Blijven zitten.. - School

Hey iedereen,

Ik ben dus blijven zitten in 4 havo en doe het dit jaar opnieuw.
Ik ken wel een paar mensen maar de meeste zijn nieuw voor mij, nu ben ik wel goed in contacten leggen maar het is gewoon moeilijk.
Het idee dat al mijn vriendinnen (waaronder mijn beste vriendinnetje) in mei examen gaan doen en dat ik dan alleen achterblijf.
Het is gewoon een vreselijke gedachten, en ik moet al huilen als ik er alleen maar aan denk. Ik word er zo depri van
Ik weet dat ik moet wennen enzo maar daar heb ik nu gewoon niet veel aan.
Ik wil er wel met mijn vader over praten, en dat heb ik gisteren ook wel gedaan, maar ik ben zo bang dat die me een aansteller vindt.
Is er iemand die ook is blijven zitten of die nu hetzelfde meemaakt, en me een beetje steun kan geven.
Ik heb het nu wel echt hard nodig!

xx

Enjoy the little things of life, one day you look back and realize they were the big thing

Is er echt niemand die dit ook heeft meegemaakt of meemaakt??

Enjoy the little things of life, one day you look back and realize they were the big thing

Soms zien mensen je topic niet waardoor ze niet reageren. Heb geduld. ^^

Verder weet ik niet hoe het is om een jaar te blijven zitten. Maar het is echt niet het einde van de wereld. Já je zult je vrienden op een gegeven moment moeten missen wanneer zij hun eindexamen hebben gedaan. Maar je maakt in je eigen klas vast wel nieuwe vrienden waar je dan bij zult zitten in de pauzes.
Het komt echt wel goed hoor, don't you worry. Uiteindelijk is dat jaartje over doen beter dan zakken of een niveau naar beneden moeten. Vind ik tenminste, haha.

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Ik ga elk jaar bijna met mijn hakken over de sloot dus ik heb genoeg tijd en momenten gehad om hier over na te denken. Elke keer kom ik tot de conclusie dat het ergste toch wel is dat is je veel van je vrienden gewoon straks eind examen ziet doen en weg gaan, ondanks dat je misschien nieuwe maakt is dit toch jammer. Ik heb tot nu toe het geluk gehad steeds over te gaan maar moet nu wel een tandje bij zetten om dit jaar te redden. Dus ik denk dat ik begrijp wat je voelt al hoop ik het zelf niet mee te hoeven maken.

''Every child is an artist. The problem is how to remain an artist once we grow up.''

Ik heb het vorig schooljaar mijn HAVO diploma gehaald. Daarna ben ik naar VWO gegaan. Ik ken(de) helemaal niemand maar dat zag ik wel als een uitdaging. Ik vind het leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. Ik ken alleen nog maar een paar mensen die zijn gezakt. Ik vind het een beetje vergelijkbaar met blijven zitten aangezien ik van 5 HAVO naar 5 VWO ben gegaan. Ik merk wel dat ze jonger zijn, al is het maar een jaartje. Ik irriteer me soms aan hun gedrag en verlang dan naar mijn oude klas en vrienden. Maar het is pas de tweede week. Ik ken ze niet goed genoeg. Ook heb ik het idee dat ze me zien als ouder en dus onbereikbaar. In ieder geval ik snap je wel maar probeer je eigen weg te vinden in de klas waar je nu in zit. Het jaar is nog lang en voordat je vrienden van school zijn, heb je vast nieuwe vrienden. Niet meteen negatief erover denken in de eerste weken.

I still think of the guitar bible.

Dank jullie wel, dit heeft me wel al geholpen hopelijk komt het inderdaad allemaal goed!

Enjoy the little things of life, one day you look back and realize they were the big thing

Ik ben nooit blijven zitten maar in de derde had ik een kutjaar. Een week voor het einde belde mn mentor dat miss bleef zitten. Se toetsen dieb van die vakken had waren al gemaakt dus ik kon niks doen.. toen ik heb echt gehuild van ellende

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Ik ben ook ooit blijven zitten. Heb ook met een tijd gezeten dat zij allemaal bezig waren met een vervolgopleiding en ik had de havo nog niet eens afgerond
Het punt is dat je - jezelf niet moet vergelijken met hen als je in zo'n situatie komt en probeer jezelf niet depri te praten, want als het dan toch uit de klauwen loopt krijg je alleen maar bevestiging dat het slecht gaat. Probeer er neutraal in te staan en blijf gewoon jezelf. Dan komen nieuwe vrienden vanzelf wel (:

26 - 02 - '16

Ben zelf alleen van 3vwo naar 4 havo gegaan, waardoor ik juist een jaar eerder was dan mijn toenmalige vriendinnen. Maar algauw raakte ik bevriend met andere mensen, uit mijn klas ook maar ook iemand uit 4mavo en twee uit 5vwo. Maar ik had daar geen last van, we zien elkaar nog steeds, voor zover dat gaat met je studie.

Wat ik je wél als tip kan geven: Wordt goed bevriend met mensen uit je klas. Volgend jaar zijn je andere vriendinnen weg en dan is het lastig in dezelfde klas nog vrienden te krijgen, omdat ze dan al een beeld van je hebben. Dus maak vrienden, wissel in de pauze's tussen je klasgenoten en je oude vriendinnen. Zo ben je iig niet alleen volgend jaar

If a writer falls in love with you, you can never die

Het is al het tweede jaar op rij dat ik met hakken over de sloot mezelf erdoor heb gesleurd, door me bij de eindexamens van elk jaar (België, hier hebben we elk jaar twee of drie examenperiodes), over mijn grenzen te slepen. Daar ben ik zowat de hele vakantie oververmoeid van geweest en het is niet iets dat ik nogmaals moet doen. De enige reden dat ik er vorig jaar ben door geraakt met een A-attest was omdat a) mijn leerkracht me had kwaad gemaakt door te zeggen dat ik het niet kon, en ik dus b) wilde bewijzen dat ik het wel kon en 's avonds vaak uren aan een stuk zat te blokken. Ik denk dat ik op een bepaald moment 4,5 uur aan een stuk door heb geblokt, met tien minuutjes pauze ertussen.

Whatever, ik heb ook al nagedacht over wat er zou gebeuren moest ik blijven zitten. Voor mij zou het zo erg niet zijn, aangezien ik een jaar voorop zit en ik in het jaar onder mij ook een paar vrienden heb die ik al kende van voor ik mijn jaar oversloeg. Hoe dan ook, ik zit nu al langer een jaar voorop dan bij mijn leeftijdsgenootjes, dus het zou ook wel pieken. Ik denk dat je je nu heel goed je best moet doen en dan lukt het vast wel. En kijk niet te vaak terug op vorig jaar, want daar heb je toch niets aan. (:

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried