Het zit gewoon even tegen, maar de main reason waarom ik verdrietig ben is dat men mij ervan beschuldigt onredelijk te zijn, terwijl zij dat zelf zijn. Als mijn moeder in de put zit of wat dan ook ben ik de laatste die zegt dat ze iets niet wil doen. Ik kom soms zelfs wel eens met een bosje bloemen aanzetten of iets anders om haar op te vrolijken. Nu voel ik me eens ellendig, want mijn koptelefoon is stuk gegaan. Ik vroeg dus aan mijn moeder of ze met me naar Zwolle wilde gaan, is ongeveer 15 kilometer aka twintig minuten rijden van mijn woonplaats om een nieuwe koptelefoon te halen. Zegt ze dat ze rugpijn heeft, afijn. Prima, kan gebeuren. Maar ik mag ook niet even zelf met de bus gaan om er een op te halen. Ze zegt dat ik maar genoegen moet nemen met in-ear-oortjes die nog thuisliggen en die zij zelf heeft gebruikt. (Lekker hygiënisch!) Ze zegt dat ik die koptelefoon dan maar als verjaardagscadeau moet vragen, maar dat wil ik niet. Ik wil die koptelefoon zelf betalen, want er is iets anders dat ik veel liever op mijn verjaardag wil. Iets dat ook nog eens minder duur is zelfs. Ik heb dat dus gezegd, maar ze vindt mij ineens onredelijk. Nu ben ik flink van de kaart, want ik was gehecht aan die koptelefoon en ik heb gewoon een nieuwe nodig (ik had er een gezien van twintig euro die het volgens de mediamarktklanten prima doet) en dat mag zelfs niet eens. Ik ga gewoon gek worden zonder muziek en ik ben niet van plan om mama's oortjes te gebruiken nadat zij een oorontsteking heeft gehad. Dat is gewoon niet hygiënisch :c
Ben ik dan zo onredelijk? Ik bedoel, ik wil het nota bene zelf regelen en zelf betalen. Is dat zo onredelijk?
26 - 02 - '16