• ///

    [ bericht aangepast op 6 juni 2016 - 20:37 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Ik snap het opzich heel goed waar je het over hebt. Ik ben in principe ook vrij idealistisch ingesteld, en als ik dit soort verhalen hoor van andere mensen dan wil ik er ook altijd tegen in gaan. Zeker pure onrechtvaardigheid stookt me echt op. Maar het probleem is een beetje, dat als je bij elk probleem zo 'heftig' reageert, dan wordt je daar waarschijnlijk gewoon heel erg moe van, en ik denk dat dat precies is waar jouw vriendin ook last van heeft. Ze is het waarschijnlijk zat om hierover te discusseren met haar ouders, en legt zich er dus maar bij neer, ook omdat ze misschien denkt dat ze deze discussie toch nooit gaat winnen.

    Ik denk dat je dan op een punt zit waar je moet kiezen, kan ik deze discussie winnen, of kan ik niet winnen (en wordt daardoor de relatie met mijn ouders alleen maar slechter als ik blijf discusseren en tegensputteren). Misschien moet je dan begrijpen dat ze liever normaal met haar ouders omgaat, dan gelijk te krijgen, en niet meer zijn kamer te hoeven stofzuigen.


    Travel far enough, you'll meet yourself

    Ik snap helemaal wat je bedoeld met een hekel hebben aan onrechtvaardigheid, daar heb ik ook heel vaak "last" van. Helaas is het meestal zo dat degene die onrechtvaardig doet, dat niet door heeft omdat het in zijn/haar ogen wel rechtvaardig is.
    Kan je geen tips geven maar succes ermee :/

    Ik kan ook niet tegen onrechtvaardigheid. Als ik verhalen hoor waar er onrechtvaardigheid in afspeelt, kan dat soms dagen in m'n hoofd spoken.

    Ik snap dat je vriendin zich uiteindelijk er maar bij heeft neergelegd om ruzies te voorkomen, maar het zou idd beter zijn als ze bleef vechten om haar ouders toch te doen beseffen dat het niet eerlijk is. Als ze het tenminste al voor elkaar krijgt dat hij zijn eigen kamer opruimt, zou ik het al een stuk beter vinden, maar nog steeds oneerlijk, dat ze zoveel thuis moet helpen. Hij heeft er gekozen om te werken, maar kan nog altijd evengoed meehelpen.


    Ik wil een tuin vol egels

    Dat heb ik ook altijd met mijn broertjes van vijftien en veertien. Zij zitten de hele dag achter de laptop en ik kan het hele huis voor hun neus gaan schoonmaken (omdat ik dan toevallig de eerste paar uren vrij heb of het vakantie is. Zaterdags ben ik ook aan het werk.) En de tafel afruimen of stofzuigen als ik het heel netjes vraag, nee ho maar. Dat heb heb je nou eenmaal. De één moet altijd meer dorn dan de andere.

    [ bericht aangepast op 25 okt 2014 - 19:48 ]


    Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

    Uhm, ja, misschien is het lullig. Maar zo erg is het niet? Dat moet ik ook doen? Ik denk eerlijk gezegd dat je het je teveel aantrekt.


    'The best way to predict the future is to create it'.

    Libertas schreef:
    Uhm, ja, misschien is het lullig. Maar zo erg is het niet? Dat moet ik ook doen? Ik denk eerlijk gezegd dat je het je teveel aantrekt.

    Het gaat hier niet om gewoon een huistaakje, het gaat hier om het feit dat ze dus eigenlijk haar broers shit op moet lossen (broer had het in huis gehaald, zusje moet er maar voor zorgen). Zo begrijp ik het althans.

    Naar mijn mening valt het aan allebei de kanten te snappen; het is lastig om er verandering in te brengen als je denkt dat het toch geen zin heeft. Wanneer ze het meerdere malen geprobeerd heeft om haar standpunt over te brengen en er verandert niets, zou ik er een beetje apathisch van worden. Anderzijds slaat dit nergens op, om even kort door de bocht te zijn, en kan hij het heus weleens zelf doen. Hij zal vast wel vijf minuten vrij kunnen maken in zijn drukke agenda, lijkt mij.
    Als mijn broertje bijvoorbeeld wat in huis had gehaald, waar ik op een gegeven punt de gehele tijd op moest toezien, zou ik iets hebben van "bekijk 't, hij wilde het, ik heb wel andere shit te doen".


    Quiet the mind, and the soul will speak.