[RPG]The world belongs to the werewolves||Speeltopic - Speeltopics

2300, de wereld is sinds een paar jaar helemaal verandert. Er zijn weinig mensen meer, maar de enkele mensen die nog overblijven werken als slaven voor de weerwolven. De weerwolven hebben de wereld overgenomen. Niet alleen over een land maar over heel onze planeet !Het enige wat hun in de weg staat zijn de vampiers ! Zij proberen hun al enkele jaren uit te schakelen. Ook al zijn het dodelijke wezens, is dat niet de makkelijkste opdracht! Want sommige weerwolven verhuren hun slaaf tegen een vreselijke dood! Wie wint deze strijd nu tussen de vampiers en de weerwolven? Worden de slaven wel goed behandeld? Zal de wereld dit nog lang kunnen volhouden? Wat nu als je één van die slaven bent? Hoe voelt het om elk moment in gevaar te zijn? Wat als je verhuurt wordt aan een groepje vampiers die niets goed van plan zijn?


Regels



Rollen:
Weerwolven:
- Luna Woods- MoonEye 1,3 Meesteres van Lilly
- Ysabeau de Clermont- DarkAng3l 1,5 Meesteres van Diego
-Lucy Jans-ArianatorXx 1,6 Meesteres van Brian
-Bella De Vain-LikeStars 1,7 Meesteres van Rose

- Adam Messner- Briar 1,2 Meester van onbekend: hier is haar foto want ze staat niet in het topic

-Matthew de Clermont (Alpha !)- DarkAng3l1,5 Meester van Alicia
- Gereserveerd- aestivate
-
En nog ...
Mensen (slaven)
- Alicia Enderfreet- ArianatorXx 1,1 slaaf van Matthew
-Maybell 'River' Kingsley - Briar 1,1 slaaf van onbekend :hier is haar foto want ze staat niet in het topic

- Rose melay - Mevalina 1,3 slaaf van Bella
-Lilly Ann Brooklins -GrowStronger 1.4 slaaf van Luna

- Diego Morti- MoonLights1,5 slaaf van Ysabeau
- Brian Ougreat -LikeStars 1,7 Slaaf van Lucy
-Gereserveerd-aestivate
-
En nog ...
Vampiers
-Izabella ‘‘Izzy’’ Fhearson- MoonEye 1,1
-Anna Clairson-MoonLights 1,6
-

- Jackson Dovestay- GrowStronger 1,4
-
-
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=164483Praattopic
Het begint allemaal als de weerwolven en vampiers terugkomen van een zwaar gevecht met elkaar. Sommige zijn heel slechtgezind, andere zijn opgelucht dat ze niet dood zijn. Dat kiezen jullie zelf . Sommige slaven moeten heel hard werken andere iets minder. De weerwolven en vampierschool begint om 9 uur. (Een speciale school voor weerwolven en vampieren... Duurt tot hun 30 jaar).Om 7 uur komen de weerwolven thuis. De slaven hebben geen school maar ze spreken stiekem met elkaar af tijdens dat de weerwolven weg zijn. De weerwolven wonen allemaal in één groot gebouw met kleine appartementjes. De vampieren wonen ook in een groot gebouw maar in het ander gedeelte van de wereld. Ze wonen elk alleen (behalve de weerwolven met hun slaven) maar spreken bijna altijd met enkele in een kamer af.

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 24 juli 2014 - 22:35 ]

---

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Alicia Enderfreet
Hij had weer met de vampiers gevochten. Dat wist ik gewoon, na zijn antwoord.''Doe me even een plezier en maak wat te eten als je wilt.”, vroeg Matthew. Eigenlijk had ik er echt geen zin in... Maar ik kon niks in tegen de oudste van de weerwolven. Hij was waarschijnlijk ook de sterkste. 'Tuurlijk, ik doe het wel weer', zuchtte ik.''En vul de ijsklontjes aan terwijl je toch bezig bent.” , voegde hij er nog toe. Pffff..zo een dingen haatte ik echt en deed ik let tegenzin.''En m’n vlees rauw vanbinnen, en niet doorbakken zoals de vorige keer'', zegt hij dan weer. Ik begin nu echt boos te worden. Ik ga even op een stoel zitten en zucht:' Matthew... Ik heb echt geen zin. Het duurt uren !'. Ik haatte het om slaaf te zijn. Ik had vrijheid nodig. Ik doe alsof ik in slaap val. Heel misschien zou hij dan niets zeggen. Maar misschien was de actie ook een risico geweest.

---

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Matthew de Clermont
De eerste zucht negeerde ik, zoals altijd. Ondertussen was ik wel gewoon aan hoe ze zich gedroeg, al had ik het idee dat m’n lontje vandaag net wat korter was dan anders. Met dank aan de bloedzuigers die dachten dat ze nog steeds macht konden krijgen door ons lang genoeg te tergen. Als ze zo door deden zou het niet lang gaan duren voor ze eens echt wat mee zouden gaan maken en dan zou het gevecht van vandaag maar een kleuterspelletje zijn.
'Tuurlijk, ik doe het wel weer.” Haar antwoord en de bijhorende tweede zucht spoelde ik door met een slok whisky. Vooral kalm blijven was nu de boodschap. Soms wist ze m’n geduld echt op de proef te stellen, zoveel was wel zeker. De derde zucht met het commentaar was er echter teveel aan. “Matthew... Ik heb echt geen zin. Het duurt uren !” Soms had ik echt de neighing om haar wat aan te doen.
Toen ze op een stoel plofte sloop ik dichterbij. “Als ik uit de douche ben wil ik je achter de potten zien staan. Alles samen hoeft het echt geen uur te duren, op voorwaarde natuurlijk dat je niet in slap valt waar je zit.” M’n antwoord siste ik zachtjes in haar oor. “Ik kan natuurlijk ook de telefoon pakken en Lucy bellen, als je denkt daar beter af te zijn dan hier.”
Het was niet dat hij onmogelijke dingen vroeg en als zee en beetje slim was deed ze het gewoon, had ze meteen zelf ook te eten. Helaas leek die simple logica soms niet aan haar besteed.

---

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Brian Ougreat
Lucy kwam net nadat ik het water had ververst weer naar binnen. Ze keek me afwachtend aan, alsof ze met haar ogen duidelijk wilde maken wat er met mij zou gebeuren als het glas koud was. Gespannen keek ik toe hoe ze het glas oppakte en naar haar lippen bracht. Ze knikte naar me en ik keek opgelucht. Niet te opgelucht uiteraard, want anders zou ze merken hoe opgelucht ik keek, wat ze waarschijnlijk toch wel doet.
'Je heb geluk dat het water nog fris was' Zei ze op dreigende toon. Ik gaf geen reactie. 'Ik heb honger' Klaagde ze luid. Met andere woorden: zorg maar snel dat ik iets te eten krijg, of anders..... Ik wilde niet heel graag aan het anders denken. 'Aaaaaaaaah! Brian kijk nou eens!', Riep ze ineens heel boos. Ik keek geschokt op en zag dat ze het water over haar jurk had gemorst. O nee, kan ze niet eens opletten. En tuurlijk, wie krijgt de schuld? Ik! 'Je bent een sukkel! Help me !!' Vervolgde ze en na even versteend te blijven staan rende ik op een doekje af en probeerde ik het uit haar jurk te krijgen door eroverheen te wrijven. Alsof dat lukt, maar goed. Ik was geschokt en ik dacht niet goed na en nu is Lucy nog steeds boos. Toch blijf ik maar over de jurk heen wrijven. Ik kan er toch niet mee stoppen zonder resultaat?

Bella de Vain
Nogal onhandig duwde ik de deur open en het eerste wat ik deed was in de spiegel kijken. Mijn mond vloog gelijk open en mijn ogen werden groot. Mijn haar, was in één woord: VRESELIJK!!! Ik moest nu snel in bad of douchen of wat dan ook. Ik kon me zo niet langer vertonen. Waar was mijn slaaf?
"Rose, waar ben je?" Ik vond haar slapend op de bank. Lui mens was het toch. Ik pakte een glas uit één van de kastjes en en vulde het met ijskoud water. Gelijk liep ik terug naar Rose en ik hield het glas boven haar hoofd. Heel langzaam keerde ik hem om zodat het water op haar hoofd viel. Toen ze wakker schrok keek ik haar woedend aan.
"Mijn haar. Bad vullen. Nu." Aan die woorden had ze vast genoeg, dacht ik. Mijn woelde vulde de gehele kamer en ik storte me op de bank. "Roep me maar als het bad vol is."

Diego Morti
Als Ysabeau me in het oog krijgt lijkt ze me even te bekijken. Vooral naar mijn neus.
“Trek je neus niet zo op, zo erg is het niet. Het is al veel erger geweest dan dit en dat weet je.” Dat was waar. Er waren veel ergere keren geweest dan dit. Toch wordt ik er altijd een beetje onrustig en ongemakkelijk door, hoe vaak en hoe erg het ook is. “Ik douch zo wel, ok?” Zegt ze als ze waarschijnlijk heeft beseft dat het toch handiger is als ze er iets frisser uitziet. “Is er iets dat je wilt eten of doen vanavond?” Vroeg ze, alsof ik niet haar slaaf was, maar een goede vriend. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was liep ze richting de badkamer. Het is inderdaad zo dat zij me ook niet echt als een slaaf beschouwt. Dat vind ik ook wel fijn zo, maar officieel was ik dat wel. Dat was hetgene waar ik mee zat. En hoe aardig ze ook deed, ik was nog steeds een beetje achterdochtig. Ze is en blijft een weerwolf en dat kan niets veranderen.
"Ik hoef niets specafieks hoor. Wat wil jij eten?"

Ysabeau de Clermont
Even kijk ik achterom. Ondanks alles vond ik het niet bepaald beleefd om een gesprek te voeren met iemand achter me. Of hij nu m’n slaaf was of niet. Hij bleef een levend wezen en die verdienden een zekere mate van respect. Vampiers niet, die waren ondood en behoorden in mijn ogen dus niet in de levende categorie. Dus ik had er ook geen respect voor over. Simpel.
“Ik hoef niets specifieks. Wat wil jij eten?” Vroeg hij toen ik al bij de badkamerdeur stond. “Als het aan mij ligt is het een strikt carnivorisch dieet Diego, dat weet je toch.” Hij kende m’n natuur toch. “Daarom vraag ik aan jou of er wat is dat je zou willen.” Ik was me er maar al te goed bewust van dat hij op z’n hoede bleef met mij in de buurt. Ergens kon ik het hem ook niet bepaald kwalijk nemen eigenlijk, gezien ik een roofdier bleef en ondanks m’n vriendelijke natuur toch kon uitschieten als ik m’n dag absoluut niet had.
Een tel denk ik na. “Denk erover na, ik ga snel een douche pakken en laat het me weten als ik terug ben, ok?” De hele situatie met de vampiers had nogal wat effecten, maar ik wilde er hem nu even niet mee lastig vallen. Morgen voor school maar even een eind gaan lopen misschien, als het niet beter was. Dat hielp gewoonlijk wel om m’n gedachten op een rijtje te zetten.

---

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Diego Morti
Na mijn zegje te hebben gedaan draaide Ysabeau zich om en keek me recht in mijn ogen aan.
“Als het aan mij ligt is het een strikt carnivorisch dieet Diego, dat weet je toch.” Ik knik snel, al zegt ze het helemaal niet beledigend of snauwend. Ik zal altijd op mijn hoede blijven met haar in de buurt. “Daarom vraag ik aan jou of er wat is dat je zou willen.” Vervolgde ze zichzelf. Ik hield mijn lippen stijf op elkaar. “Denk erover na, ik ga snel een douche pakken en laat het me weten als ik terug ben, ok?” Zegt ze iets later. Ik knik weer, en Ysabeau verdwijnt in de badkamer. Ik maak het mezelf maar weer eens comfertabel op de bank en ik zet de tv aan. Het progamma dringt niet helemaal tot me door. Ik kan me moeilijk concentreren, zoals wel vaker. Ik besluit wat te drinken te pakken en daarna zak ik weer naar achter de televisie. Wat zou ik nou willen eten? Als ik zelf mocht kiezen? Ik heb echt geen idee. Misschien pizza of zoiets. Pizza was altijd al mijn lievenlingseten geweest. Dus als ik iets zou willen zou dat dat wel zijn.

Ysabeau de Clermont
Hoofdschuddend verdwijn ik in de badkamer. Die jongen bleef soms echt onmogelijk. Als ik hem had willen opeten had ik dat zeker en vast al gedaan en toch bleef hij soms doen alsof ik hem elk moment naar de keel kon springen. Ik was geen vampier die zich gedroeg als een halve wilde zonder manieren ondanks m’n dierlijke kant. Die was, in tegenstelling tot bij sommige andere wolven, echter minder nadrukkelijk aanwezig.
Het duur niet lang voor ik het warme water over m’n schouders naar beneden voel lopen. In zekere zin werkt het wel ontspannend, ook al zou het niet alles weg kunnen nemen. Daarvoor gebeurde er soms teveel. Met gesloten ogen bleef ik staan, terwijl m’n gedachten afdwaalden naar de velden en bossen die onze familie thuis noemde. Dat Matthew en ik hier waren wilde niet zeggen dat dit onze vaste stek was.
Na een goed half uur vond ik dat m’n sponsering van de watermaatschappij voor vandaag wel weer voldoende was geweest en draaide ik de kraan dicht. M’n haar verstopte ik in een handdoek voor ik me afdroogde en een stel makkelijke kleren aantrok die klaar lagen. Eenmaal ik terug een beetje toonbaar was, op de handdoek na dan, liep ik terug naar binnen en plofte naast Diego in de zetel. “Ben je er al uit?” Vragend keek ik hem aan, voor m’n blik naar de tv ging om te zien waar hij naar zat te kijken.

---

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Alicia Enderfreet
'Als ik uit de douche ben wil ik je achter de potten zien staan. Alles samen hoeft het echt geen uur te duren, op voorwaarde natuurlijk dat je niet in slap valt waar je zit.', fluisterde Matthew opeens in mijn oor. Hij had vast wel door dat ik weer ging slapen. Maar toch blijf ik zitten.'Ik kan natuurlijk ook de telefoon pakken en Lucy bellen, als je denkt daar beter af te zijn dan hier.', zegt hij er dan bij. Ik schrik en hou meteen op met het alsof-slapen. Lucy was de nachtmerrie van elk mens. Brian was één van de ongelukkige ! Ze was al enkele keren gekomen. Het was geen pretje geweest. Ik begreep niet hoe iemand zo gemeen kon zijn. Zo snel mogelijk begon ik het avondmaal. Ik deed het zo goed mogelijk ! Want als het weer een zooitje was, Dan was het mijn beste dagje niet. Na even hoorde ik Matthew uit de douche komen.

---

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Lucy Jans
Ik gaf die jongen een klap in zijn gezicht. 'Hou op! Ik heb genoeg van jou! Deze avond krijg je niks te eten!', riep ik naar hem voor de zoveelste keer. Mijn ogen begonnen weer te gloeien en mijn tanden groeiden. Hij leek bang, en nam wat afstand. Ik maakte een vaas stuk, dat op een kastje stond. Want zo'n dingen deed ik als ik echt boos was. Dat wist Brian al inmiddels. Ik liep naar mijn kamer en deed de deur zohard mogelijk achter me dicht. Ik veranderde weer, maar gelukkig weer in menselijke vorm. Ik bekeek mijn kast. Er waren niet genoeg spullen, vond ikzelf. Ik deed dus gewoon een roos kort rokje aan met daar boven een leuk wit topje. Ik bekeek me in de spiegel en vond het resultaat perfect. Zoals altijd eigenlijk, ik had goede smaken. Ik liep weer de kamer uit en zocht naar Brian.

---

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Luna woods:

De deur ging open "Ik ben er weer!" Hoor ik niet al te enthausiast "Zo wat heb je voor avondeten?" Zeg ik chagrijnig "Pasta" hoor ik vanuit de keuken "Oke!" roep ik. Ik hoor dat ze opgelucht is dat het goed is "Ik wil gaan douche! Maak jij het eten klaar?!" Roep ik, ik loop naar de badkamer en zet de douche aan pak een handdoek en stap de douche in ik was al het bloed van mijn lichaam af en pak mijn shampoo en doe het in mijn haar dan spoel ik het eruit draai de kraan dicht en stap uit de douche en droog me af, dan loop ik naar mijn kast trek schone kleren aan en loop naar de keuken waar het eten al op tafel staat ik schep op ik zie hoe ze zenuwachtig kijkt "Wat loop jij te kijken!?" Vraag ik een beetje boos ze kijkt snel weg ik neem een hap van mijn eten het is lekker ik weet wel dat ze lekker kan koken maar dit was echt lekker dit maakt alles goed tenzij ze weer iets verpest "Het is lekker" zeg ik met een volle mond, "Wil je wat te drinken pakken?!" Vraag ik aan lilly.

---

A horse of course

Brian Ougreat
Paniekerig keek ik in de ogen van Lucy, waar ik alleen maar kille woede in vond. Haar reactie was een klap in mijn gezicht, die ontzettend hard aankwam.
"Auw!!!" Schreeuwde ik. Gelijk liep ik een paar stappen achteruit en ik voelde me net een dier dat werd aangevallen. Het brandde zo erg. Ze is een weerwolf en die kunnen ontzettend hard uithalen.
'Hou op! Ik heb genoeg van jou! Deze avond krijg je niks te eten!' Fijn, mag ik weer hongerlijden. Ik ga nog eens dood van de honger. Nog voordat ik van een beetje was bijgekomen hoorde ik het rinkelen van brekend glas. Geschrokken keek ik op en zag ikk een vaas, liggend op de grond. De bloemen lagen er een beetje verloren bij en het water krioelde over de hele vloer heen. Toen liep Lucy me voorbij, richting haar slaapkamer en ze gooide de deur met een klap dicht. Heel even bleef ik in schoktoestand op dezelfde plek staan, trillend. Toen ik een beetje bij zinnen was hurkte ik voor de vaas neer en raapte ik heel voorzichtig alle gebroken stukjes op. Daarna pakte ik een doekje om het water weg te vegen. Ongeveer rond dat moment hoorde ik Lucy weer binnenkomen, al durfde ik haar niet echt aan te kijken. Ik voelde haar ogen op mijn huid brandde, maar ik wist niets te zeggen. Dus ging ik gewoon door met mijn schoonmaakwerk.

Rose melay
Ik schrok wakker van iets vloeibaar op mijn hoofd. Het was ijskoud. Ik kon een klein gilletje niet tegenhouden. Ik zag Bella staan en begreep het meteen. Ik was in slaap gevallen en zij was er inmiddel al... Ze zag er echt vreemd uit en ik wist meteen dat ze had gevochten. Haar- haar- zag er vreselijk maar ook grappig uit.''Mijn haar. Bad vullen. Nu'', zei ze tegen me. Ik wist wel wat ze daarmee bedoelde. 'Ja, hoor', knikte ik. Meteen ging ik naar de badkamer. Waarom was mijn leven toch zo erg? Het enige dat leuk was, was als Bella weg was. Dan kwamen de slaven meestal samen.''Roep me maar als het bad vol is.", voegde Bella er aan toe. Geen idee waarom, maar er kwam een traan langs mijn wang. Ik draaide de kraan van het had open. Bij het warme water want ik wist inmiddels dat ze dat liever had. 'Het bad is klaar'', riep ik na enkele minuten.

---

I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

Lucy Jans
Brian was de vaas die ik kapot had gemaakt aan het opruimen. Dat was dan toch één ding dat hij goed kon. 'Ik vind dat je toch iets te eten mag krijgen, Brian! Ik zie dat je je best doet', zei ik met een valse glimlach. Ik heb geen honger meer, ''ik heb vandaag al te veel gegeten, maak iets voor jezelf klaar. Ik ga even een bezoekje brengen aan vrienden', voegde ik eraan toe. Vandaag zou hij geen last meer van mij hebben. Ik ging Matthew bezoeken. Ik sloot de deur deze keer normaal achter me dicht. Op hoger hakken zocht ik naar het appartementje van Matthew. Ik moest dringend iets met hem bespreken. Waarschijnlijk zou hij er niet al te blij mee zijn. Zonder te klappen kwam ik binnen. Ik rook een lekker avondmaal. Dus waarschijnlijk zat hij in de keuken. Ik liep zonder enige twijfel naar de keuken. Matthew was er niet, alleen die irritante trut van Alicia. ''Waar is Matthew? Ik moet hem spreken!'', riep ik naar het blondje.

[ bericht aangepast op 25 juli 2014 - 11:45 ]

---

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Matthew de Clermont
Soms was het haast verbazend hoeveel effect zo’n simpel dreigement kon hebben. In geen tijd was ze aan het werk en kon ik me op m’n gemak terugtrekken voor een douche. Onder het warme water vroeg ik me af wat haar probleem soms was. Het was heus niet dat ik onmogelijke dingen van haar vroeg of haar behandelde als een stuk afval, zoals sommige andere deden. Waarom moest ze dan moeilijk doen over eten maken? Het was niet dat ik een vijf gangenmenu vroeg dat een toprestaurant waardig was ofzo. Of dat ik helemaal niets deed en haar voor het minste of geringste liet opdraven.
Even keek ik op toen ik stemmen uit de keuken hoorde komen en zuchtte zachtjes. Daar ging m’n rust weer. Ik kon zo al raden wie het was die die kwam verstoren, maar ik zou me niet gaan haasten vanwege haar. Ze kon mooi wachten tot ik terug was van douchen.
In m’n eigen tijd liep ik terug richting keuken. Vers gewassen, met makkelijke kleren aan, en m’n haar nog halfnat, niet dat ik er ook maar iets om gaf. Ik droogde het amper meer dan dit.
“Lucy. Wat een verrassing.” M’n stem was ijskoud toen ik in de deuropening verscheen. “Waaraan heb ik dit te danken?”

---

"Nothing is True. Everything is Permitted"