[Speeltopic] The Marked Ones • 01 - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

25 juli 2014 - 20:56

Oliveira 15237

Een geheel andere wereld dan die we nu hebben. Iedereen heeft een vaste soulmate en je kan daar niet aan ontkomen. Je hebt een tattoo op je rug en iemand anders heeft een identieke tattoo - jouw soulmate. Maar wat gaat er gebeuren als een groep meiden in aanraking komt op een feestje met een stel criminelen die hun soulmates zijn? De meiden worden ontvoerd en gevangengenomen door de jongens. Gaat de één mee met haar soulmate? Of blijft de ander bij haar beslissing dat ze weigert zijn soulmate te zijn?

Rollen:
Jongens:
- Tyler Elijah Rivello • Parrish
- Matthew "Matt" Austin Hawkins • Rejects
- Isaac 'Ice' Reynolds • Druid
- Hecuba
- Nathaniel Rhys Reid • q]Sevina[/q]
- Blaine Maverick Xandres • Dunbar
- Eliot Marion Reid • Paracosm

Meiden:
- Nevaeh Amelia Reed • Amarela
- Jacelyn Carfelia Anderson • Eighteen
- Isabel Jadzia Wright • Kit
- MichaelClifford
- Chantelle Irina Del Rio Martinez • Bohen
- Rose Ariana Westfield • Promisess
- Iva Emiliya Ognyanov • Astris

Regels
• Reserveringen blijven 72 uur staan
• Geen Mary Sue's en Gary Stu's. Iedereen heeft imperfecties.
• Er is een minimum van 200 woorden
• Meld alsjeblieft wanneer je op vakantie bent, daar kunnen we dan rekening mee houden
• Het maakt me niet uit wie de nieuwe topics opent.

Begin:
Iedereen komt aan bij het feest. Het feest zelf is geregeld door een kennis die iedereen via-via kent, we noemen hem voor het moment Jack. De bende staat klaar om hun soulmates op te vangen, want ze weten dat hun soulmates hier zijn door andere vrienden. Daarna als iedereen is 'gepakt' worden de meiden meegenomen naar de schuilplaats.

[ bericht aangepast op 28 juli 2014 - 11:20 ]
I don't want you to die, I want you to suffer.

27 juli 2014 - 17:28

Vanth 23147

Chantelle Irina Del Rio Martinez

Ik haal voor de laatste keer de stijl tang door mijn haren en kijk naar het resultaat. 'En?' vraag ik en ik draai me om naar mijn beste vriendin Ruby. 'Zit goed!' roept ze vanaf mijn bed en ik draai me grijnzend om. 'En? Wat zeggen de tijdschriften deze keer..' zeg ik als ik zie dat ze helemaal gericht is naar het tijdschrift in haar handen. 'Wat?' zegt ze terwijl ze opkijkt. Ik grinnik zacht, 'niks.. Wat moet ik aandoen? Ik heb geen zin in een jurk.' zeg ik en ik open mijn kledingkast. Binnen een paar seconden staat ze naast me en zoekt ze druk mijn kast door. "Dit'' zegt ze en ze gooit een zwart, glinsterende short op mijn bed. ''En dit..'' vervolgt ze en een roze blouse beland er al snel naast. ''En deze.'' eindigt ze en ik kijk naar de Louboutins die op het bed belanden.
Ik knik even goedkeurend en trek vervolgens mijn sweater uit die ik voor het gemak had aangedaan. Snel trek ik het bandje van mijn zwarte, kanten beha goed en trek dan de roze blouse aan. Het heeft een vrij diepe v-hals, maar dat mocht ook wel met een feest. Vervolgens doe ik de short aan en grijns kort als ik in de spiegel kijk. Snel doe ik ook de hakken aan en werp nog een blik in de spiegel. ''Ik moet vaker naar je luisteren..'' zeg ik goedkeurend terwijl ik naar mijn outfit kijk.. 'Weet ik, je kan niet zonder me..'' grijnst Ruby en ik lach even.
Ik prop mijn telefoon en sleutels in het kleine tasje, samen met wat geld voor het geval we beiden veel te dronken zijn om te rijden en dus een taxi nodig hebben. ''Klaar om te gaan?' vraag ik en ik draai me om naar Ruby die nog snel een leren jasje aandoet over haar rode jurkje. ''Helemaal'' grijnst ze en we lopen naar mijn auto. Een witte Audi. Ik heb geluk dat het niet zo ver is, aangezien ik waarschijnlijk morgen terug moet lopen voor mijn auto. Nadat we beiden zijn ingestapt rij ik weg. Ik wist waar het feest was, Jack's feesten zijn niet onbekend voor mij.
Binnen een klein kwartiertje kom ik aan en ik parkeer mijn auto snel op het parkeerterrein. ''Nou.. Let's go!'' zeg ik en ik stap net zoals Ruby uit. Ik zet mijn auto op slot en laat de sleutels weer in mijn tasje vallen. Ik loop naar de deur en open hem waarna ik de drukke massa inloop. Het bekende gezicht van een drukke zaal tovert een grijns op mijn gezicht en wanneer ik een van mijn favoriete nummers hoor trek ik Ruby mee de dansvloer op. Ik beweeg moeiteloos mee op de muziek en voel verschillende handen op mijn heupen en zij die ik makkelijk van me afschud.. Ik vond dit echt helemaal geweldig. Gewoon helemaal los gaan in het weekend, alles vergeten en gewoon lekker feesten. Het is dan ook geen wonder dat ik elke club en iedereen met de beste feesten ken..

El Diablo.

27 juli 2014 - 19:50

Poolster 2422

Rose Ariana Westfield • 19
Ik hoor een geluid wat moet klinken als lachen of als iemand die bijna stikt, precies de lach van Noa, mijn beste vriendin.
"Rose, waar bleef je?" Een golf van schaamte trekt door me heen en ik voel mijn wangen langzaam rood worden. We hadden afgesproken dat ik haar kwam ophalen nadat ze bij de kapper was geweest. Het half lachende, half stikkende geluid galmt weer door de straat en ik kan mezelf er niet van weerhouden om mee te lachen. Ik voel mijn telefoon trillen in mijn broekzak. Ik ben niet zo'n jurkjes type.

Hey schat,
Wij komen er bijna aan.
Xx Alicia en Alison

Alicia en Alison zijn een eeneiige tweeling, bijna niemand kan ze uit elkaar houden, behalve hun familie, Noa en ik. Je zou ze verwend kunnen noemen, ze rijden allebei een gloed nieuwe Range Rover -hoewel ik met mijn auto ook niets te klagen heb- en dragen altijd de nieuwste merkkleding.
"Al en Al komen zo" dat is de stiekeme bijnaam die we aan Alicia en Alison hebben gegeven. Ze kwamen er een keer achter, vonden ze niet zo leuk.
"Laten we maar vast naar binnen gaan" zegt Noa terwijl haar blik langs het oude huis glijdt. Ik weet dat ze hetzelfde denkt als ik, wat moeten we daarbinnen aantreffen. Op dat moment hoor ik iemand onze namen roepen, het zijn Alison en Alicia die onhandig, op hun veel te hoge hakken, door de straat rennen. Maar je kan niet ontkennen dat ze er prachtig uitzien, ze zullen waarschijnlijk, zoals altijd, alle blikken van de jongens krijgen. Wanneer we het pand in zijn gelopen merk ik dat het feest door het hele huis wordt gegeven, waardoor er in geen kamer rust zal zijn. Ik ga op mijn tenen staan en tuur de mensenmassa door opzoek naar iemand die ik misschien ken, maar ik zie alleen maar onbekende gezichten.
"Kom op dansen!" Noa trekt aan mijn arm.
"Ik dans niet, dat weet je" zeg ik snel en ik zie haar quasi-verdrietig kijken. Ik loop naar een bankje en ga erop zitten.
"Oke. Oke, maar als een of andere enge dude je wilt ontvoeren moet je niet bij mij komen aanzetten voor hulp" grapt ze en ze rent de dans vloer op.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

27 juli 2014 - 19:55

DaedaIus 3001

|| Ladris » Kit ||

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

28 juli 2014 - 0:58

Vanth 23147

[Bohen ---> Parrish]

El Diablo.

28 juli 2014 - 11:19

Midsommar 5235

Kit schreef:
|| MT.

but do you feel held by him? — does he feel like home to you? ( Anatomy » Midsommar )

28 juli 2014 - 15:01

reguluswife 37248

Iva Emiliya Ognyanov || 2O

De lippen van de jongeman krullen om, maar wanneer ik naar zijn ogen kijk, is daar geen enkele emotie in te vinden, waardoor ik me afvraag of er een reden voor is en of die reden misschien is dat ik iets verkeerd heb gezegd. Maar dan zou hij niet lichtelijk glimlachen, toch? Ik ken de jongeman nog maar net, of beter gezegd: helemaal nog niet, op het feit dat hij paranormale activiteiten studeert en niet van dansen houdt na, maar ik ben vastberaden om uit te vogelen waarom zijn ogen geen emoties tonen.
‘Ik kan je er over vertellen, maar... Ik kan je het ook gewoon laten zien. Het gebouw waar ik op dit moment onderzoek doe is immers maar enkele straten van hier vandaan. Alhoewel ik begrijp dat je bij je vriendinnen zou willen blijven.' Zijn blik glijdt door de zaal, terwijl ik peinzend op mijn lip bijt. Mijn vriendinnen zullen de rest van de avond nog wel druk bezig zijn, waarschijnlijk zullen ze het niet eens door hebben als weg ga, al zal ik ze nog wel een berichtje sturen voor ik daadwerkelijk ga: ik heb tenslotte later op de avond nog wel een lift naar huis nodig. Daarnaast lijkt het me geweldig om een huis binnen te gaan waar bovennatuurlijke verschijnselen plaats vinden, het is lang geleden dat ik in zo'n huis ben geweest plus zo krijg ik de mogelijkheid om de jongeman verder uitzoeken. Nadelen kan ik niet eens verzinnen, dus ik sta al op het punt om toe te stemmen, wanneer de jongeman iets zegt.
‘Misschien is het ook wel beter om eerst wat te praten – ik weet namelijk niet of je misschien een moordenaar bent die me in een donkere steeg trekt en mijn ingewanden wil verwijderen...' Hij grijnst jongensachtig en ik besef me tot mijn schaamte dat ik er niet eens bij nagedacht heb dat hij dat wel wellicht zou kunnen zijn, of een één of andere verkrachter. Ik weet zijn naam nota bene nog niet eens. Domdomdom. Maar ondanks dat ik niet weet wie hij is, voel ik nog steeds de drang om mee te gaan. Als hij echt een engerd was, dan was hij waarschijnlijk nooit over zijn studie begonnen, gezien ik vermoed dat de meeste meisjes hem daarom juist raar zouden vinden, en ondanks dat hij aantrekkelijk is weglopen. Daarnaast zou hij dan waarschijnlijk eerder op een dronken meisje afgestapt zijn, gezien dat nou eenmaal een makkelijkere prooi is dan een nuchter persoon.
‘Mijn naam is Eliot, Eliot Reid. Wil je misschien wat te drinken? Non – alcoholisch graag, ik drink zelf geen alcohol.’ Een glimlach verschijnt op mijn volle lippen. 'Ik ben zelf ook niet echt een alcolholdrinker, niet op dit soort feesten in ieder geval. Ik houd niet echt van dronkenlappen. Ik krijg daar echt de rillingen van en ze worden vaak nogal handtastelijk,' zeg ik. 'Oh, ik ben Iva trouwens, Iva Ognyanov.'
Gezamenlijk lopen we naar de bar, waar gelukkig nog twee bar krukken naast elkaar vrij zijn. We nemen plaats en nadat Eliot wat te drinken voor ons heeft besteld, begin ik verder te vragen over zijn studie. 'Ik kan echt niet geloven dat er een studie paranormale activiteiten is. Wat doen jullie allemaal? Paranormale activiteiten onderzoeken natuurlijk, maar jagen jullie dan ook op geesten, of huren jullie een priester in als jullie een huis met een geest tegenkomen? Ben je eigenlijk wel eens slechte geesten tegen gekomen, en was dat dan niet eng?' vraag ik ratelend achterelkaar aan. Wanneer ik besef dat ik dat doe, worden mijn wangen rood. 'Sorry, ik vind het echt gewoon heel leuk dat je daar onderzoek naar doet. Hopelijk vind je dat niet raar.'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

28 juli 2014 - 23:27

Hexcore 33026

Blaine Maverick Xandres • 25

Isaac haalt zijn schouders achteloos op bij mijn vraag en houdt zijn ID voor mijn neus. Ik laat mijn blik snel glijden over het pasje.
"Het is Michael Foster," antwoordt hij. "Geen Ice vandaag." Ik knik traag en bekijk het pasje nog eens, ik weet dat mijn soulmate hier ergens is en ik heb eigenlijk nog totaal geen plan. Geen flauw idee hoe ik haar mee zou lokken. Ik werp nog een blik op Ice en een idee vormt zich in mijn hoofd.
"Wel meneer Foster, ik denk dat een beroemde scout zoals u toch wel wat behoefte heeft aan bescherming. Daarbij zou ik meneer Foster ook wel kunnen helpen met het uitzoeken van zijn modellen. Ik heb namelijk oog voor detail." zeg ik met een veelbetekenende blik in mijn ogen. Ik weet dat ik iets te rank gebouwd ben om beveiliging te zijn. Maar ach, spiermassa is ook niet altijd alles. Om eerlijk te zijn draaide alles bij mij om snelheid, efficiëntie en techniek. Dat is ook de reden dat ik met een motor rijd en niet met een dure sportwagen. Het vereist meer techniek en accuraatheid dan bij het besturen van een wagen. Daarbij is de kans om te ontsnappen bij een motor ook veel groter.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

1 aug 2014 - 0:08

Kiramman 12021

Isaac 'Ice' Reynolds • 21
Blaine stelde voor om mijn bodyguard te spelen en hintte dat hij die positie dan ook kon gebruiken bij het vinden van zijn en mijn soulmate. Ik grinnikte en knikte. "Lijkt me een goed idee." We gingen nog snel de details over zodat er zeker geen gaten in ons plan zaten en liepen toen het grote gebouw binnen. Al snel bevonden we ons te midden van één dichte massa's zwetende en dansende mensen. Ik voelde me meteen thuis in dit pand met de knallende muziek, de drank en de vrouwen. Mijn vader zou me vermoorden mocht hij te weten komen dat ik zoveel kansen liet schieten voor één meisje.
Ik gebaarde met mijn hoofd naar Blaine dat hij de bodyguard moest uitgangen om me veilig naar de andere kant van de zaal te brengen. Ondertussen kreeg ik de kans om door de menigte naar het blonde meisje te zoeken. Terwijl Blaine en ik ons door de menigte wurmden, keken enkel gasten nieuwsgierig onze kant op. Ik had mijn professionele masker opgezocht en ook Blaine zag eruit als een echte bewaker. Slechts één keer vroeg een meisje of ik een scout was en toen nam ik de kans om haar naar één van mijn vaders mannetjes te sturen, die zich net buiten het gebouw bevonden. Haar naam was Sarah en ze was best knap. Ik gaf haar één van mijn nep kaartjes en vertelde haar dat de man buiten haar verder zou helpen met het papierwerk.
Het was verschrikkelijk warm in het gebouw en ik wilde dolgraag mijn bomberjack uittrekken, maar dat zou mijn afstandelijke houding dwarsbomen. Echter toen de dj een remix van the 1975 begon te spelen kreeg ik zin om het hele plan overboord te gooien en het eerste het beste meisje mee te nemen naar een verlaten kamer. Maar dat deed ik niet.
Na enkele minuten bereiken we te andere kant waar er een trap was die naar andere kamers leidde en een lange gang. Verschillende koppels - of niet, wie weet - lagen verstrengeld op banken of gingen onderuitgezakt tegen muren. Mijn oog viel op één meisje, een blond meisje, die op één van de banken zat. Ze had blond haar en ik kon met behulp van de flitsende lichten uit de grote zaal, een dun, zwarte lijntje in haar nek zien, wat me vertelde dat ze een tatoeage in haar nek had. Dezelfde als die van mij.
Ik porde Blaine in zijn zij en knikte naar het meisje met een veelbetekenend blik in mijn ogen. Vervolgens rechtte ik mijn rug, ging met mijn hand door mijn haar en trok mijn bomberjack recht, vooraleer ik met grote passen naar het meisje liep. Op mijn weg daarheen dacht ik na welk accent ik zou gebruiken deze keer. Ik besloot voor een Brits accent te gaan.
"Goede avond, juffrouw. Mijn naam is Micheal Foster," ik haalde een Muse Management kaartje uit de binnenzak van mijn jasje, waar mijn naam en mijn functie opstond en overhandigde haar die, "Ik ben een model scout en werk voor Muse Management. U kent Muse Management, neem ik aan?" Ik wachtte niet op haar antwoord. "Wij zijn altijd opzoek naar nieuw talent en u voldoet zonder meer onze eisen. Zullen we deze zaak verder bespreken in privé?"

kindness is never a burden.

1 aug 2014 - 5:54

Poolster 2422

Rose Ariana Hale
Mijn blik gleed door de zaal opzoek naar Noa, ze stond met een jongen te kletsen die waarschijnlijk haar 'grote' liefde moest worden en waar ze me de rest van de avond over zal vertellen. Het is warm in de zaal, benauwd en het ruikt naar zweet en deo. Een vlaag van spijt trekt door me heen wanneer ik de neiging krijg om mijn -veel te warme- broek uit te trekken. Opeens trekken twee mannen mijn blikveld, allebei duidelijk twintigers. Ik kijk eerst naar de wat kleinere man, waarbij ik twijfel of zijn haar zwart of heel donker bruin moet zijn. De ander moet aan zijn manier van lopen zijn bodyguard zijn, naast de ander zou je hem wel als bodyguard kunnen onderscheidden maar ik zou hem niet in het openbaar kunnen aanwijzen.
"Goede avond, juffrouw. Mijn naam is Micheal Foster" zijn stemgeluid is helder en heeft een licht accent in zich wat ik kan onderscheidden als Brits.
"Ik ben een model scout en werk voor Muse Management. U kent Muse Management, neem ik aan?" Ik kende het inderdaad maar voordat ik mijn mond kon opentrekken ging hij alweer verder aan zijn volgende zin.
"Wij zijn altijd opzoek naar nieuw talent en u voldoet zonder meer onze eisen. Zullen we deze zaak verder bespreken in privé?" Je zou kunnen zeggen dat dit mijn droom is, een kans om bekend te worden, maar dat is het niet. Het is niet mijn droom en eerlijk gezegd gun ik het een ander meer.
"Sorry, ik denk dat u de verkeerde voor u heeft, ik ben niet het juiste persoon om model te worden. Excuseer me, heren" ik sta op en probeer me langs hen heen te wurmen.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

2 aug 2014 - 19:54

Oliveira 15237

Jacelyn Carfelia Anderson • Outfit

Zuchtend keek ik Michelle aan, van haar moest ik per se naar het feest en ik zag lekker in mijn bed in mijn pyjama met mijn laptop op mijn schoot. Mijn vriendin keek me met een pruillip aan en vouwde haar handen samen. Ze liet zichzelf neervallen op haar knieën en begon te smeken. ''Alsjeblieft? Kom op, Jace!'' Ik rolde mijn ogen en trok evenals mijn wenkbrauwen op. ''Mich, ik zat hier net lekker mijn series te kijken op mijn laptop totdat jij hier binnenviel met het nieuws dat er een feest is van een ene Jack die ik nog niet eens ken.'' Ze liet een hoge gil en keek me verontwaardigd aan. Met een zuchtje stond ze weer op en draaide zich om naar mijn klerenkast. Oh, ik wist al wat ze wilde doen. Nu al een outfit kiezen terwijl ik geen toestemming had gegeven. ''Kom op, wanneer was je laatste feest en had je een jongen aan de haak geslagen?'' Opnieuw liet ik mijn ogen in mijn kassen rollen. Ik was niet echt bepaald in een feeststemming op het moment en het liefst lag ik in mijn bed mijn serie af te kijken. ''Jace, sta nu op van je bed en doe deze jurk aan.'' Beval ze me en gooide mijn zwarte jurk naar me. Het was een lange tijd geleden dat ik de jurk aanhad en een zuchtje verliet mijn lippen.
''Wat krijg ik van je als ik meega?'' vroeg ik aan mijn vriendin die haar rug nog steeds naar me toe had. ''Ik wist niet dat het zo moeilijk was.'' zuchtte ze en keek met een glimlachje naar de paar hoge hakken die ze in haar handen had. ''Wat wil je dat het mij gaat kosten?'' Michelle zelf was al helemaal gekleed in haar outfit voor vanavond. Ze had haar hand op haar heup en keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. ''We gaan keer uit en jij betaalt alles.'' zei ik met een glimlachje. Ze zuchtte even en knikte. ''Als dat moet..'' Michelle gebaarde naar het jurkje in mijn handen en wenkte toen naar de badkamer. ''Hup, we gaan zo weg.'' zei ze met een klein glimlachje rond haar lippen. Ik schudde lachend mijn hoofd en beende naar de badkamer.
Mijn outfit was perfect voor vanavond en met een dankbare blik keek ik mijn vriendin aan. Michelle was een goede vriendin van me, al sinds de tweede klas van de middelbare school. Ze was een typische feestbeest, met haar wilde zwarte haren en haar tengere figuur. ''Het was moeilijker dan ik dacht om jou van je luie kont te halen.'' zei ze lachend terwijl ze in haar Audi R8 stapte. Rijke kakkers. Ik rolde mijn ogen en plofte neer op de bijrijdersstoel. Haar ouders gaven haar deze auto voor haar verjaardag. Het interieur rook nog vrij nieuw en grinnikend deed ik de deur dicht. ''Alleen omdat jij het bent, als het iemand anders was zou ik me niet omkleden om naar een feest te gaan waarvan ik de organisator niet eens ken.'' zei ik en haalde nonchalant mijn schouders op. ''Hij schijnt aardig te zijn,'' zei mijn vriendin. ''Ik wed dat jij hem ook niet kent, maar oké.'' Het huis kwam in zicht en een klein glimlachje kwam toch rond mijn lippen. Het was een lange tijd geleden dat ik echt uit mijn dak was gegaan op een feest.
''Kom!'' Michelle trok me uit haar auto naar het huis. De dronken mensen en de luide muziek maakte me toch even aan het lachen. Ze drukte een beker in mijn handen en keek me met een grijns aan. ''Veel plezier.'' zei ze lachend en verdween gelijk de mensenmassa in. Ik bleef voor een paar seconden staan en haalde mijn schouders op, om daarna het bekertje in één keer achterover te slaan. Mijn lichaam begon op de maat te bewegen en een brede grijns ontstond rond mijn lippen.

I don't want you to die, I want you to suffer.

5 aug 2014 - 2:45

Hexcore 33026

Blaine Maverick Xandres • 25

• • •

"Lijkt me een goed idee." zegt hij met een grinnik en we gaan even nog wat in de achtergrond kijken, zo zou ik mijn naam Esposito Jameson gebruiken en ben ik zijn bodyguard en zijn adviseur. We lopen de zaal binnen en stuiten op een feestende massa. De opeen geplakte lijven dansen op de maat van de muziek. Ik zie hoe Isaac met zijn hoofd een gebaar maakt en ik begrijp dat ik hem als een echte bodyguard naar de andere kant van de zaal moet krijgen. Ik mag misschien geen bodybuildende kleerkast zijn, spieren heb ik genoeg. Ik baan me een weg door de mensen, een spoor achterlatend voor Ice, dikwijls achterom kijkend zoals het een echte bodyguard betaamd. Een enkele keer werden we opgehouden, maar het duurde niet langer dan een minuutje. Als ik een por in mijn zij voel, draai ik me bruusk om en Isaac staat meteen achter me. Hij gebaard met zijn ogen naar een meisje en ik snap het meteen. Met ons twee lopen we op hen af en hij steekt van wal: "Goede avond, juffrouw. Mijn naam is Micheal Foster," zegt hij met een Brits accent, bekakt naar mijn mening, maar zo zijn die kerels inderdaad wel. Hij gaat weer verder: "Ik ben een model scout en werk voor Muse Management. U kent Muse Management, neem ik aan?" Wij zijn altijd opzoek naar nieuw talent en u voldoet zonder meer onze eisen. Zullen we deze zaak verder bespreken in privé?" Als ze er goed in trapt in die afstandelijke en professionele façade zou dat ideaal zijn.
"Sorry, ik denk dat u de verkeerde voor u heeft, ik ben niet het juiste persoon om model te worden. Excuseer me, heren." zegt het meisje en ik geef Ice een veelbetekenende blik. Hij faalde net in zijn plan. Met één arm hou ik het meisje tegen.
"Weet u, Meneer Foster vraagt dit niet aan de eerste de beste persoon. U zou naar zijn aanbod kunnen luisteren. Hij spreekt echt zelden meisjes aan, daarbovenop zou zijn superieure blij zijn met een mooi dame als uzelf. Alsof u een geboren model bent." zeg ik overdreven beleefd, niet mijn stijl, maar ik hoop dat het werkt. Ik wacht op haar antwoord en kijk de zaal snel rond, tot mijn oog valt op een meisje met een elegant zwart jurkje, een stukje driehoek piept boven de rand uit en ik maar met mijn ogen een gebaar in haar richting zodat alleen Isaac het kan zien en eigenlijk hoop ik dat ze naar hier komt walsen en komt vragen naar Isaac's kaartje. Te mooi om waar te zijn natuurlijk. Ik rek mijn schouders wat uit en kijk het meisje van Ice aan, hopend voor hem dat zijn plan zal slagen met mijn toevoegingen. Ik weet dat bruut geweld zijn stijl niet is, al zou hij het in dit geval wel gebruiken denk ik, je komt niet elke dat je soulmate tegen die je nog niet kent.

[ bericht aangepast op 5 aug 2014 - 2:46 ]
Sidera nostra contrahent solem lunamque

Index RPG Actieve Topics Zoek