoe. Jammer dat ik niet de enige was. Veel meerminnen hadden wel zin in een hapje, maar ik niet. Ik was niet echt een meermin. Ik was een Sparrow. Ik koos een willekeurig bootje uit, en dook boven water. Ik duwde de meermin naast me onderwater. 'Mijn sloep,' snauwde ik. Ik wendde me tot de matrozen. 'Hoi,' zei ik. Eerst keken de matrozen me bang aan, maar ontspande zich toen. 'Hoi,' groette een matroos me terug. 'Weten jullie waar Barbossa is?' vroeg ik met mijn liefste lach. Niet lief dus. De matrozen schudden ontkennend hun hoofd. 'Maar wij kunnen je ook wel vergezellen,' zei eentje. Ik schudde mijn hoofd en perste er een glimlach uit. Oef. Hoe zwaar zou een verleiders- beroep zijn als je geen meermin was? 'Nee, dankje. Ik heb weinig tijd,' zei ik. Voordat de matrozen dan ook maar de kans kregen om te protesteren dook ik onder water. Ik sloeg mezelf op mijn voorhoofd. Ik kon niet zo stom zijn. Ik moest gewoon naar de voorste sloep. Zodra ik de boot had bereikt, dook ik boven water en stelde mijn vraag. 'Barbossa! Wat doe jij hier?!'.

    [ bericht aangepast op 28 maart 2015 - 19:01 ]


    mortui vivos docent



    Captain Hector Barbossa

    "Nee maar, Eva Dagger," zei Barbossa, en hij kon een glimlach niet onderdrukken, terwijl hij het meisje aankeek, "dat is lang geleden. Was het niet rond mijn muiterij tegen Jack, dat we elkaar voor het laatst gezien hebben?" Hij knikte naar het eiland, "heeft hij zich weer in de nesten gewerkt? Of zijn crew?" Een paar bemanningsleden keken hem aan, waarom kon hij gewoon met die zeemeermin praten zonder onaangeroerd te blijven? Ze begrepen er niks van. Maar, Eva was dan ook geen gewoon meisje. En dat wist Barbossa wel, maar zijn bemanningsleden niet. "Ik weet nog niet wat ik ga doen, hem helpen of hem ten onder zien gaan," beantwoordde hij droogjes haar vraag, "als hij ten onder gaat neem ik de Pearl mee, en zo niet," hij grijnsde, "zie ik wel wat er gebeurd. Aangezien ik nu de Queens Anne's Revenge heb." Na hun laatste avontuur leken hij en Jack weer een beetje beter met zijn tweeën om te kunnen gaan; goed, met zijn tweeën op één schip was nog steeds twee te grote ego's bij elkaar, maar het was beter dan het constante gekibbel over wie de Pearl nou eigenlijk was. En in alle eerlijkheid, Barbossa was niet ontevreden met de Queen Anne's Revenge, die hij had opgeëist nadat hij Blackbeard gedood had. Hij keek haar opnieuw aan, "of, neem jij de Pearl over als Jack het op dat eiland niet overleefd? Je denkt toch nog steeds dat hij je vader is? Of ben je inmiddels van gedachten veranderd?"


    I'll stop laughing as soon as it stops being funny


    Eva
    Dagger


    Ik keek Barbossa aan. Natuurlijk was Jack mijn vader, maar hij zei het zo spottend. Ik wist wel dat hij niet mijn échte vader was, maar beter had ik nooit gehad. 'Ik zou hem wel kunnen overnemen, maar ik denk dat ik er weinig aanheb.' zei ik. 'Het is geen nieuwe vijand, mocht je het willen weten. De Oost- Indische- Compagnie heeft de Pearl kapot geschoten. Ik heb nogal weinig aan een kapot schip.' zei droog. 'Oh, ja, en er is nog een schip. De Red Shell, geloof ik'. 'En... ik denk niet dat hij ten onder gaat. En anders denk ik dat we weer naar het Dodenrijk moeten' zei ik. Of nee, verkeerd gezegd. Als hij ten onder ging was dat op land, en dan kwam papa niet in de kist. Maakte niet uit. De bemanning hield belachelijk veel van mijn vader, als je dat handjevol vervelende matrozen niet meetelde. De bemanning keek Barbossa nog steeds raar aan. Het wás ook raar, tenminste, als je niet wist wie ik was. Met meerminnen praten kon gevaarlijk zijn. Dat was bij mij niet zo. Nou ja, eigenlijk wel, maar ik at geen mensen. Maar zolang ik een kortelas - of zonder - bij me had, was ik alsnog levensgevaarlijk. De man op het strand kan het bewijzen. 'Gek, normaal zet je me vast als ik je om informatie vraag' zei ik. Er groeide een glimlach op het gezicht van een van de bemanningsleden. 'Zei ik dat hardop?' vroeg ik toen. Dit was zo, zo ontzettend stom. Maar ja, bij Barbossa gevangen zitten was zo erg nog niet. In elk geval beter dan bij de rumloze eilandbewoners.

    [ bericht aangepast op 28 maart 2015 - 19:07 ]


    mortui vivos docent

    Lizor schreef:
    (...)
    [Oh lol grapje, ik dacht dat hij zijn schip nog had, alles is een beetje vaag, ik pas het nog wel aan als ik weer tijd heb]


    (Hoeft niet hoor, je mag het zo houden. Je schip is alleen wel stuk)


    mortui vivos docent


    Brianna Woods

    Geschrokken word ik wakker, waar ben ik? wie ben ik? Na een paar minuten kwam alles weer terug van de afgelopen nacht. Mijn grote vriend de fles rum had me weer zo dronken gemaakt als mogelijk. Met een kloppend hoofd en bonzend hart spring in van het -nog wel een beetje- schip af. Ons schip was al een paar dagen uit de running. Kapot. Ik loop verder van het schip af en bekijk het van een afstandje. Het is nog vroeg, het gesnurk van bemanningsleden overstemt de stilte van de natuur. Ik loop het woud in dat zich midden op het eiland bevindt. Met mijn polsmessen snijdt ik de overstekende takken weg en loop ik door, verschillende exotische dieren kijken naar me en ik word enigszins bang van alle kleine kraaloogjes. Ik ben opzoek naar een hoge boom, waarvandaan ik de omgeving kan verkennen en ik besluit om in de eerste de beste boom te klimmen. Ik voel de takken langs mijn gezicht snijden en het bloed uit de wonden op mijn wangen druppelt in mijn mond. IJzer. Ik trek een vies gezicht en spuug wat speeksel naar beneden. Op een geve moment zit ik boven in de boom en ik haal een klein flesje uit mijn heupzakje. Rum. Rum is het enige, wat de smaak van ijzer kan laten smaken naar een vruchtbare zonnige dag.
    Ik kijk om me heen en bestudeer het eiland, tot er een vogel plotseling op me af komt vliegen en ik van schrik de takken van de boom loslaat. Ik val zo'n 30 meter naar beneden en val op mijn pols. Een helse pijn laait op en mijn pols begint te bloeden. Tranen staan in mijn ogen en ik zie wazig. Ik laat mijn lichaam achterover vallen op het zachte mos van het woud en mijn droge mond kan een zacht piepende help uitstoten, maar niemand kan me horen, hier midden in het woud. Het laatste wat ik weet is dat mijn hoofd een tak raakt en ik het bewustzijn verlies.

    Ik was op vakantie, sorry voor het late stuk :x

    [ bericht aangepast op 3 jan 2015 - 23:21 ]


    nothing is true, everything is permitted.