[Speeltopic 18] Harry Potter and the Goblet of Fire - Speeltopics

Een nieuw jaar op Zweinstein breekt aan. De tovenaars en heksen keren terug naar Zweinstein, waar weer heel veel te beleven is. Zoals, Het Toverschooltoernooi. Er doen 3 verschillende scholen mee aan het Toverschool toernooi, de leerlingen van een bepaalde school gooien een briefje met hun naam erop geschreven in de Vuurbeker. Die kiest dan de namen. En natuurlijk, de nieuwe Zwerkbal try-outs, niet iedereen kan natuurlijk in het team zitten. De tovenaars en heksen leren weer nieuwe dingen die ze later weer kunnen gebruiken. Het zal je niet te makkelijk afgaan, er zit natuurlijk wel een maar aan het verhaal. Want als je de beker jouw naam gekozen heeft kom je er niet meer onderuit. En natuurlijk de opdrachten zijn zwaar. Zoals het gouden ei stelen van een draak, je dierbare redden van de meermensen, die in het meer naast Zweinstein leven. Dit schooljaar wordt dus lastiger dan de andere jaren...



|| Graag Invullen:


Invullijstje voor de studenten:


Invullijstje voor leraar, schoolhoofd of afdelingshoofd:




|| Rollen: ||

Reserveringen:



Leerlingen:



Beauxbattons: Vol! Er doet maar 1 van de Beauxbattons mee!




Klammfels Vol! Er doet maar 1 van de Klammfels mee!




Leraren:

---

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Oké vind ik goed.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

Zoals altijd als ik wat eiste schudden George zijn hoofd terwijl hij langzamerhand dichterbij kwam.
‘Wat als ik dat niet wil? Ik wil eerst horen.. wat er in merlijns naam aan de hand is; waarom je plotseling zo doet tegenover mij; eerst vermijd je me en en.. daarna doe je plotseling weer alsof je van mij houd.’ Ik schudde mijn hoofd en beet weer op mijn lip. Ik kon haast verklappen dat ik net een foto was gezien dat het enige was wat ik kon doen en continu op afspelen stond. ‘Ik blijf hier.’ Met dat liep hij weg en begon een glas water te drinken.
‘G-george je sn-snapt h-het niet.’ Murmelde ik terwijl ik snel naar mijn handen keek waar ik nerveus mee speelde.
‘Ik was egoistisch. Ik wilde maar een avond met jou. Maar een omdat ik w-wist dat het f-fout zou gaan, maar h-helaas leef ik a-alweer. Alsof ik n-niet dood kan gaan. Ik g-gaf je alleen het b-briefje o-omdat ik n-niet wilde dat zo onze e-einde zal z-zijn. D-dat dat mijn laatste w-woorden naar je waren. I-ik w-weet het. E-egoistisch. Het sp-spijt me.’ Ik trok wat nerveus met mijn mond om een snik tegen te houden gezien ik me per seconde alleen maar ellendiger voelde worden.
’S-Sorry.’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ralf Auron

Het was al een week geworden sinds mijn tweede opdracht, nog steeds zit ik in de shok en heb ik het moeilijk met ademhalen. Maar voor Campbell is dat geloof ik veel erger; die ligt nog steeds in de ziekenzaal. Om die reden was George meer bij ons dan alleen in de slaapzalen.
Nu zat ij dus alleen in de leerlingenkamer een boek aan het lezen. Een boek zobder titel; wat vreemd is. Gekregen van mijn oom vanochtend in verband met mijn verjaardag vandaag. Eindelijk word ik vijftien vandaag; weer een jaartje dicht bij Fred. Ik zuhtte even en dacht even na. Hij gaat weg van Zweinstein en dan blijf ik alleen achter..
Nu niet tenminste, want hij gooide zijn onverwachtse armen om me heen en met een glimlachje sloot ik mijn boek.
'Goedemorgen, Ralfie. Heb je al ontbeten? Ik heb honger, Wil je alsje- alsje- alsjeblieft met me mee naar de Grote Zaal gaan?' Ik lachte en knikte met mijn hoofd.
'Natuurlijk Fred; ook al heb ik geen honger.' Murmelde ik en legde mijn zwarte boek op mijn schoot. Ik heb echt geen hoger en ik wil niet naar het grote zaal toe. Natuurlijk heeft iedereen mijn verjaardag alweer vergeten, behalve mijn oom. Mijn ouders stuurden me een jaarlijkse preek-brief waarin stond dat ze spijt hadden dat ik geboren was, dat ik een afschuwelijke persoon was om mijn broer te doden, dat ik een scgande ben voor de familie en al. Grappig dat dat tien jaar geleden anders was. Toen was het een hele feest toen ik jarig was. Jammer; alles veranderd ook zo snel. Maar dit jaar hoop ik wat anders; ik heb Fred en hopelijk heeft hij het niet vergeten. Ik hief niets anders, geen cadeau if lieve woordjes; als hij maar bij me is ben ik blij. Misschien egoïstisch ook maar ik hoop zo erg dat hij mijn vetjaardag niet heeft vergeten als ieder ander elk jaar..
Ik stond op en liep terug naar de slaapkamers waar ik mijn boek op mijn bed gooide en de doosje met pillen uit het kastje haalde. Zo is het mijn verjaardag maar ook de dag van de volle maan. Ik pak er gelijk twee en liep terug naar Fred toe waarna ik een pilletje in zijn hqnd propte.
'Je weet wat voor dag het is vandaag?' En ik bedoelde het dus voor beiden dagen..

---

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ginny zal jouw vverjaardag nooit vergeten; Ralf :<

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

‘G-george je sn-snapt h-het niet. Ik was egoistisch. Ik wilde maar een avond met jou. Maar een omdat ik w-wist dat het f-fout zou gaan, maar h-helaas leef ik a-alweer. Alsof ik n-niet dood kan gaan. Ik g-gaf je alleen het b-briefje o-omdat ik n-niet wilde dat zo onze e-einde zal z-zijn. D-dat dat mijn laatste w-woorden naar je waren. I-ik w-weet het. E-egoistisch. Het sp-spijt me. S-Sorry.’ ik schudde mijn hoofd en plaatste de lege bekertje terug op de kastje en liep naar Campbell toe. Hij was ellendig, verdrietig. Door mij? Door dit alles denk ik. Ik kwam op zijn bedrand zitten en gooide een arm om hem heen om hem dichter naar me toe te trekken.
'Dat is totaal niet egoïstisch Campbell Saunders. Ik ben hier nu zo egoïstisch bezig om niet naar je te luisteren, hier te blijven en je zelfs te knuffelen. Maar dat doe ik omdat ik de risico wil nemen. Ik wil liever dood dan je nooit meer kunnen zien. Maar toch ben ik erg nieuwsgierig naar waarom je me dan zo vermeed. En- en..' ik stopte even en liet hem los om naar zijn hand te staren.
'En zei dat je niet- nooit van me had gehouden.' Ik beet bij de woorden op mijn lip en schudde mijn hoofd.
'Camp. Ik wil zo- zo erg terug naar de tijd van wanneer we nog lachend door het sneeuw liepen. Je hand met alle rust vast kon houden. Je zeldzame glimlach nog kon zien. Ik wil zo graag een rusrige leven leiden, zonder Karkarov, zonder Nathaniel, alleen met jou. Maar dat is slechts een droom..' Ik keek op naar zijn ogen en greep naar zijn hand.
'Je hebt gelijk; ik snap het niet. Ik snap niets. Alles wat ik nu wil weten is wat er nou aan de hand is.'

---

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

Fred Weasley

'Natuurlijk Fred; ook al heb ik geen honger.' Ik glimlach. Meestal heeft Ralf totaal geen eetlust tijdens de volle maan terwijl ik juist heel veel ga eten. Ralf loopt naar zijn slaapzaal en ik blijf zitten wachten tot hij terug komt. Als hij terug is legt hij een pilletje in mijn hand. Ik pak zijn hand vast zodat het niet opvalt en laat die dan los, waarna ik het pilletje in mijn zak stopt.
'Je weet wat voor dag het is vandaag?' Ik probeer na te denken en meteen weet ik het. Vandaag is het Ralfs verjaardag. Ik ben ontzettend slecht in het onthouden van datums. Daardoor is er nog maar één oplossing.
'De volle maan?' zeg ik vragend. Ik loop naar de Grote Zaal en stop dan opeens. 'Ah, ik heb gisteren iets aan George gegeven en hij heeft het nog niet teruggegeven. Ik moet even naar hem op zoek. Zie je zo,' zeg ik en druk een kusje op zijn slaap. 'Tot zo.' Ik ren naar de ziekenzaal waar George meestal zit deze dagen. Hij is al de hele tijd bij Cam. Als ik er ben zie ik dat Campbell wakker is.
'Heey Cam, George. Fijn om te zien dat je weer wakker bent. Maar eh George, ik heb een probleem.' Ik ga op de stoel naast die van George zitten en kijk van George naar Cam en weer terug. 'Ralf is vandaag jarig en je weet hoe slecht ik met datums ben. Nu wil ik een supriseparty voor hem plannen maar ik heb iemand nodig die hem afleidt. Nu wil ik aan jou vragen of je wil doen alsof je mij bent...' Ik kijk naar George. 'Alsjeblieft, broertje?'

---

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

‘Dat is totaal niet egoïstisch Campbell Saunders. Ik ben hier nu zo egoïstisch bezig om niet naar je te luisteren, hier te blijven en je zelfs te knuffelen…’ ik slikte terwijl ik nog dichter dan hij me naar zich toe getrokken had tegen hem aan drukte en zijn arm om mij heen voelde waardoor ik mijn ogen sloot en zachtjes met mijn hand een prop van zijn shirt maakte waar zijn hart bonsde. Voor even leek ik mijzelf veilig te voelen. Voor even leek ik mijzelf iets minder leeg te voelen; minder eenzaam.
‘… Maar dat doe ik omdat ik de risico wil nemen. Ik wil liever dood dan je nooit meer kunnen zien. Maar toch ben ik erg nieuwsgierig naar waarom je me dan zo vermeed. En- en.. en zei dat je niet- nooit van me had gehouden. Camp. Ik wil zo- zo erg terug naar de tijd van wanneer we nog lachend door het sneeuw liepen. Je hand met alle rust vast kon houden. Je zeldzame glimlach nog kon zien. Ik wil zo graag een rustige leven leiden, zonder Karkarov, zonder Nathaniel, alleen met jou. Maar dat is slechts een droom. ‘ ik voelde langzaam zijn arm van mij afvallen en naar mijn hand grijpen waardoor ik met de ander alleen maar steviger het propje vast hield en dichter tegen hem schoof. Het maakte me niet meer uit of het pijn deed of niet. Dit was waarschijnlijk nog de laatste keer. De laatste keer dat ik zijn liefde nog kon voelen want zodra ik uit deze zaal was; zodra Nathaniel me wakker zag dan zou ik hem weer moeten negeren. Weer moeten zeggen dat ik hem haat wat mijn hart zou breken tot ik het zou geloven. ‘Je hebt gelijk; ik snap het niets. Ik snap niets. Alles wat ik nu wil weten is wat er nou aan de hand is.’ Ik schudde zachtjes mijn hoofd en probeerde te lachen die ik al gauw smoorde omdat het alles behalve charmant was. Meer gênant terwijl ik me alleen maar dichter naar hem drukte alsof het een knuffel was.
‘Maakt het werkelijk uit alsof je het snapt of niet. Het is niet relevant; George..’ ik slikte abrupt tot ik een stem hoorde; ‘Heey cam, George. Fijn om te zien dat je weer wakker bent. Maar eh George, ik heb een probleem. Ralf is vandaag jarig en je weet hoe slecht ik met datums ben. Nu wil ik een supriseparty voor hem plannen maar ik heb iemand nodig die hem afleid. Nu wil ik aan jou vragen of je wil doen alsof je mij bent.. Alsjeblieft, broertje.’ Ik beet op mijn lip en liet George los evenals mijn lichaam die ik net helemaal tegen hem fijn gedrukt had waar ik gauw geen van beide aankeek. Min of meer omdat ik niks wist te zeggen en ergens meteen het beeld voor kwam hoe George, Ralf zou zoenen. Het is mijn verdiende loon. Ik had hetzelfde bij Victoire en er zat toch geen toekomst tussen mij en George. Dit was beter zo.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

Hij schudde zijn hoofd en trok me dichter tegen hem aan wat ik verschrikkelijk fijn vond. Met een klein glinlachje sloot ik mijn ogen en gooide mijn arm weer om hem heen.
‘Maakt het werkelijk uit alsof je het snapt of niet. Het is niet relevant; George..’
Ik wilde glimlachen maar schrok van een veels te bekende stem dat
‘Heey cam, George.' Zei, en herkende het als die van Fred.
'Fijn om te zien dat je weer wakker bent. Maar eh George, ik heb een probleem. Ralf is vandaag jarig en je weet hoe slecht ik met datums ben. Nu wil ik een supriseparty voor hem plannen maar ik heb iemand nodig die hem afleid. Nu wil ik aan jou vragen of je wil doen alsof je mij bent.. Alsjeblieft, broertje.’ campbell liet me los en even trok ik mijn wenkbrauwen op terwijl ik de leegte aanstaarde en "uh" murmelde voordat ik Fred weer aankeek.
'Ik wil je wel helpen; Fred maar..'
Met mijn kiezen op elkaar wierp ik Campbell een blik toe voordat ik maar mijn handen staarde. Oh Merlin; wat nu..
'Echt waar' voegde ik er snel aan tie voordat ik Fred weer aankeek.
'Maar misshien kun je hem ook een slaapdrank geven en hem terug naar zijn bed dragen, kan ik je ook meehelpen met de supriseparty.' Stelde ik met een glimlach voor.

[ bericht aangepast op 13 okt 2014 - 23:28 ]

---

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

Fred Weasley

'Ik wil je wel helpen; Fred maar..' Hij kijkt even naar Cam en ik weet dat het mis is. Natuurlijk. 'Echt waar. Maar misschien kun je hem ook een slaapdrank geven en hem terug naar zijn bed dragen, kan ik je ook meehelpen met de supriseparty.' Ik zucht en kijk weg. Natuurlijk, hoe kan ik dan ook zo dom zijn dat hij een dag met Ralf door zou willen brengen in plaats van met zijn vriendje.
'Ik ga dan maar weer. Veel plezier vandaag,' mompel ik met een beetje een boze ondertoon en ik loop weg. Op de weg naar de Grote Zaal bots ik tegen iemand aan. Ik kijk op en zie dat het Katie is. Niet dit ook nog. Dan krijg ik een idee. 'Katie. Wil je me ergens mee helpen?' vraag ik. Ik zie haar blik vrolijker worden als ze knikt. 'Goed. Kan jij Ralf een hele dag bezig houden? Alsjeblieft?' vraag ik. Ze kijkt me verbaasd aan.
'Waarom zou ik dat willen? Ik wil helemaal niks met dat joch te maken hebben.' Ik kijk haar achterna en zucht dan verslagen. Hier sta ik dan; het slechtse vriendje ter wereld, op de verjaardag van mijn vriendje waar ik helemaal niks voor gedaan heb omdat ik het ben vergeten. Wat nu?

---

Spoiler alert: you will save yourself

Je doet alsof cam en George zo gemene zijn terwijl cam net pas nog niet eens een uur wakker is en je hem al dwingt. maar maakt niet uit :< Cam stuurd zijn ex vriendje al weg

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Haha zo bedoelt Fred het niet hij is alleen depri suprise hij is mijn personage omdat hij niks voor Ralf kan bedenken.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

'Ik wil je wel helpen; Fred maar.. Echt waar. Maar misshien kun je hem ook een slaapdrank geven en hem terug naar zijn bed dragen, kan ik je ook meehelpen met de supriseparty.’
Ik hoorde hem zuchten en beet op mijn lip die ik letterlijk voelde openscheuren. Fijn. Dat kon er ook nog bij.
'Ik ga dan maar weer. Veel plezier vandaag,' ik zuchtte onhoorbaar terwijl Fred alles behalve zijn boze ondertoon verborg wat meteen weer een enorm schuldgevoel opleverde. Het was zijn broer en George verdiende lol te hebben. Niet hier bij een depressief monster als bij mij opgesloten te zitten. Ik wist dat ik hem ongelukkig maakte. Binnen twee dagen had ik zijn hele kerst verpest. Eigenlijk in minder tijd maar ik had maar twee dagen in het Nest verbleven. Het was gewoon een voorteken. Een voorteken dat ik George met rust moest laten. Uit zijn welzijn.
‘Ga alsjeblieft naar hem toe en help hem.’ Fluisterde ik zachtjes zonder hem aan te kijken. Eigenlijk wilde ik nu weglopen maar alleen al het aanblik naar de afstand van de deur maakte me al benauwd en misselijk waardoor ik onbewogen naar het dekbed staarde waar mijn hand nutteloos op lag. Waar zo vaak mijn hand op gelegen had gezien ik enkel en alleen maar ongeluk kon aantrekken- of karma.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ik haat jullie x') ik wil Fred zo graag helpen omdat hij nu boos op hem is, althans dat denkt george. Maar hij wilt ook zo graag bij camp blijven

---

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

George Weasley

'Ik ga dan maar weer. Veel plezier vandaag,' en met een duidelijk hoorbare boze ondertoon liep hij weg terwijl ik hem verbaasd aankeek tot hij niet meer zichtbaar was. Hat ik nu iets slechts gedaan? Ik zei dat ik hem ging helpen, maar met een ander plan zodat het makkelijker zou worden.
‘Ga alsjeblieft naar hem toe en help hem.’ zei Campbell. Ik keek op naar hem en radeloos bleef zitten voordat ik een hand langs zijn wang zette.
'Ik wilde hem ook helpen.' Zei ik wat teleurgesteld.
'Ik ga wel even naar hem toe en dan kom ik zo snel mogelijk weer terug. Als je het wilt of niet.'
Ik kon het niet laten en drukte mijn lippen op die van hem en sloot mijn ogen om nog even van deze moment te genieten voordat ik hem losliet. Ik stond op en liep de ziekenzaal uit waar ik Fred nog net de hoek om zag lopen. Tot de grote zaal volgde ik hem waar hij met Katy praatte. Momenten later liep zij ook weg en bleef Fred alleen in de zaal staan. Alleen. Is niet echt wat vaak gezien word. Ik zie nu pas hoe erg alles is veranderd, sinds de hele Campbell en Ralf gebeuren. We kunnen niet eens meer normaal lachen, samen of alleen. Ik zucht en liep naar hem toe waarna ik recht voor hem kwam staan.
'Ik zei dat ik je ging helpen.' Begon ik.
'Dus ik mag je niet helpen om de supriseparty te organiseren maar moet in olaats van dat met je vriendje gaan zoennen?' Vroeg ik met een klein glimlach en schudde even mijn hoofd.
'Ik help je wel Fred. Er zijn alleen ook makkelijkere manieren om dit te doen en als voorbeeld is dat dus een slaapdrank. Ik heb geen idee wat jij allemaal zegt en doet bij Ralf, ook.'

---

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

Fred Weasley

'Ik zei dat ik je ging helpen.' Ik draai me om en zie George. Aan de ene kant ben ik nog steeds boos, maar aan de andere kant ben ik ook blij omdat hij me toch wel wil helpen. 'Dus ik mag je niet helpen om de supriseparty te organiseren maar moet in olaats van dat met je vriendje gaan zoennen?' Alleen al bij de gedachte daaraan krijg ik rillingen over mijn lichaam. 'Ik help je wel Fred. Er zijn alleen ook makkelijkere manieren om dit te doen en als voorbeeld is dat dus een slaapdrank. Ik heb geen idee wat jij allemaal zegt en doet bij Ralf, ook.' Ik kijk hem verbaasd aan.
'Wat is er met jou gebeurt? Waar is de George gebleven die graag zoiets wou doen omdat het een uitdaging is, omdat het leuk is om anderen voor de gek te houden. Ik weet niet wat er is gebeurt, maar ik weet wel dat je niet meer dezelfde bent. Ik mis mijn broer.' Ik kijk hem een tijdje aan en schud dan lachend mijn hoofd. 'Wie hou ik voor de gek, ik ben zelf ook verandert. Ik ben ook niet meer die jongen. Maar George, ik wil die tijd terug.'

Draco Malfoy

Doelloos dwaal ik door het kasteel. Sinds de vakantie hoor ik nergens meer thuis. Iedereen is als een vreemde en de enigen waar ik mee om wil gaan, zijn of bewusteloos of willen mij niet zien. Alles bij elkaar is mijn leven een puinhoop. Ik hoor stemmen vanuit de ziekenzaal en zie Weasley weglopen. Nog steeds ben ik Karkarovs bedreiging niet vergeten. Ik moet meer met Campbell omgaan. Ik loop de zaal binnen en zie dat Campbell wakker is.
'Cam,' zeg ik met een kleine glimlach. 'Ik wist niet dat je alweer wakker was. Goed dat je er weer bent.' Ik glimlach en neem op de stoel naast zijn bed plaats. Het voelt raar om bij hem te zijn aangezien alle Weasleys mij mijden als de pest. Ik ben volgens hun de oorzaak van Ginny's problemen, wat misschien ook zo is. Of het waar is zal ik nooit weten, maar ik weet wel dat ik ieder woord naar hart neem en het me pijn doet om door iedereen genegeerd te worden. 'Misschien fijn om te weten dat er helemaal niks is gebeurt terwijl je buiten bewustzijn was. Maar natuurlijk kan het ook zo zijn dat zoals gewoonlijk niemand mij iets verteld.'

---

Spoiler alert: you will save yourself