Nou.. Ik wenste dat mijn band met mijn ouders beter was. Mijn moeder zie ik soms één keer in de week, maar vaak dat nog niet eens. Die ene dag doet ze erg geinteresseerd, terwijl ze lekker ongezellig op haar mobiel zit met haar vriend te appen. Verder hoor ik nooit wat van dr. Mijn vader vraagt altijd aan me hoe het was, als ik ergens van terug kom. Maar hij luistert eigenlijk nooit naar het antwoord. Ik heb het gevoel dat hij al genoegen neemt met een antwoord als 'leuk' of 'goed'. Terwijl ik soms zo enthousiast ben en juist dolgraag wil vertellen waarom het leuk of goed was. Maar vaak lult zijn vriendin er dan weer doorheen, of doet hij alweer wat anders, waardoor ik tegen een muur praat. Maar.. Als ik een keer erg laat thuis kom, dan is die de volgende dag helemaal kwaad. De reden interesseert hem niet [zoals toen ik een keer met de trein gestrand was en zelf een manier moest vinden om helemaal naar huis te komen, aangezien er geen bussen meer reden..], dan schreeuwtie enkel en zodra hij zijn verhaal kwijt is, beentie weg en luistertie niet.
Dus ja.. Met beide heb ik niet echt een geweldige band, hoewel we natuurlijk ook leuke momenten hebben! [maar deze zijn altijd moeilijker te onthouden he..]
You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.