Nou ja, soort van. En hoewel ik normaal gezien me veel te opdringerig voel als ik zo'n persoonlijk topic aanmaak, zou ik een beetje advies wel kunnen waarderen.
Goed, eventjes voor de duidelijkheid, mijn ouders zijn dus al sinds ik drie was of zo gescheiden. Een vechtscheiding om precies te zijn, waar ik heel veel om geleden heb. Persoonlijk heb ik een behoorlijke hekel aan zowel bij mijn moeder als bij mijn vader te zijn, bij mijn moeder omdat ze me elke dag zwaar onderdrukt en bij mijn vader om wat ik nu net ga vertellen. Nou zie ik mijn ouders vanaf het schooljaar enkel in het weekend nog, dus dat valt wel mee, maar toch.
Mijn vader heeft dus al zo'n vijf jaar of zo een nieuwe vriendin, en net als de vriend van mijn moeder heeft ze een pesthekel aan me. Jammer genoeg uit ze dat niet op de manier waarop mijn stiefvader dat doet, namelijk door te doen alsof ik een bloempot ben tegen wie je niet moet praten, maar heeft ze besloten om mijn leven zuur te maken door constant in mijn leven te wroeten naar geheimen en achter mijn rug tegen mijn vader over mij te roddelen, waardoor ze meer op een ongelooflijk stalkerige klasbitch (sorry voor mijn woorden) lijkt dan op een stiefmoeder.
Ze fluistert constant in de auto, tijdens tv-programma's, tijdens het eten, op restaurant, bij familie en op zowat alle andere mogelijke momenten tegen mijn vader waar ik bij ben, zodat ze het altijd, 24 uur op 24, over mij lijkt te hebben. Als ik er eens iets van opvang, dan is het meestal iets in de trant van "vind jij het niet raar dat zij dit en dat doet, zeg eens tegen haar dat dat niet goed is en dat het zo moet, toch wel raar dat ze dat nog altijd niet doorheeft", enzovoort, enzovoort.
Daarbij komt ook, afgezien van het constante gefluister dat mij ongelofelijk stresseert, dat ze álles over mij wil weten. Welke muziek ik luister ("Toch een beetje raar dat je naar zo'n oude muziek luistert hoor, heb je dat soms van je moeder?" ), welke kleur sokken ik aanheb ("Ik hoop dat je weet dat dat enorm vloekt op zulke schoenen" ), wat mijn mening is over zaken als politiek, mensen die "anders" zijn of maatschappelijke dingen, of ik van mijn moeder houd, met wie ik aan het sms'en ben en waar ik die van ken, hoeveel vrienden ik heb op Facebook, of ze mijn sms'jes en belgeschiedenis eens mag zien omdat ik volgens haar naar sekslijnen bel, of ik lesbisch ben, waarom ik dan niet naar jongens kijk, waarom ik nog niets heb afgesproken met mijn vrienden, hoeveel zakgeld ik nog heb en waar ik de rest aan heb uitgegeven, of ik drugs gebruik of ooit gerookt heb, etcetera. En geloof me, daar word je écht gek van, want als ik dan antwoord geef wordt er weer meteen druk gefluisterd over mij en antwoordt ze dat ze dat wel een beetje raar vindt voor een meisje van mijn leeftijd. En tja, dat zorgt ervoor dat ik een zwaar minderwaardigheidscomplex bij haar krijg en dat ik nooit over mijn leven durf te praten.
Natuurlijk begrijp ik wel dat ze geïnteresseerd in mijn leven is, maar ze lijkt zo'n totale controle over mij te willen hebben dat het me enorm achterdochtig maakt en ik soms gewoon in de veronderstelling ben dat ze 's nachts op/in mijn laptop of gsm of dagboek gaat kijken om nog meer over mij te weten te komen, of dat ze me bespioneert als ik niet bij mijn vader ben. En ik weet dat dat onzin is en dat ik me niet zo moet aanstellen, maar ik voel me gewoon niet veilig als ik bij haar ben en ze op het punt staat om weer vragen te stellen. Ze gebruikt alles ook altijd tegen mij en ik heb een paar heel nare ervaringen gehad met dingen die ze gedaan heeft om nog meer over mij te weten te komen, zoals de school stiekem contacteren of in mijn schrijfsels, waarin ik veel over mijn leven voor mezelf opschrijf, te lezen.
Nou ja, ontzettend lang zeikverhaal, sorry, maar ik weet echt even niet wat ik moet doen. Ik word gewoon gek van haar.
[ bericht aangepast op 27 juli 2014 - 18:47 ]
I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it
Ik wou dat ik een goede advies voor je had, maar die heb ik helaas niet. Het enige wat ik je aan kan bieden is een luisterende oor. Maar je weet zelf al waar het pluspunt is. Je ga in het vervolg toch niet zoveel meer met haar te maken moeten hebben. Ik raad je af om boos te worden of om iets ervan te zeggen. Ik vrees dat het situatie dan alleen maar erger zal worden.
