Dinsdag voormiddag kreeg ik op het werk telefoon van mijn vriend. Ik wist meteen dat er wat aan de hand was. (Omdat hij tot midden in de nacht werkt en altijd pas rond 4 uur slaapt), vond ik het heel abnormaal dat hij in de voormiddag belde, naar mijn werk.
Zijn stiefvader is in kritieke toestand naar spoed overgebracht. Momenteel hangt zijn leven aan een zijde draadje. Op dat moment was hij al half dood.
Mijn vriend heeft twee kleine broertjes, je kan hun dus moeilijk uitleggen wat er aan de hand is en ze wouden ook niet dat ze mee naar het ziekenhuis gingen. En dat begrijp ik, persoonlijk volkomen. Ofwel bleef mijn vriend bij zijn broertjes, ofwel moest hij naar het ziekenhuis om zijn moeder, die helemaal in shock is, op te vangen.
Ik, vond dit voorval, op dat moment véél belangrijker dan mijn werk.
Het antwoord van mijn bazin was ook heel duidelijk:
Dat is niet u probleem. Dat ze het maar oplossen en jou er niet mee lastig vallen.
Ik vond het een beetje schandalig, dat ze zo iets kon zeggen. (Sinds het namelijk echt een situatie van leven en dood is).
[ topic verplaatst door een moderator ]
Happiness can be found in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.
