Mijn stiefmoeder stalkt me. - Liefde, Vriendschap & Familie

Nou ja, soort van. En hoewel ik normaal gezien me veel te opdringerig voel als ik zo'n persoonlijk topic aanmaak, zou ik een beetje advies wel kunnen waarderen.

Goed, eventjes voor de duidelijkheid, mijn ouders zijn dus al sinds ik drie was of zo gescheiden. Een vechtscheiding om precies te zijn, waar ik heel veel om geleden heb. Persoonlijk heb ik een behoorlijke hekel aan zowel bij mijn moeder als bij mijn vader te zijn, bij mijn moeder omdat ze me elke dag zwaar onderdrukt en bij mijn vader om wat ik nu net ga vertellen. Nou zie ik mijn ouders vanaf het schooljaar enkel in het weekend nog, dus dat valt wel mee, maar toch.

Mijn vader heeft dus al zo'n vijf jaar of zo een nieuwe vriendin, en net als de vriend van mijn moeder heeft ze een pesthekel aan me. Jammer genoeg uit ze dat niet op de manier waarop mijn stiefvader dat doet, namelijk door te doen alsof ik een bloempot ben tegen wie je niet moet praten, maar heeft ze besloten om mijn leven zuur te maken door constant in mijn leven te wroeten naar geheimen en achter mijn rug tegen mijn vader over mij te roddelen, waardoor ze meer op een ongelooflijk stalkerige klasbitch (sorry voor mijn woorden) lijkt dan op een stiefmoeder.
Ze fluistert constant in de auto, tijdens tv-programma's, tijdens het eten, op restaurant, bij familie en op zowat alle andere mogelijke momenten tegen mijn vader waar ik bij ben, zodat ze het altijd, 24 uur op 24, over mij lijkt te hebben. Als ik er eens iets van opvang, dan is het meestal iets in de trant van "vind jij het niet raar dat zij dit en dat doet, zeg eens tegen haar dat dat niet goed is en dat het zo moet, toch wel raar dat ze dat nog altijd niet doorheeft", enzovoort, enzovoort.

Daarbij komt ook, afgezien van het constante gefluister dat mij ongelofelijk stresseert, dat ze álles over mij wil weten. Welke muziek ik luister ("Toch een beetje raar dat je naar zo'n oude muziek luistert hoor, heb je dat soms van je moeder?" ), welke kleur sokken ik aanheb ("Ik hoop dat je weet dat dat enorm vloekt op zulke schoenen" ), wat mijn mening is over zaken als politiek, mensen die "anders" zijn of maatschappelijke dingen, of ik van mijn moeder houd, met wie ik aan het sms'en ben en waar ik die van ken, hoeveel vrienden ik heb op Facebook, of ze mijn sms'jes en belgeschiedenis eens mag zien omdat ik volgens haar naar sekslijnen bel, of ik lesbisch ben, waarom ik dan niet naar jongens kijk, waarom ik nog niets heb afgesproken met mijn vrienden, hoeveel zakgeld ik nog heb en waar ik de rest aan heb uitgegeven, of ik drugs gebruik of ooit gerookt heb, etcetera. En geloof me, daar word je écht gek van, want als ik dan antwoord geef wordt er weer meteen druk gefluisterd over mij en antwoordt ze dat ze dat wel een beetje raar vindt voor een meisje van mijn leeftijd. En tja, dat zorgt ervoor dat ik een zwaar minderwaardigheidscomplex bij haar krijg en dat ik nooit over mijn leven durf te praten.
Natuurlijk begrijp ik wel dat ze geïnteresseerd in mijn leven is, maar ze lijkt zo'n totale controle over mij te willen hebben dat het me enorm achterdochtig maakt en ik soms gewoon in de veronderstelling ben dat ze 's nachts op/in mijn laptop of gsm of dagboek gaat kijken om nog meer over mij te weten te komen, of dat ze me bespioneert als ik niet bij mijn vader ben. En ik weet dat dat onzin is en dat ik me niet zo moet aanstellen, maar ik voel me gewoon niet veilig als ik bij haar ben en ze op het punt staat om weer vragen te stellen. Ze gebruikt alles ook altijd tegen mij en ik heb een paar heel nare ervaringen gehad met dingen die ze gedaan heeft om nog meer over mij te weten te komen, zoals de school stiekem contacteren of in mijn schrijfsels, waarin ik veel over mijn leven voor mezelf opschrijf, te lezen.

Nou ja, ontzettend lang zeikverhaal, sorry, maar ik weet echt even niet wat ik moet doen. Ik word gewoon gek van haar.

[ bericht aangepast op 27 juli 2014 - 18:47 ]

I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it

Wat vervelend dat ze zo stalkerig is. Ik snap heel goed dat je daar last van hebt en dat je het gevoel krijgt dat je geen privacy meer hebt. Kun je er niet een keer rustig met haar persoonlijk over praten. Dat is misschien een beetje eng, maar zo ga je wel direct naar het punt toe. Vertel haar gewoon rustig dat je het aardig van haar vindt dat ze interesse in je toont, maar dat je het soms een beetje te ver vind gaan en dat je het gevoel krijgt dat je je voor alles moet verantwoorden wat je doet. Je kan het ook eerst bij je vader neerleggen en tegen hem zeggen hoe je erover denkt als je het aan je stiefmoeder vertellen nog een stapje te ver vindt gaan. Je zei net dat je vader alles doorvertelt aan je stiefmoeder, maar vertel hem nadrukkelijk dat hij het niet mag vertellen en dat je hem dit in vertrouwen vertelt en dat, wanneer jij er klaar voor bent, je het zelf wel bespreekbaar maakt met haar.
Durf je helemaal niet goed te praten, dan zou ik misschien een brief schrijven naar haar of naar je vader. Als je niet aangeeft hoe je er over denkt, stopt dit waarschijnlijk ook niet. Doe het alleen wel als er een goede sfeer in huis hangt.
Probeer ook niet de schuld op haar af te schuiven. Dus niet: Jij zorgt ervoor dat ik het gevoel heb dat ik geen privacy meer heb en dat je me stalkt.
Probeer het zo te brengen: Soms heb ik het gevoel dat ik niet veel privacy krijgt als ik bij jullie in huis ben en dat vind ik erg vervelend.
Ik hoop dat je hier een beetje iets aan hebt. Sterkte.

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

Dit is echt wel heel erg vreemd. Heb je het er al eens met je vader over gehad?
Als ze zo door blijft gaan, denk ik in ieder geval dat het goed is om gewoon een keer te zeggen wat je van haar gedrag vindt. Dat is misschien heel erg lastig, maar het zou dan wel duidelijk moeten zijn dat je haar manier van doen niet op prijs stelt.

If you wanna fly, you got to give up the shit that weighs you down.

Ik denk inderdaad dat het beste is om er gewoon even rustig met haar over te praten, uit te leggen hoe jij je voelt, gewoon als je een momentje met haar alleen bent. Naar mijn mening bereik je daar meer mee dan ineens boos worden of gaan schreeuwen of zo. Het zal denk ik best moeilijk zijn, maar ik denk echt dt je het meeste bereikt door te vertellen wat je vindt en voelt. Heel veel succes, Lotta!

"No one is born in this world to be alone."~ (Saul, One Piece.)

dat is echt zwaar intimiderend.. ik zou proberen er of met je vader over te praten maar anders misschien ook met iemand van school? dit is gewoon jouw leven en ze heeft het recht niet er zo in rond te neuzen. zeker niet op de manier waarop ze het nu doet dit is namelijk geen gezonde vorm van "interesse" tonen dit is gewoon creepy/

My thoughts are stars I cannot fathom into constellatio

Damn, ik zou allang gillend weggerend zijn.

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

What
The
Fuck.

Hoe stalkerig is zij?!
1. Zet een wachtwoord op mobiel, laptop etc
2. Vertel haar gewoon niks meer
3. Vertel dit je vader of iemand?

Caraphernelia schreef:
Holy crap, dat mens spoort echt niet. Het enige wat ik kan bedenken is om met je vader erover te praten.

“One time, Morrissey was being a little bitch, so I put toothpaste in his oreos. He cried. -Johnny Ma