Zachte tikken laten Marley’s ijskoude wangen gloeien.
‘Goedemiddag mevrouw janssen, bent u bij ons?’ de warme, vrouwelijke klanken laten haar wakker worden uit haar roes.
‘ja,’ fluistert ze amper hoorbaar. ‘Waarom ben ik hier, kan ik mijn oma spreken?’
De gedachten aan haar moeder zijn niet te vermijden, waardoor tranen zich opkroppen in de linkerhoeken van haar ijsblauwe ogen. In vijf eenzame jaren was Marley wel gewend geraakt aan het leven zonder ouders, maar aan het gemis zou ze nooit wennen. Sinds de dag dat haar moeder verdronken was, heeft haar oma de zorg op zich genomen. Oma Dee had Marley als kind alles gegeven wat ze nodig had, waarbij ze haar nu als jongvolwassene los begint te laten.
De gedachtenspinsels worden onderbroken door de vragende ogen van de elegante, blonde verpleegster. Ze strijkt met haar warme handen over de koude wangen van marley en schenkt haar een warme glimlach toe.
‘Noem mij maar Jess,’ zegt ze met een glimlach op haar gezicht. ‘Morgen zal je je oma kunnen zien, maar vandaag heeft het ziekenhuis het plan opgezet om eerst met je door te nemen wat er gebeurd is en wat de blijvende schade is van het ongeluk.
‘Ongeluk?!’ Marley schiet omhoog en kijkt paniekerig naar Jess.
‘Rustig maar, ik pak een glaasje water en dan leg ik het uit,’ zegt Jess terwijl ze naar het kleine, grauwe keukentje loopt.
‘Drie weken geleden heb je een auto-ongeluk gehad. De toedracht tot het incident is niet duidelijk. Je zat beklemd in een donkerblauwe Sedan die tegen een boom aan was geknald. De klap van de airbag was zo hard, dat je een subduraal hematoom opliep, ofwel een hersenbloeding. Het zag er slecht uit, vooral toen je tijdens de spoedoperatie in een coma gleed. Na twee weken hadden we je eigenlijk opgegeven, maar je bent een bikkeltje hoor!’ zegt Jess glimlachend.
‘Vandaag willen we een paar hersenscans doen, om te kijken of de hematoom geen hersendelen heeft dichtgeslibd. Verder gaan we een paar testjes doen om te kijken of je spieren nog goed werken, maar dit wordt nog duidelijk aan je uitgelegd.
Ik snap dat dit allemaal heel indrukwekkend voor je is, daarom mag je nu eerst even rustig ontbijten,’ vervolgt ze met een knipoog.
